Αν ίσχυε και για το κόμμα η ιδιότητα με την οποία υπογράφω τούτο το άρθρο, θα άρχιζα καλώντας σε εκεχειρία τώρα στον ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ.
Αναμφίβολα, το κλίμα τις τελευταίες ημέρες εντός του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης είναι πολεμικό και χαιρετίζω την ενωτική παρέμβαση του σ. Γιάννη Δραγασάκη, τον οποίο έχω προτείνει για πρόεδρο της Οργανωτικής Επιτροπής του συνεδρίου μας, που έχει προγραμματιστεί για τον Φεβρουάριο 2024, όχι μόνο για τη μετριοπάθειά του, αλλά και για τη μακρά εμπειρία και τις ικανότητές του.
Ωστόσο, φοβάμαι ότι το σκηνικό της διάσπασης έχει στηθεί και σε αυτό εντάσσεται η παρέλαση από τις τηλεοπτικές οθόνες συγκεκριμένων στελεχών με εμπρηστικές δηλώσεις. Θα πρόσθετα και το άρθρο σε προσκείμενη στο κόμμα μας ημερήσια εφημερίδα που στόχευε να βγάλει δεξιό τον Στέφανο Κασσελάκη. Αλήθεια, ποιος από εμάς διατήρησε τις ιδεολογικές και πολιτικές απόψεις που είχε στα 18 του μέχρι τα 35 του; Τόση εμπιστοσύνη έχουν οι κήρυκες της ίδρυσης νέου φορέα στο DNA του ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ. που άντεξε σε διαδοχικές διευρύνσεις, από τον ΣΥΝ μέχρι πρόσφατα;
Προσωπικά, δεν έχω καμία διάθεση να εγκαταλείψω την έπαλξη της Αριστεράς και του αριστερού ευρωπαϊσμού, καθώς η επόμενη μεγάλη μάχη είναι οι ευρωεκλογές, τις οποίες μπορούμε να κερδίσουμε αν οικειοποιηθούμε την ευρωπαϊκή ιδέα που έχει ιστορία πλέον των δύο αιώνων, με πρωτεργάτες αριστερούς διανοητές σαν τον Σεν Σιμόν και τον Βίκτορα Ουγκό. Ουδέποτε η Δεξιά υποστήριξε ειλικρινά την ιδέα μιας Ευρώπης δίχως σύνορα και ισότιμων σχέσεων μεταξύ μεγάλων και μικρών χωρών, όπως έλεγε και ο Ιωάννης Καποδίστριας.
Εχω γράψει πολλές φορές, και στο σχετικά πρόσφατο βιβλίο μου με τον Γιάννη Γούναρη με τίτλο «Επανίδρυση της Ευρώπης», ότι ο ευρωπαϊσμός της Δεξιάς προέκυψε μέσα στον Ψυχρό Πόλεμο, σε αντίθεση με την Σοβιετική Ένωση. Αυτόν υπηρετεί και σήμερα η κυβέρνηση Μητσοτάκη, κυρίως με τη στάση της στο ουκρανικό ζήτημα, θα πρόσθετα και στο προσφυγικό-μεταναστευτικό και στο Παλαιστινιακό.
Επειδή δεν γνωρίζω πολλούς «κοψοχέρηδες» για τη συμμετοχή τους στην πρόσφατη δημοκρατική διαδικασία για την εκλογή νέας ηγεσίας, θεωρώ ότι οφείλουμε να σεβαστούμε την ετυμηγορία του κυρίαρχου λαού του ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ. Να αποκρούσουμε ενεργά την επιχείρηση απαξίωσης του νέου προέδρου σ. Στέφανου Κασσελάκη από δήθεν αυθεντικούς εκφραστές της Αριστεράς.
Να αρνηθούμε, κυρίως μέσω των συντεταγμένων οργάνων του κόμματος, τη δρομολογημένη διάσπαση, με πρόσχημα τη μετάλλαξη του κόμματός μας από συντρόφους που νοστάλγησαν τον προ του 2012 ΣΥΡΙΖΑ των συνιστωσών και πολέμησαν τη διεύρυνση. Καλώ και τον νέο πρόεδρο να συγκρατήσει κάποιους από τους συνεργάτες του που ρίχνουν λάδι στη φωτιά, προτείνοντας μεγαλύτερη υπομονή και ψυχραιμία εκ μέρους του έναντι των διαφωνούντων, που και προσωπικά με έχουν εξοργίσει και στους οποίους διαμήνυσα ότι θα κάνουν salto mortale αν τελικά επιλέξουν τη διάσπαση.
Θεωρώ ότι η ενότητα μέσα στη διαφορετικότητα είναι επιβεβλημένη και κρίσιμη στη βάση του πλήρους σεβασμού του ομόφωνα ψηφισμένου Καταστατικού του ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ. από το τελευταίο συνέδριό του με πρόεδρο τον Αλέξη Τσίπρα.
Εχουμε μπροστά μας συνέδριο πρόσφατα αποφασισμένο από την Π.Γ., πολυμελές και αντιπροσωπευτικό όργανο. Όπως λέει το Καταστατικό, ο ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ. είναι κόμμα των μελών του και όποιος επικοινωνεί με αυτά χωρίς παρωπίδες, ξέρει ότι απορρίπτουν διάσπαση, την οποία ζήσαμε και το 2015 με ισχυρότερη τότε εσωκομματική αντιπολίτευση, της οποίας όμως την ηγεσία ακολούθησε μόλις το 11% των μελών.
Ας εμπιστευτούμε, λοιπόν, τον κυρίαρχο λαό του ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ. στην πορεία προς το συνέδριο του Φεβρουαρίου 2024. Τι πιο αριστερό και αντιδεξιό στη σημερινή συγκυρία, που γενικεύεται η αντιλαϊκή επίθεση της κυβέρνησης Μητσοτάκη με ταυτόχρονη αποστασιοποίηση από πάγιες εθνικές θέσεις στην εξωτερική πολιτική, όπως το Παλαιστινιακό;
Ο Πάνος Τριγάζης είναι υπεύθυνος του Γραφείου Ειρήνης του ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ.
