Το 3ο Συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ. ολοκληρώθηκε, διά φυσικής παρουσίας των συνέδρων, ανήμερα της Κυριακής των Βαΐων, οπότε «μετά βαΐων και κλάδων», εν προκειμένω με ποσοστό 73% και κάτι, υιοθετήθηκαν οι προτάσεις του προέδρου για ανάδειξη ηγεσίας και συλλογικής ηγεσίας απευθείας από τα μέλη του κόμματος. Οι προταθείσες τροποποιήσεις στο καταστατικό όμως δεν ήταν δόκιμο να τεθούν στην κρίση των συνέδρων διά ανατάσεως χειρός διά ευνόητους λόγους λειτουργικότητας.
Η παρεπόμενη ωφέλεια της αναβολής τής επ´ αυτών συζήτησης για έναν μήνα μετά, παραμονές μάλιστα της νέας εσωκομματικής αμεσοδημοκρατικής διεργασίας του Μαΐου, ήταν η εισαγωγή μέσων ηλεκτρονικής, διαδικτυακής δημοκρατίας, που έδωσε τη δυνατότητα σε εμάς τους συνέδρους στον ατομικό μας χρόνο και με νηφαλιότητα να αποφανθούμε έχοντας πρωτίστως επιμορφωθεί από τον προσυνεδριακό διάλογο που είχε εκκινηθεί στις Ο.Μ. ήδη από τας αρχάς του έτους και από τον συνεδριακό διάλογο που ακολούθησε με ένα ενθουσιώδες σώμα συνέδρων!
Το κόμμα διαθέτει πλέον Επιτροπή Καταστατικού και Δεοντολογίας και Εξελεγκτική Επιτροπή, αμφότερες αναδειχθείσες υπό των συνέδρων, Κεντρική Επιτροπή αναδειχθείσα από τα μέλη και πρόεδρο αναδειχθέντα από τα μέλη και τα ακόμα νεότερα, εν προκειμένω εκείνα τα ήδη από το έτος 2019 εγγεγραμμένα καθώς επίσης και εκείνα τα οποία ενεγράφησαν ανήμερα της εκλογικής διαδικασίας της 15ης Μαΐου.
Όλες οι προαναφερθείσες μεταρρυθμίσεις ανασυγκρότησης προκρίνουν τον «θεσμικό» χαρακτήρα τον οποίο το κόμμα μας διαμορφώνει. Από το έτος 1996, οπότε «η Βουλή ήταν μόνο η αρχή», έχουν παρέλθει 26 έτη, μια «πρώτη νιότη» δηλαδή. Από τον Συνασπισμό της Αριστεράς και της Προόδου και της Ριζοσπαστικής Αριστεράς των Κινημάτων, της Οικολογίας και του Φεμινισμού έως τον ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ. οι εμπειρίες που ο φορέας μας καταγράφει στη συλλογική του συνείδηση δεν είναι πια εμπειρίες «πρώτης νιότης» αλλά εμπειρίες ιστορικού πλέον κόμματος.
Να συστηθούμε (εκ νέου)
Οι γνώριμες παλιοπαρέες της συλλογικής δράσης των «αγώνων του δρόμου» ενυπάρχουν πλέον σε μια πληθώρα νέων μελών αποτελούμενη από επανελθέντες αλλοτινούς παλαιούς γνώριμους με ατομική πρωτονεανική αναφορά στην Αριστερά έως και παντελώς άγνωστους που εν έτει 2015 εμπιστεύθηκαν την Πρώτη Φορά Αριστερά ως εκλογείς και σήμερα επιθυμούν να είναι συμμέτοχοι στη διαμόρφωση της πολιτικής για μια Ελλάδα πραγματικά νέα, ανθρώπινη και ανά την υφήλιο λαμπερή. Για την παραγωγική λειτουργική συνέχεια του «θεσμικού» κόμματος μας όμως χρήζει άπασες και άπαντες να «κάψουμε τα καράβια μας», εν ανάγκη να πείσουμε ευατούς διά αυθυποβολής ότι η πολιτικοποίησή μας ξεκινά σήμερα, στην παρέα των 175.000 μελών. Οφείλουμε εις εαυτούς να συστηθούμε (εκ νέου).
