Λέξεις υπάρχουν πολλές αν θες να διαλέξεις. Ασέβεια, θράσος, ύβρις, πρόκληση και ίσως άλλες τόσες. Όποια και να διαλέξεις, και πάλι λίγη φαντάζει μπροστά στον μισανθρωπισμό του Κυριάκου Μητσοτάκη. Ένας μισανθρωπισμός, που εκφράστηκε με τον χυδαιότερο τρόπο σε αυτούς που ουδείς έστω και στο ελάχιστο συναισθανόμενος άνθρωπος θα τολμούσε να κουνήσει επιτιμητικά το δάχτυλο. Γιατί όσο κυνικά αναίσθητος και να είσαι, όσο προκλητικά κοινωνιοπαθής, και πάλι κάτι μέσα σου θα σε αποτρέψει να προσβάλεις αυτούς που ακόμα πενθούν.
Δεν το χωράει ούτε ο νους ούτε η ηθική αυτό που τόλμησε να ξεστομίσει. Γιατί θέλει και θράσος και τόλμη για να χρησιμοποιήσεις μια τόσο χυδαία λέξη, όπως η εργαλειοποίηση, για να προσβάλεις τους συγγενείς των θυμάτων στα Τέμπη επειδή τόλμησαν να αγωνιστούν για τη δικαίωση των δικών τους ανθρώπων, των δικών τους νεκρών.
Νεκρούς και πενθούντες προσέβαλε βαρύτατα ο Κ. Μητσοτάκης, κατηγορώντας τους συγγενείς των θυμάτων ότι «εργαλειοποιούν» προεκλογικά το έγκλημα στα Τέμπη και τον θάνατο 57 ανθρώπων. Θαρρείς και έπρεπε να ζητήσουν την άδειά του για το πότε πολιτικά τον βολεύει να αποτανθούν στη Δικαιοσύνη μήπως και αποκαλυφθούν όσα ο ίδιος και οι υπουργοί του προσπαθούν να κουκουλώσουν. Θαρρείς και έπρεπε οι συγγενείς των θυμάτων να περιμένουν τον Γεραπετρίτη και κάθε Γεραπετρίτη να απαντήσουν στα αναπάντητα ερωτήματα που βύθισαν στο πένθος μια ολόκληρη χώρα.
Ηθελε περίσσευμα θράσους η κίνηση Μητσοτάκη και ο αρχηγός της Ν.Δ. απέδειξε πως το διαθέτει όχι μόνο για να προσβάλει με απαράδεκτο τρόπο τη μνήμη τόσων ανθρώπων, αλλά και για να μας τρίψει στα μούτρα ότι τίποτα δεν πρόκειται να αλλάξει στον τρόπο με τον οποίο το κράτος του θα αντιμετωπίζει τους υπηκόους του. Με κυνισμό και απαξίωση.
