Στην περίφημη συνέχεια του «Πολέμου των άστρων», ο μοχθηρός Νταρθ Βέιντερ ηγείται της θανατερής αντεπίθεσης της αυτοκρατορίας, που θα συναντήσει τελικά την αντίσταση. Αυτοί οι συμβολισμοί της φαντασμαγορίας του Λούκας συναντιούνται τούτες τις μέρες με την alt right αυτοκρατορία που αντεπιτίθεται αποκαλύπτοντας τα εύθραυστα όριά της.
Καθώς το κόκκινο κύμα του Τραμπ στις ενδιάμεσες εκλογές έγινε ροζουλί, ακριβώς στην επέτειο της απόπειρας πραξικοπήματος, με την εισβολή στο Καπιτώλιο γίναμε θεατές μιας ταπεινωτικής διάσπασης της ισχνής πλειοψηφίας των Ρεπουμπλικάνων στην αμερικανική Βουλή. Με μια ατελείωτη σειρά ψηφοφοριών, που οι ΗΠΑ είχαν να ζήσουν 164 χρόνια, πριν από τον Εμφύλιο, ο υποψήφιος των Ρεπουμπλικάνων στη Βουλή Κέβιν ΜακΚάρθι -ο άνθρωπος που ενέπνευσε τον Φρανκ Άντεργουντ του «House of Cards»- πλήρωσε την πρόσδεση στο Μεγάλο Ψέμα και την αμφισβήτηση της δημοκρατικής εναλλαγής καθιστώντας το Grand Old Party όμηρο των τεράτων που γέννησαν τo Tea Party και ο Τραμπ. Την ίδια ώρα, ο Μπάιντεν πήγαινε στο Κεντάκι με τον Μιτς ΜακΚόνελ, σκληροπυρηνικό ηγέτη των Ρεπουμπλικάνων στη Γερουσία, με τον οποίο όμως είχε ήδη συνεργαστεί παρασκηνιακά επί Ομπάμα σε μία από τις κλασικές bipartisan μανούβρες που χαρακτήριζαν την Αμερικανική Δημοκρατία. Τώρα, με αφορμή μια γέφυρα, έργο υποδομής μεγάλης σημασίας για την πολιτεία, ο Αμερικανός Πρόεδρος θέλησε να δείξει τη διάθεση διακομματικών συνεννοήσεων που η ακροδεξιά πτέρυγα των Ρεπουμπλικάνων αρνείται τόσο έξαλλα, ώστε συνάδελφοί τους της ρεπουμπλικανικής πλειοψηφίας να τους χαρακτηρίσουν «τρομοκράτες» και «Ταλιμπάν 20», καθώς, ενόψει των εκλογών του 2024, φοβούνται πως οι εκλογείς θα διαισθανθούν ότι ο επικοινωνιακός εξτρεμισμός ακυρώνει οποιαδήποτε πολιτική στο όνομα ακραίων ιδεοληψιών.
Αντίστοιχες ιδεοληψίες πρωταγωνιστούν και στην Ευρώπη, αναδεικνύοντας τα όρια των επιμέρους εθνικισμών. Καθώς η Μελόνι «κάθεται στο ίδιο θρανίο» με τον Μητσοτάκη, αλλά και με τον Βέμπερ, διαφημίζοντας ότι θα πετύχει νέα συμφωνία στο μεταναστευτικό και όχι μόνο, βρίσκεται αντιμέτωπη με την άρνηση των ομογάλακτων ακροδεξιών της Σουηδίας να προωθήσουν, στο πλαίσιο της σουηδικής Προεδρίας στην Ε.Ε., οποιαδήποτε συμφωνία για την απορρόφηση προσφυγικών ροών. Ο ακροδεξιός σοβινισμός των Νοτίων προσκρούει στους σοβινιστές Όρμπαν του Βορρά, αλλά επιχειρεί συμμαχία με τους συντηρητικούς του ΕΛΚ.
Το τρίτο επεισόδιο είναι πιο -ας το πούμε έτσι- πνευματικό και αναδείχθηκε με τον θάνατο του διαδόχου του Πάπα Βοϊτίλα στη μάχη κατά της θεολογίας της απελευθέρωσης Πάπα Βενέδικτου ΙΣΤ΄, ο οποίος ως επίτιμος λειτουργούσε ως αλεξικέραυνο στις επιθέσεις των συντηρητικών επισκόπων κατά του Πάπα Φραγκίσκου. Με τον θάνατο του Ράτσινγκερ, ο Αργεντινός Πάπας σήκωσε το γάντι τοποθετώντας σε θέση κλειδί τον Χέινερ Βίλμερ, που θεωρείται πως εκφράζει τις πιο ριζοσπαστικές θέσεις της λεγόμενης προοδευτικής πτέρυγας των Γερμανών επισκόπων σε θέματα ταμπού για τους υπερορθόδοξους, όπως η σεξουαλικότητα εν γένει και η ομοφυλοφιλία. Όπως συμβαίνει με τους Ρεπουμπλικάνους, έτσι και η διαμάχη στους κόλπους της μεγαλύτερης ανάμεσα στις χριστιανικές Εκκλησίες αγγίζει ταυτοτικά ζητήματα, που διατρέχουν το σώμα όλης της alt right, δυτικής και ανατολικής, προσδίδοντας ευρύτερη ιδεολογικοπολιτική διάσταση και σε αυτή την αναμέτρηση.
Δεδομένου ότι στην πραγματική ζωή δεν υπάρχουν Τζεντάι, γίνεται φανερό (και από τη στάση του Φραγκίσκου) ότι οι ανά την υφήλιο προοδευτικές δυνάμεις οφείλουν πλέον να ανασκουμπωθούν συντονισμένα για να μπουν στην αντιπαράθεση και να αποκρούσουν δημοκρατικά και ιδεολογικά την ακροδεξιά αντεπίθεση προκρίνοντας προοδευτικές πολιτικές στην υπηρεσία των δυνάμεων της εργασίας. Ώστε να νοηματοδοτήσουν το φιλμικό μήνυμα του Τζορτζ Λούκας: «Είθε η Εργατική Δύναμη να είναι μαζί σου».
