«Διομήδη,
Ο σπαραγμός είναι βύθισμα της λέξης στο πηγάδι της νύχτας
Ενώ η θυσία σου είναι η ολόφωτη τοποθεσία της αθανασίας
Δεν έχεις καμία σχέση με φθορά και στάχτη
Η θυσία σου είναι η φωτεινή πορεία του ζωντανού πάνω στη γη των πεθαμένων»
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
Πολυτεχνείο 1973 / Το χρονικό της φοιτητικής εξέγερσης
Αυτά είναι τα λόγια του πατέρα που έχασε τον 17χρονο γιο του. Αποτελούν ένα συγκλονιστικό ντοκουμέντο της εξέγερσης του Πολυτεχνείου, ένα σημείωμα-αφιέρωση στον μεγαλύτερο πόνο που μπορεί να ζήσει ο άνθρωπος, να κηδεύει το παιδί του. Ο Ιωάννης Κομνηνός έγραψε τις παραπάνω γραμμές έναν χρόνο μετά τον θάνατο του Διομήδη, του πρώτου νεκρού στην εξέγερση του Πολυτεχνείου. 49 χρόνια μετά τη δολοφονία του Διομήδη Κομνηνού και 48 χρόνια από τη συγγραφή του γράμματος, το ιδιόχειρο σημείωμα έφτασε στα χέρια της Νεολαίας ΣΥΡΙΖΑ στις 15 Νοεμβρίου 2022, την πρώτη ημέρα των φετινών εορτασμών. «Είναι μία συγκινητική στιγμή, αποτελεί ένα ντοκουμέντο της εξέγερσης» δηλώνει στην ΑΥΓΗ ο γραμματέας της Οργάνωσης Κωνσταντίνος Βλαχάκης. «Γι’ αυτό κι εμείς, με την ευθύνη που μας αναλογεί, μετά το πέρας του τριήμερου εορτασμού θα το παραδώσουμε άμεσα για να περιέλθει στα ντοκουμέντα αυτού του ιστορικού γεγονότος» συμπληρώνει.
Η ιστορία του εγγράφου
Ποια είναι όμως η διαδρομή του σημειώματος; Αυτός που το έδωσε στη Νεολαία ΣΥΡΙΖΑ είναι ο Κώστας Σιμόπουλος. Η ΑΥΓΗ επικοινώνησε με τον Κ. Σιμόπουλο και μας αποκαλύπτει την ιστορία του ντοκουμέντου. «Είχα ένα τυπογραφείο που εξέδιδε το περιοδικό που έβγαζε ο αδερφός του Λεωνίδα Κύρκου, ο Κώστας, τα Πολιτικά Θέματα» αναφέρει αρχικά και συνεχίζει: «Στην πρώτη επέτειο του Πολυτεχνείου ο Γιάννης Κομνηνός, πατέρας του Διομήδη, έστειλε αυτό το έμμετρο για να δημοσιευθεί στο συγκεκριμένο περιοδικό - όπερ και εγένετο». Από εκεί και πέρα, ο Κώστας Σιμόπουλος κράτησε στην κατοχή του το χειρόγραφο του πατέρα, γιατί είχε συγκινηθεί. Το είχε καδράρει και το είχε για 48 χρόνια. «Κάποια στιγμή που το κοίταζα, λέω ‘πρέπει να το παραδώσω για τα ντοκουμέντα που συγκρατούν και κάνουν τη συλλογή αυτών των υλικών’». Στις 15 Νοεμβρίου πήγε στον χώρο του ιστορικού Πολυτεχνείου και το παρέδωσε στο τραπεζάκι της Νεολαίας ΣΥΡΙΖΑ. Κλείνοντας, ο Κώστας Σιμόπουλος μας μεταφέρει τα συναισθήματά του από την πρώτη επέτειο του Πολυτεχνείου, το 1974. «Στην πρώτη επέτειο, όταν είχα πάει να προσκυνήσω, έκλαιγα. Εκείνη η μέρα ήταν συγκλονιστική. Όλο αυτό είχε μία τεράστια φόρτιση».
Το πρώτο θύμα της εξέγερσης
Το βράδυ της 16ης Νοεμβρίου 1973 ο Διομήδης Κομνηνός βρισκόταν ανάμεσα σε εκατοντάδες διαδηλωτές στο προαύλιο του Πολυτεχνείου. Μαζί με άλλους συνομήλικούς του βρέθηκαν στη γωνία 3ης Σεπτεμβρίου, Μάρνη και Αβέρωφ, μεταφέροντας τραυματίες. Στις 9.30 μια σφαίρα καρφώθηκε στην καρδιά του. Ο δολοφόνος του βρισκόταν μόλις 10 μέτρα μακριά. Ήταν ένας από τους άνδρες της φρουράς του υπουργείου Δημοσίας Τάξεως. Μεταφέρθηκε από διαδηλωτές και τον γιατρό Αντώνη Κοντόπουλο στον Σταθμό Πρώτων Βοηθειών του ΕΕΣ και από εκεί, νεκρός πλέον, στο Ρυθμιστικό Κέντρο Αθηνών (μετέπειτα Γενικό Κρατικό).
Η σκισμένη μπλούζα του βρίσκεται σε έκθεμα θυμάτων του Πολυτεχνείου και χρησιμοποιήθηκε από τη χήρα του Σαλβαδόρ Αλιέντε, Χορτένσια, για να σκουπίσει τα δάκρυά της.
Η κηδεία του νεαρού έγινε σε μία έρημη γωνιά του νεκροταφείου της Αθήνας, παρουσία λίγων συγγενών. Ωστόσο, μετά την πτώση της δικτατορίας, στο μνημόσυνό του παραβρέθηκε πλήθος κόσμου για να τον τιμήσει ως ήρωα.
Το 9ο Δημοτικό Σχολείο Πετρούπολης έχει ονομαστεί σε «Διομήδης Κομνηνός» και στην ιστοσελίδα του φιλοξενεί ένα άρθρο του δημοσιογράφου Albert Coenrant, ανταποκριτή της δανέζικης και βελγικής τηλεόρασης στην Ελλάδα. Το άρθρο έχει τίτλο «Το αγόρι που νίκησε τα τανκς», «The boy who braved the tanks».
