Ο παραπάνω τίτλος είναι από την Διακήρυξη του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΗ ΣΥΜΜΑΧΙΑ, της από 29 Σεπτεμβρίου 2019, που απευθύνονταν σ όλους τους δημοκρατικούς και προοδευτικούς πολίτες της χώρας μας και τους καλούσε να ενταχθούν σ αυτόν, για να συν-διαμορφώσουν «ένα κόμμα μαζικό, λαϊκό, ριζοσπαστικό, δημοκρατικό, που θα εκπροσωπεί τα συμφέροντα της μεγάλης κοινωνικής πλειοψηφίας και θα δίνει ρεαλιστικές και προοδευτικές απαντήσεις σ΄ όλα τα σύνθετα προβλήματα της χώρας και του λαού μας, που θα εκφράζει τα όνειρα και τις ανάγκες του δημοκρατικού προοδευτικού κόσμου, που θα είναι δύναμη δημιουργίας, τομών και ρήξεων».
Οι στόχοι της Διακήρυξης για τη διεύρυνση του Κόμματος και της γείωσής του στην κοινωνία, στα κινήματα έμεινε γράμμα κενό, τόσο ως προς τον χαρακτήρα οικοδόμησης του κόμματος της σύγχρονης Αριστεράς, όσο και ως προς τους στόχους περιεχομένου, εναρμονιζόμενοι με τις ανάγκες της εποχή μας.
Η οδυνηρή ήττα των εκλογών του Αυγούστου και Ιούλη αφύπνισε τον κόσμο της Αριστεράς και τα μέλη του κόμματος, που αμφισβήτησαν την ηγεσία τους μετά την παραίτηση του συντρόφου Αλέξη, ο οποίος πήρε όλες τις ευθύνες επάνω του για την ήττα και εξέλεξαν με μια πρωτοφανή εκλογική δημοκρατική διαδικασία τον σ. Στέφανο Κασσελάκη. Οι προτάσεις του οποίου κέρδισαν την πλειοψηφία της Αριστεράς και των μελών του Κόμματος.
Οι διατυπωμένες απόψεις του Προέδρου, σ. Στέφανου Κασσελάκη για την αδιαμεσολάβητη σχέση με τα μέλη του Κόμματος και τον λαό, εδράζονται ακριβώς πάνω στη λογική της Διακήρυξης του 2019 που έγινε ομόφωνα αποδεκτή στη συνεδρίαση της ΚΕ, δηλαδή «της ζωντανής συμμετοχής της κοινωνίας των πολιτών» στη διαμόρφωση ενός νέου Κυβερνητικού προγράμματος, ικανού ν΄ ανατρέψει το καθεστώς Μητσοτάκη και της Δεξιάς.
Άλλωστε η πρόσφατη απόφαση της Γραμματείας του Κόμματος για την διεξαγωγή 13 Περιφερειακών Συνεδρίων, τόσο με τη συμμετοχή των μελών του Κόμματος , όσο και με τη συμμετοχή της Αυτοδιοίκησης, των εργαζομένων, των παραγωγικών και αναπτυξιακών φορέων, των επιστημόνων και των ανθρώπων του Πολιτισμού, δηλαδή την εμπλοκή της κοινωνίας στο εν λόγω εγχείρημα, αυτόν τον στόχο και σκοπό εξυπηρετούν.
Η εισήγηση του Προέδρου σ. Στέφανου Κασσελάκη στη συνεδρίαση της Γραμματείας κινούνταν στη λογική και στις επιδιώξεις των διακηρυγμένων στόχων και σκοπών του Κόμματος για την διεύρυνσή του μέσα στην κοινωνία των πολιτών.
Όπως προκύπτει εκ του αποτελέσματος, όσοι δεν ασπάζονταν τη λογική και τις αρχές της Διακήρυξης, από την επόμενη της ψήφισής της, έθεταν και θέτουν άμεσα ή έμμεσα εμπόδια στη μη υλοποίηση των στόχων της, δηλαδή στην ουσιαστική μετάλλαξη του κόμματος «σ ένα κόμμα μαζικό, λαϊκό, ριζοσπαστικό, δημοκρατικό» ανοιχτό στη κοινωνία, από το οποίο θα αναδεικνύονται οι αρχές και οι αξίες, που εδράζονται σε κοινωνικές και πολιτικές δυνάμεις ενός «νέου διαφωτισμού, ενός νέου ανθρωπισμού και πολιτισμού, μιας ευρύτατης κοινωνικής συμμαχίας και αντίστασης», που θα βάλουν φραγμό στην καταστροφή, θα αλλάξουν τη ροή της ιστορίας «προς κοινωνική χειραφέτηση».
