Το πολίτευμα της Ελλάδας είναι Προεδρευομένη Δημοκρατία. Την καθιστά πιο ισχυρή η πρωθυπουργία Μητσοτάκη; Να δούμε μόνο την επικαιρότητα των ημερών. Είναι πιο ισχυρή η Ελληνική Δημοκρατία ύστερα από τις δέκα συστάσεις της Επιτροπής του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου PEGA για τις υποκλοπές που έκανε η κυβέρνηση Μητσοτάκη; Που ζητά να φύγει η ΕΥΠ από την εποπτεία τού πρωθυπουργού και να καταργηθούν οι ρυθμίσεις για μη ενημέρωση των πολιτών που υπέστησαν παρακολούθηση διότι αποτελεί παραβίαση των δικαιωμάτων του πολίτη; Αποτελούν άραγε ενδυνάμωση της Δημοκρατίας οι αποκαλύψεις ότι παρακολουθούνταν από την ΕΥΠ του Μητσοτάκη για ξέπλυμα μαύρου χρήματος ο αρχηγός ΓΕΕΘΑ, ο οποίος χαρακτήριζε απαξιωτικά «σαχλαμάρες» τους πολιτικούς προϊσταμένους του;
Καθιστά μήπως πιο ισχυρή τη Δημοκρατία η δυνατότητα που έδωσαν οι χειρισμοί και οι ανακολουθίες Μητσοτάκη-Γεραπετρίτη στην κηδεία του (υπηκόου Δανίας) Κωνσταντίνου; Θα αναλάβουν την ευθύνη τους στο Μαξίμου που έδωσαν την ευκαιρία σε κάτι βασιλόφρονες της κακιάς ώρας (φιλοχουντικούς τους χαρακτήρισε ο καθηγητής Πλειός) να συγκεντρωθούν και να γιουχάρουν τους υπουργούς της δημοκρατικής κυβέρνησης του τόπου; Που αν γιούχαραν τη Μενδώνη γιατί τσιμέντωσε το Τατόι μέσα σε δύο μέρες, όπως την Ακρόπολη, θα τους έδινες κι ένα δίκιο. Αλλά εδώ τη γιούχαραν μαζί με τον αντιπρόεδρο της κυβέρνησης Πικραμμένο επειδή ήταν οι εκπρόσωποι της Ελληνικής (αβασίλευτης) Δημοκρατίας.
Μήπως ο Μητσοτάκης έθεσε ξανά τον σπόρο του διχασμού; Δεν θα είχε κανένα πρόβλημα αν ήξερε ότι θα κέρδιζε τις εκλογές μ’ αυτόν τον διχασμό, αλλά ξέρει ότι οι περισσότεροι είναι απέναντί του. Ο ίδιος είναι τοξικός, ειδικά τώρα που έχει και απίστευτα νεύρα και τίποτα δεν μπορεί να του κρατήσει την προσοχή για πάνω από ένα λεπτό. Η συνεργασία στο Μαξίμου μαζί του είναι δύσκολη - ευτυχώς, υπάρχει ο Γεραπετρίτης για τα τρέχοντα.
Ο Μητσοτάκης λέει ότι είναι κεντροδεξιός, προοδευτικός και ό,τι άλλο γουστάρει. Δεν είναι τίποτα. Το μόνο του κριτήριο, ειδικά αυτή την περίοδο, είναι τα ψηφαλάκια. Η πολιτική του δεν έχει ιδεολογία, δεν έχει μέτωπα. Γι’ αυτό διαχειρίζεται τις κρίσεις, δεν διευθύνει πολιτικά την επίλυσή τους. Πολιτεύεται χωρίς πυξίδα. Μόνο με όρους επικοινωνίας και χωρίς ουσία. Κι αυτό δεν είναι καλό ούτε για τη Δημοκρατία, ούτε για το πολιτικό σύστημα.