Πλέον δε γιατί όχι και να μην «σφυρηλατήσουμε» ένα νέο savoir vivre για την αρμονική συνύπαρξη στην κοινωνία της αΑριστεροσύνης. Στο κόμμα υπάρχουν μόνο συντρόφισσες και σύντροφοι, οι φιλίες πραγματώνονται στον ελεύθερο, μη υπηρεσιακό χρόνο και εν καιρώ διακοπών. Ακούμε ισότιμα, ισόποσα και καλόπιστα κάθε έτερο μέλος χωρίς να γινόμαστε προπετούσες και προπετώντες ή συγκαταβατικές και συγκαταβατικοί απέναντι στην άποψή του ή και στο ίδιο το μέλος.
Σύνθεση συσπείρωσης
Αναφορικά με τη νέα Κεντρική Επιτροπή, η τελευταία ασφαλώς και ανεδείχθη σε περιβάλλον αισθητά πιο «χειραφετημένο» και «αποτοξινωμένο» από τον παλαιο-κομμουνιστικό φραξιονισμό. Ακόμα και οι πλέον «αναγνωρίσιμοι» επελέγησαν ενδεχομένως με πιο αυθόρμητη και πιο «αξιοκρατική» προδιάθεση. Η έκταση της ατομικής αναγνωρισιμότητας όμως είχε αδιαμφισβήτητα την ειδική της βαρύτητα σε αυτήν τη νέα διαδικασία. Η κατάταξη των εκλεγέντων, λ.χ., ενδεικτικά στην πολυπληθέστερη Περιφέρεια, την Αττική, επηρεάστηκε καθοριστικά από τον βαθμό δημόσιας πολιτικής στον οποίο το υποψήφιο μΜέλος της Κ.Ε. έχει δράσει. Άλλη έκταση αναγνωρισιμότητας απολαμβάνει φυσιολογικά ο/η δημοτικός/ή και ο/η περιφερειακός/ ή σύμβουλος, άλλη ο/η βουλευτής/εύτρια - πρώην υπουργός.
Η δε σύνθεση της νέας Κεντρικής Επιτροπής δεν είναι, θεωρώ, μια σύνθεση εν τοις πράγμασι «διεύρυνσης» αλλά μάλλον συσπείρωσης του μείζονος προοδευτικού χώρου εν είδει «reunion» συντροφισσών και συντρόφων με παλαιόθεν αναφορά στην Αριστερά, είτε του ΠΑΣΟΚ είτε των δύο ΚΚΕ. Δημοσιογράφοι, συγγραφείς, ακαδημαϊκοί επί πολλά έτη διανοούμενοι στην Αριστερά ήλθαν και πάλι κοντά κινητοποιούμενοι από το ελπιδοφόρο κάλεσμα του προέδρου μας, Αλ. Τσίπρα. Το εάν μια παρόμοια σύνθεση Κ.Ε. θα εδύνατο να είχε επιτευχθεί διά του παλαιού συστήματος, δηλαδή μέσω του συνεδρίου και των «χαρτακίων», δεν θα το μάθουμε ποτέ.
Τέλος, οι μεταρρυθμίσεις διαπνέονται από τη «σφραγίδα» της προσωπικότητας του Αλ. Τσίπρα. Η ευθύνη όμως τόσο του ιδίου του προέδρου όσο και των νέων μελών τής Κεντρικής Επιτροπής να διαμορφώσουν τις προϋποθέσεις για την «άνθιση πολλών νέων λουλουδιών» είναι πιο βαριά και ιερή από άλλοτε. Η αμεσοδημοκρατική διαδικασία άλλωστε θεμελιώνει την υποχρέωση της απευθείας λογοδοσίας στη βάση και η τελευταία έχει θέσει ψηλά τον πήχυ τόσο για το κόμμα όσο και για την πατρίδα. Καλή δουλειά, λοιπόν, στην ηγεσία που αναδείξαμε!
*Ο Δημήτρης Π. Κυριακαράκος είναι δικηγόρος, κάτοχος ΜΔΕ «Ευρωπαϊκό Δίκαιο και Πολιτική» Παντείου Πανεπιστημίου, μετείχε ως σύνεδρος εκ της Ο.Μ. Δικηγόρων Αθήνας.
