Για τα δάση το 2021 ήταν η χειρότερη χρονιά των τελευταίων δεκαετιών. Σύμφωνα με το Αστεροσκοπείο Αθηνών, μέχρι τον Δεκαπενταύγουστο εκείνης της χρονιάς είχαν γίνει στάχτη σχεδόν 1,2 εκατομμύρια στρέμματα σε όλη την Ελλάδα. Για την Αττική η κατάσταση ήταν πολύ πιο δύσκολη, καθώς υπολογίζεται πως κάηκαν σχεδόν 200.000 στρέμματα την εν λόγω χρονιά. Αν συνυπολογιστούν η έκταση της Περιφέρειας Αττικής και το γεγονός ότι στα όριά της ζει ο μισός ελληνικός πληθυσμός της χώρας, τότε γίνεται προφανές ότι η καταστροφή ήταν τρομακτική για τη διαβίωση στην πρωτεύουσα και πέριξ αυτής. Φέτος η καταστροφή συνεχίστηκε, με τις τεράστιες φωτιές σε περιοχές που είχαν γλιτώσει το 2021.
Επιστήμονες που μελετούν το κλίμα της Αττικής θέτουν το ζήτημα πολύ απλά: η Αττική χάνει κάθε χρόνο κι από ένα «φυσικό κλιματιστικό» της. Υπό κανονικές συνθήκες, τα περιαστικά δάση μειώνουν τη θερμοκρασία των ανέμων που φτάνουν σε μια περιοχή βελτιώνοντας τις συνθήκες διαβίωσης των κατοίκων της. Στην Αττική, και ιδιαίτερα στο τσιμεντένιο λεκανοπέδιό της, αυτά τα δάση έχουν μειωθεί δραματικά, ενώ οι ορεινοί όγκοι γύρω της δεν μπορούν να βελτιώσουν την κατάσταση.
Και ναι, προφανώς έχουμε κλιματική κρίση, η οποία αποδεικνύεται όχι μόνο από τη θερμοκρασία στην περιβαλλοντικά διαλυμένη Αττική, αλλά και από τις βουνοκορφές στην ηπειρωτική Ελλάδα. Τα βουνά μας δεν κρατούν πλέον το χιόνι όπως παλιότερα. Τι κάνει όμως η Πολιτεία προκειμένου να μπει ένας φραγμός στην εκφυλιστική κατάσταση που εμφανίζει ιδιαίτερα η Αττική;
Πρώτα και κύρια, πρέπει να προστατευτούν τα υπάρχοντα δάση με προσλήψεις δυναμικού που θα εργάζεται, θα τα φροντίζει και θα τα προστατεύει όλο το έτος. Παράλληλα, χρειάζεται λεπτομερές και αυστηρό πλαίσιο αναδασώσεων, όχι ευκαιριακές φιέστες για μια μελλοντική καύσιμη ύλη, ιδιαίτερα καθώς η αναγέννηση του κάθε δάσους μπορεί να απαιτεί και δεκαετίες ολόκληρες.
Απαιτείται όμως και η παράλληλη εφαρμογή ενός σχεδίου δράσης για την κοινωνική διάσταση των επιπτώσεων των πυρκαγιών. Οι καύσωνες αυξάνονται και βραχυπρόθεσμα πρέπει να εξασφαλιστεί η προστασία του πληθυσμού. Να μειωθούν οι τιμές στην ενέργεια, να διευρυνθούν οι δικαιούχοι δωρεάν ρεύματος και να επενδύσουμε αποτελεσματικά σε εναλλακτικές πηγές ενέργειας. Και τέλος, να γίνει πράξη η αποκέντρωση μέσα από ένα εθνικό σχέδιο που θα σεβαστούν όλες οι κυβερνήσεις.
Προκύπτει βέβαια το ερώτημα: η κυβέρνηση του Μητσοτάκη θα τα κάνει αυτά; Προφανώς όχι, αυτή έχει δώσει ήδη δείγματα γραφής. Αλλά γι’ αυτά πρέπει να μιλήσουν η Αριστερά και οι δυνάμεις που ομνύουν στην περιβαλλοντική και κοινωνική προστασία. Πρώτης τάξης ευκαιρία το ότι έχουμε και κούρσα για την προεδρία του ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ.
