Υπάρχει σχέδιο της κυβέρνησης για τη χώρα; Θα γίνουμε η Φλόριντα της Ευρώπης, με υψηλής ποιότητας τουρισμό και real estate για πλούσιους συνταξιούχους; Μήπως, όπως υποσχέθηκε ο πρωθυπουργός μας, θα γίνουμε και Καλιφόρνια, με τη Silicon Valley της υψηλής τεχνολογίας, ή μήπως, όπως μας πλασάρουν τελευταία, θα εξελιχθούμε σε Τέξας, με πετρελαιοπηγές και πλατφόρμες άντλησης στους κάμπους και στις καταγάλανες θάλασσές μας;
Προς το παρόν, και πέρα από το δούλεμα, είμαστε μια παρατεταμένα υπόδουλη -λόγω χρέους- χώρα στους σε πάσης φύσεως δανειστές. Μια χώρα με εκατομμύρια πολίτες να έχουν ασήκωτα χρέη προς το Δημόσιο και τις τράπεζες. Ένα Δημόσιο, που, με βάση τα στοιχεία του πρώτου τριμήνου του 2022, είχε χρέος 190% του ΑΕΠ, και σε απόλυτους αριθμούς 360 δισεκατομμύρια ευρώ, που στο τέλος του έτους κινδυνεύει να πάρει νέες διαστάσεις. Στο ίδιο διάστημα το ιδιωτικό χρέος έχει αγγίξει το αστρονομικό ποσό των 253 δισ. ευρώ!
Και αυτά, με τις επιπτώσεις του πολέμου στις τιμές ενέργειας, τον πληθωρισμό και τη χαμηλότερη ανάπτυξη, θα αυξήσουν τους κινδύνους. Και οι κίνδυνοι είναι μεγαλύτεροι για τις χώρες με υψηλό δημόσιο χρέος, ακριβότερο κόστος δανεισμού και μικρότερο διαθέσιμο εισόδημα.
Σ’ αυτή την κατάσταση, ενώ πολλές επιχειρήσεις και νοικοκυριά στενάζουν, οι εγχώριες τράπεζες, που έχουν περάσει στα χέρια κερδοσκοπικών κεφαλαίων, υπολογίζουν πως το 2022 τα κέρδη τους θα ξεπεράσουν τα 2 δισεκατομμύρια ευρώ - μαζί με τα 15 χιλιάρικα που χρωστάει η συνταξιούχος δημοσιογράφος Ιωάννα Κολοβού! Συνολικά τα funds ελέγχουν με εμπράγματες εξασφαλίσεις περίπου 700.000 ακίνητα στη χώρα αξίας άνω των 40 δισ. ευρώ!
Αυτή η χώρα λοιπόν, σύμφωνα με στοιχεία της Eurostat, κατατάσσεται πρώτη μεταξύ των 27 μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης σε υπερβάλλουσα θνητότητα. Και το ποσοστό υπέρβασης έφτασε το 24,3%, υπερδιπλάσιο του μέσου ευρωπαϊκού όρου, που ήταν 12%!
Επίσης, κατά τη Eurostat, ο κίνδυνος φτώχειας ή κοινωνικού αποκλεισμού, πριν από τη φετινή παρατεταμένη κρίση, αφορούσε 94,8 εκατομμύρια πολιτών της Ε.Ε. ή το 21,6% του πληθυσμού της. Μάλιστα, τα υψηλότερα ποσοστά ατόμων που κινδυνεύουν καταγράφηκαν στη Ρουμανία (34%), τη Βουλγαρία (32%), την Ελλάδα και την Ισπανία (και οι δύο 28%). Αυτοί είναι δείκτες συναγερμού. Όχι όμως και για την κυβέρνηση Μητσοτάκη, που δεν έχει ολοκληρώσει ακόμα το πλιάτσικο.
Δεν είναι όμως μόνο η οικονομία. Η υποδούλωση της Δικαιοσύνης υπονομεύει απειλητικά τη Δημοκρατία. Και μόνο η διαχείριση του σκανδάλου Novartis αρκεί για να αποκαλύψει καταστάσεις και προθέσεις, όταν σε όλες οι θιγόμενες χώρες επέβαλαν ποινές υψηλών προστίμων στην εταιρεία βασιζόμενες στους Έλληνες προστατευόμενους από την αμερικανική Δικαιοσύνη μάρτυρες, πλην της χώρας μας, όπου οι ίδιοι μάρτυρες απειλήθηκαν από τους υπό έρευνα πολιτικούς, αποδεικτικά στοιχεία χαρακτηρίστηκαν αδιευκρίνιστα και επίμαχα σημεία των αμερικανικών εκθέσεων έμειναν αμετάφραστα!
Η διαφθορά στην αστυνομία είναι εκτεταμένη. Την είχε περιγράψει πριν δολοφονηθεί ο ερευνητής δημοσιογράφος Γιώργος Καραϊβάζ. Κανείς δεν του απάντησε. Άλλωστε, λίγο μετά, ο τότε υπουργός Μιχάλης Χρυσοχοΐδης παρέδωσε αυτοπροσώπως στον εισαγγελέα του Αρείου Πάγου φάκελο με στοιχεία για τη διαχρονική εξέλιξη και διάρθρωση του οργανωμένου εγκλήματος στην Ελλάδα. Υπήρχε μάλιστα λίστα με εκατοντάδες ονόματα και διευθύνσεις (!) ποινικών που είχαν συλληφθεί, είχαν καταδικαστεί, αλλά κυκλοφορούσαν ελεύθεροι! Έκτοτε ο φάκελος αγνοείται!
Μια χώρα όπου ξεπουλιούνται όλα σχεδόν τα περιουσιακά της στοιχεία, με τη δημόσια Παιδεία να υποβαθμίζεται συνεχώς, όπως και το Εθνικό Σύστημα Υγείας, με όλες τις ρυθμιστικές Αρχές, αρμόδιες να τηρούν τους κανόνες ίσης και χρηστής μεταχείρισης ανενεργές, για να καταβροχθίζουν οι γαλάζιες ακρίδες δημόσιο χρήμα και τη Δικαιοσύνη σε μεγάλο βαθμό υπόδουλη στην πολιτική εξουσία, δεν μπορεί να θεωρείται σύγχρονη και δημοκρατική
Και η αιτία, δεν είναι θέμα ιδεολογικών-πολιτικών επιλογών. Είναι κυρίως θέμα προθέσεων, ήθους και εντιμότητας. Και η επιχείρηση που έστησε ο Μητσοτάκης μετατρέποντας μια εθνική υπηρεσία (ΕΥΠ) σε κομματική, σχεδόν προσωπική, για να παρακολουθεί συγγενείς, φίλους και είναι αντιπάλους, όποιον υποψιάζεται πως μπορεί να απειλήσει τη μονοκρατορία του, δεν είναι πολιτική επιλογή. Είναι συνταγματική εκτροπή που απαιτεί παρέμβαση της Δικαιοσύνης και των πολιτών.
