Ο ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ. βγήκε χθες από μια διαδικασία η οποία διήρκεσε τρία χρόνια, από τις εκλογές του 2019 μέχρι την Κυριακή 15 Μαΐου. Μέσα σε αυτό το διάστημα, ο ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ. διευρύνθηκε, διπλασίασε τα μέλη του σε 60.000 μέχρι το συνέδριο και προχθές τα τριπλασίασε.
Ενέταξε στα καθοδηγητικά του όργανα, αρχικά με διορισμό και πλέον με εκλογή, δεκάδες στελέχη της «διεύρυνσης» και ακολούθησε μια προσεκτική πορεία υπό την καθοδήγηση του Αλ. Τσίπρα, με γραμματέα τον Δ. Τζανακόπουλο και με τα καθοδηγητικά του όργανα, τα οποία στις πλείστες των περιπτώσεων αποφάσισαν με ομοφωνία.
Ολόκληρο το κόμμα συμμετείχε και στήριξε αυτές τις επιλογές και αυτή την πορεία και μάλιστα παρά τις εκπεφρασμένες επιφυλάξεις πάρα πολλών βασικών στελεχών του, τα οποία ωστόσο στρατεύτηκαν για την επιτυχία του εγχειρήματος.
Αυτή είναι η δύναμη της Αριστεράς, η στράτευση. Ο κόσμος ανταποκρίθηκε θετικά και σήμερα ο ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ. είναι πιο μεγάλος, πιο γειωμένος στην κοινωνία και πιο ισχυρός.
Παρ’ όλα αυτά, δεν λείπουν οι φωνές που ζητούν ή παροτρύνουν τον Αλέξη Τσίπρα να φερθεί όχι ως πανηγυρικά εκλεγμένος πρόεδρος ενός μεγάλου δημοκρατικού κόμματος της Αριστεράς, άλλα ως ιδιοκτήτης μαγαζιού το οποίο λειτουργεί «υπό νέα διεύθυνση». Του ζητούν να τα «αλλάξει όλα», «να διώξει τα βαρίδια» και διάφορα άλλα τέτοια με τα οποία συμφωνούν κάποιοι φίλοι του ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ. και όλοι του οι εχθροί.
Ζητούν δηλαδή από τον Τσίπρα να ξηλώσει όλη την επιτυχημένη πορεία από το 2019 μέχρι σήμερα και -γιατί όχι;- όλον τον ΣΥΡΙΖΑ από το 2012 μέχρι σήμερα. Να δηλώσει, δηλαδή, τη στιγμή του θριάμβου ότι απέτυχε. Το γιατί το ξέρουν μόνο οι ίδιοι.
