Παγκόσμια Ημέρα Περιβάλλοντος αύριο και, πέρα από τις συνήθεις πολιτικές φανφάρες και τα κενά περιεχομένου μηνύματα, η πρωτεύουσα θα τιμήσει την ημέρα αυτή με τα πετσοκομμένα από τον Κώστα Μπακογιάννη δέντρα της. Παγκόσμια Ημέρα Περιβάλλοντος αύριο, με τα δέντρα της Αθήνας βάναυσα κακοποιημένα από τα πριόνια του δημάρχου και τα εργολαβικά συνεργεία άσχετων που πριν λίγες ημέρες πετσόκοψαν ό,τι πράσινο είχε απομείνει στους δρόμους της πόλης.
Την ίδια ώρα, αν σκαλίσει κανείς τη διεθνή ειδησεογραφία, θα ανακαλύψει μια είδηση που αναγκαστικά θα τον οδηγήσει συνειρμικά σε κάποιες συγκρίσεις με θλιβερό αποτέλεσμα. Γιατί μόνο κατάθλιψη σε πιάνει όταν βλέπεις τα δέντρα της Αθήνας και παράλληλα διαβάζεις για τον ψηφιακό χάρτη που η Νέα Υόρκη έδωσε στη δημοσιότητα, ώστε ο καθένας να μπορεί να δει και να διαβάσει όλες τις πληροφορίες για τα 685.781 καταγεγραμμένα δέντρα της πόλης. Δέντρα που μπήκαν στον χάρτη έπειτα από κοπιαστική δουλειά 2.300 εθελοντών που από το 2015 ξεκίνησαν την καταγραφή τους σημειώνοντας για το καθένα ξεχωριστά σε τι κατάσταση βρίσκεται, τι φροντίδα χρειάζεται ανά εποχή, ποιες είναι οι μετρήσεις του και πώς ωφελεί τη γύρω κοινότητα. Λεπτομέρειες; Δεν νομίζω.
Με τον πλανήτη να αλλάζει χρόνο με τον χρόνο προς το χειρότερο, κανείς δεν δικαιούται πλέον να αντιμετωπίζει την περιβαλλοντική κρίση ως δευτερεύουσα λεπτομέρεια και ως χαμένο πολιτικό χρόνο. Γιατί, πολύ απλά, δεν υπάρχει χρόνος. Κι αυτός που απομένει κρίνεται και στις λεπτομέρειες. Όπως, για παράδειγμα, τα δέντρα του αστικού μας περιβάλλοντος. Την ώρα που η ατμοσφαιρική ρύπανση διαβάζουμε ότι έρχεται και μειώνει το προσδόκιμο της ζωής μας και το τελευταίο δέντρο πλέον μετράει. Και μιλάμε όχι μόνο γι’ αυτά που καίγονται αλλά και γι’ αυτά που ηλιθιωδώς πετσοκόβονται.
