Ας ξεκινήσουμε από τα βασικά. Εν έτει 2023, εκατομμύρια Αφρικανοί αντιμετωπίζουν τεράστια προβλήματα ακραίας φτώχειας, πρόσβασης σε καθαρό νερό και τροφή, αστεγίας, ανεργίας, ανυπαρξίας κοινωνικών υπηρεσιών και στοιχειωδών υποδομών. Πολλά αφρικανικά κράτη μαστίζονται ακόμα από εμφύλιες συγκρούσεις, έχουν ζήσει πραξικοπήματα και δικτατορίες και σήμερα αντιμετωπίζουν -πρώτα και παντελώς ανοχύρωτα- τις συνέπειες της κλιματικής κρίσης, που γεννά ήδη προσφυγικά ρεύματα προς τον Βορρά.
Αν θελήσουμε όμως να εξηγήσουμε το πώς και το γιατί συμβαίνουν όλα αυτά σε μια σειρά από αφρικανικά κράτη «ξεχνώντας» την αποικιοκρατία ή τη σημερινή νεοαποικιακή πολιτική των μεγάλων δυνάμεων έναντι αυτών των κρατών και λαών, τότε κάνουμε μια τρύπα στο νερό και σίγουρα δεν δικαιολογούμε τον τίτλο μας ως επικεφαλής δεξαμενών σκέψης.
Η κυρία Διαμαντοπούλου διατέλεσε επίτροπος στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Δεν γίνεται να μην έμαθε τίποτα για τις διμερείς εταιρικές συμφωνίες της Ε.Ε. (EPA) με σειρά αφρικανικών κρατών που οδήγησαν στην απομύζηση της πρωτογενούς παραγωγής χωρών όπως το Μαρόκο ή η Σενεγάλη έναντι εξευτελιστικού κόστους, που δεν επιτρέπει στους αγρότες ή στους αλιείς των χωρών αυτών να επιβιώσουν. Δεν γίνεται η κυρία Διαμαντοπούλου να μην θυμάται τις εμφύλιες συρράξεις που υποδαύλισε η Δύση στην Αφρική. Δεν γίνεται να μην γνωρίζει για τις σχέσεις δυτικών δυνάμεων με φυλάρχους και μισθοφορικές πολιτοφυλακές που διαχρονικά διέλυσαν την όποια σταθερότητα σε πολλά από αυτά τα κράτη. Δεν γίνεται να μην έμαθε ποτέ για την κλοπή των φυσικών και ενεργειακών πόρων της Αφρικής από τους Ευρωπαίους αποικιοκράτες.
Κι αντί να ζητάμε συγγνώμη -ως Ευρωπαίοι- από τους λαούς αυτούς και να απαιτούμε από την Ευρωπαϊκή Ένωση να παρέχει σε μόνιμη βάση τη μέγιστη δυνατή αναπτυξιακή βοήθεια στα πιο αδύναμα κράτη της Αφρικής, τους ρίχνουμε και το φταίξιμο από πάνω για τη μαζική μετανάστευση των πολιτών τους κυρίως προς την Ευρώπη. Και, ακόμα χειρότερα, δεν διστάζουμε να πετάξουμε τον μανδύα του κεντρώου-«εκσυγχρονιστικού» μας προφίλ για να εκφράσουμε τον φόβο μας για τον κίνδυνο η Ευρώπη σε εκατό χρόνια από σήμερα να γίνει «σκουρόχρωμη διά της βίας». Για τη βία των μεγάλων δυνάμεων της Ευρώπης έναντι των αφρικανικών λαών, ούτε κουβέντα. Γιατί εμείς, οι Ευρωπαίοι, είμαστε «πολιτισμένοι» και πρέπει να προστατεύσουμε έναν κάποιον «ευρωπαϊκό τρόπο ζωής», που υπάρχει μόνο στα μυαλά της Κομισιόν και της ευρωπαϊκής Ακροδεξιάς, έναντι των «σκουρόχρωμων εισβολέων».
Αν λοιπόν δεν θέλουμε οι αφρικανικοί λαοί να συνεχίσουν να μεταναστεύουν μαζικά προς την Ευρώπη για να επιβιώσουν, ας δράσουμε μια φορά ως «μεγάλη δύναμη» για το καλό της ανθρωπότητας. Ας δώσουμε στέγη, νερό, τροφή, σχολεία, πανεπιστήμια, νοσοκομεία και υποδομές σ’ αυτούς τους λαούς για να αισθανθούν ασφαλείς. Ας σταματήσουμε να απομυζούμε τον εθνικό τους πλούτο για να νιώσουν πως ίσως και να μπορούν να προκόψουν στον τόπο τους. Κι αντί να αναπαράγουν ρατσιστικά παραληρήματα και «σκουρόχρωμες» έως «κατάμαυρες» αντιλήψεις, οι ομιλούσες κεφαλές της περιβόητης Κοινωνίας των Πολιτών ας απαιτήσουν ένα μόνιμο ευρωπαϊκό «Ταμείο Ανάκαμψης» για την Αφρική. Λεφτά υπάρχουν.
Ο Γιάννης Μπουρνούς είναι μέλος της Κ.Ε. του ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ. και αντιπρόεδρος κόμματος Ευρωπαϊκής Αριστεράς