Οι πρώτες πολιτικές προτάσεις που έθεσε ο σ. Στέφανος Κασσελάκης δημόσια προς συζήτηση και ζήτησε τον εμπλουτισμό τους με σκέψεις και προτάσεις των πολιτών, και ως γνωστόν, με αυτές διεκδίκησε την ηγεσία του Κόμματος, αποτελούν συστατικό στοιχείο των στόχων της Διακήρυξης. Και διερωτάται κανείς μήπως μέσα στους στόχους της Αριστεράς και του Κόμματος δεν είναι π.χ.:
- η διαφάνεια, η θέσπιση κανόνων για τα πάντα και τους πάντες, η λογοδοσία, η αξιοκρατία στη δημόσια ζωή;
- η καθιέρωση θεσμών που θα καθορίζουν τις σχέσεις της Πολιτείας με τον πολίτη;
- η εκλογή της ηγεσίας των Ανωτάτων Αρχών της δικαιοσύνης και όχι διορισμός από την εκάστοτε Κυβέρνηση για να παρέχεται η ουσιαστική δικαιοσύνη στους πολίτες, όχι μόνο στα χαρτιά;
- ο διαχωρισμός εκκλησίας-κράτους, η αντικατάσταση της στρατιωτικής θητείας με «κοινωνική θητεία» για τους νέους και τις νέες, η εναρμόνιση της ελληνικής νομοθεσίας για όλα τα ζητήματα ισότητας και κοινωνικής προστασίας (άτομα με αναπηρία, μονογονεϊκές οικογένειες, ΛΑΟΤΚΙ, κλπ.) με αυτήν της ευρωπαϊκής Ένωσης;
- η τήρηση των εργασιακών δικαιωμάτων (επαναφορά των ΣΣΕ, κλπ.). η εξομοίωση όσων εργάζονται με «μπλοκάκι» σε σχέση εξαρτημένης εργασίας;
- η καθιέρωση προοδευτικής φορολογίας με ελάφρυνση για τους υπαλλήλους του δημόσιου και ιδιωτικού τομέα;
- η ενίσχυση του δημόσιου χαρακτήρα της Υγείας;
-η ισχυροποίηση του δημόσιου χαρακτήρα της Παιδείας με χρηματοδότηση 5% του ΑΕΠ, (όλοι συμφωνούμε ότι αποτελεί τη σημαντικότερη επένδυση για το μέλλον της κοινωνίας);
-η επαναφορά του δημόσιου χαρακτήρα της ΔΕΗ;
-η ενίσχυση του αγροτικού τομέα με νέες ανταγωνιστικές καλλιέργειες ανά νομό;
-η εισαγωγή φόρου εισοδήματος 10% στα κέρδη στην Ναυτιλία; κλπ.
Αν τα παραπάνω αιτήματα του λαού μας δεν εμπεριέχονται στις επιλογές της Αριστεράς και του κόμματος του, τότε, μάλλον σε άλλη χώρα ζούμε.
Σήμερα ζούμε σε μια κοινωνία, που τα πάντα ορίζονται με μοναδικό κριτήριο το ΚΕΡΔΟΣ. Η Αριστερά έχει ευθύνη να οραματιστεί, να προβληματιστεί, για να ενωθούμε και να παλέψουμε για έναν άλλο κόσμο, για έναν κόσμο με ελευθερία και δημοκρατία.
Η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας επιθυμεί και στοχεύει στην επιστροφή του μοντέλου που γέννησε την χρεοκοπία, ανέθρεψε την αδιαφάνεια και τη συναλλαγή, έφερε τον αυταρχισμό και διέλυσε τις εργασιακές σχέσεις, τον κοινωνικό ιστό, αναδεικνύοντας τον ατομικισμό ως κυρίαρχη ιδεολογία. Γι αυτό απαξιώνει τις πρόνοιες του κοινωνικού κράτους και ενισχύει τις δομές, που κάνουν τους φτωχούς φτωχότερους και τους πλούσιους πλουσιότερους, εδραιώνει τις πελατειακές σχέσεις με τους μεγαλοεπιχειρηματίες.
Τέλος οφείλω να υπογραμμίσω ότι τα μέλη του Κόμματος με την επιλογή τους έδειξαν ότι είναι πολύ μπροστά από μας, έχουν κριτήριο και όραμα για το μέλλον της σύγχρονης Αριστεράς για το καλό της χώρας μας, δεν θέλουν την Αριστερά εγκλωβισμένη στο παρελθόν και στις ιδεοληψίες της.
Θέλουν μια Αριστερά που να συνεγείρει την κοινωνία, να αναδεικνύει το περιεχόμενο του σύγχρονου ελληνικού ονείρου, που πηγάζει από την ιστορικότητα του μακρόχρονου πολιτισμού μας.
Η Κοινωνία θέλει μια Αριστερά που να απελευθερώνει το λαό μας από τις αγκυλώσεις του παρελθόντος και να δημιουργεί προϋποθέσεις για την ευημερία του, για το μέλλον των παιδιών μας.
Κων/νος Ι. Νικόλτσιος
Ένας σύντροφος από τα παλιά.
(Υ.Γ Οι προτάσεις σε εισαγωγικά προέρχονται από τη Διακήρυξη)
