Η διπλωματική είδηση της ημέρας χθες προέκυψε διά στόματος Δένδια: “Η Ελλάδα πρόκειται να ζητήσει από το Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο της Χάγης να διερευνήσει εγκλήματα πολέμου που διαπράχθηκαν στη Μαριούπολη” είπε ο υπουργός Εξωτερικών προσερχόμενος στη σύνοδο του ΝΑΤΟ στις Βρυξέλλες. Ανήγγειλε δε ότι θα ζητούσε από τους ομολόγους του “να καταβάλουν κάθε δυνατή προσπάθεια για να βοηθήσουν την Ουκρανία να προστατεύσει την Οδησσό, ούτως ώστε να μην έχει τη μοίρα της Μαριούπολης”. Ερωτηθείς για τον τρόπο, απάντησε μάλλον αόριστα, λέγοντας ότι πρέπει να παράσχουν στην Ουκρανία “τα κατάλληλα μέσα” για την προστασία της πόλης.
Κατά τα φαινόμενα, η ελληνική διπλωματία έχει εγκαταλείψει τις προσπάθειες να κρατά ανοιχτούς τους διαύλους επικοινωνίας με τη Μόσχα - ίσως και υπό την πίεση των Αμερικανών. Αποφεύγει, ωστόσο, να απαντήσει στα σκληρά λόγια που χρησιμοποιεί το ρωσικό υπουργείο Εξωτερικών ως αντίδραση στις απελάσεις Ρώσων διπλωματών, για να μην ρίξει λάδι στη φωτιά.
Εχθρική κίνηση
Σημειώνεται ότι η εκπρόσωπος του υπουργείου Εξωτερικών της Ρωσίας Μαρία Ζαχάροβα βγήκε χθες σε υψηλούς τόνους να χαρακτηρίσει εχθρική κίνηση τις απελάσεις των δώδεκα διπλωματών, τονίζοντας ότι “εκείνοι που προχώρησαν σε αυτή την αβάσιμη απόφαση ήθελαν να σπείρουν διχόνοια μεταξύ του ελληνικού και ρωσικού λαού” και απειλώντας ότι “θα απαντήσουμε καταλλήλως”. Παραδόξως, την απάντηση στη Ζαχάροβα την έδωσε ο κυβερνητικός εκπρόσωπος με το «η αντίθεσή μας με τη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία είναι θέμα αρχών και αξιών και δεν υποτάσσεται στο πλαίσιο των διμερών σχέσεων, και σε αυτό η χώρα είναι απόλυτη” - χωρίς να αναφερθεί στις απελάσεις.
Για ακόμα μία φορά ο κυβερνητικός εκπρόσωπος έδειξε πως ξοδεύει περισσότερο χρόνο και φαιά ουσία για να επιτίθεται στον ΣΥΡΙΖΑ -ακόμη κι όταν η αξιωματική αντιπολίτευση ζητάει τις αυτονόητες εξηγήσεις για τις απελάσεις των δώδεκα Ρώσων διπλωματών- παρά για να διατηρήσει μια στοιχειώδη σοβαρότητα στα ευαίσθητα θέματα της εξωτερικής πολιτικής. Αντί να περιμένει από το υπουργείο Εξωτερικών να δώσει τις εξηγήσεις -ενδεχομένως χωρίς να το δημοσιοποιήσει-, ο εκπρόσωπος έσπευσε να επιτεθεί στον Γιώργο Κατρούγκαλο και να τον κατηγορήσει ότι... επηρεάζεται από τον Πάνο Καμμένο. Κι αυτό, την ώρα που ο τομεάρχης Εξωτερικών του ΣΥΡΙΖΑ συμμετείχε, ως επικεφαλής της ομάδας της Ευρωπαϊκής Αριστεράς, σε επίσημη επίσκεψη του προεδρείου της Κοινοβουλευτικής Συνέλευσης του Συμβουλίου της Ευρώπης στη Λβιβ της Ουκρανίας.
Στην προσωπική του παρέμβαση προς τον πρόεδρο της Ουκρανικής Βουλής, ο Κατρούγκαλος επανέλαβε την αλληλεγγύη του ελληνικού προς τον ουκρανικό λαό και προς τους ομογενείς στη Μαριούπολη και ακολούθως επισήμανε την προφανή αναλογία της αντίθεσης στο Διεθνές Δίκαιο της ρωσικής εισβολής στην Ουκρανία και της τουρκικής εισβολής στην Κύπρο.
Η Νούλαντ, το LNG και ο ρόλος της Τουρκίας
Γοητευτικά ειλικρινής ήταν η υφυπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ Βικτόρια Νούλαντ στη συνέντευξη που έδωσε στην Καθημερινή για το μέλλον των αγωγών στη Μεσόγειο. Η Νούλαντ κατέστησε σαφές ότι οι ΗΠΑ δεν βλέπουν να έχει νόημα η κατασκευή του αγωγού East Med για τη μεταφορά φυσικού αερίου από τη θαλάσσια περιοχή μεταξύ Ισραήλ, Αιγύπτου και Κύπρου στην Ελλάδα και κατόπιν στην Ιταλία, καθώς προτιμούν το αέριο να μεταφέρεται σε υγροποιημένη μορφή. Το αέριο των άλλων, αλλά και το αέριο το δικό τους.
Οι Αμερικανοί ποτέ δεν έκρυψαν την επιθυμία τους να πουλάνε LNG στην Ευρώπη - κάτι που μέχρι πρόσφατα δεν συνέφερε καθόλου τους δυνάμει αγοραστές, γι’ αυτό και οι υποδομές για την αποθήκευση υγροποιημένου αερίου στην Ευρώπη είναι πολύ περιορισμένες. Ωστόσο, μετά τη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία και την απόφαση των κρατών-μελών της Ε.Ε. να απεξαρτηθούν το ταχύτερο από τα ρωσικά ορυκτά καύσιμα, η τιμή δεν παίζει πλέον ρόλο. Η αγωνία είναι να υπάρχει προσφορά, πέραν της ρωσικής.
Ποιος περιμένει δέκα χρόνια;
Μια τέτοια προσφορά θα μπορούσε να είναι και από τα κοιτάσματα της ανατολικής Μεσογείου, πλην όμως, όπως είπε η Νούλαντ, “όλοι χρειάζονται ενέργεια τώρα”. Κι ένας αγωγός σαν τον East Med, “που θα είναι βαρύς, στον βυθό της θάλασσας, ακριβός και θα χρειαστούν δέκα χρόνια για να κατασκευαστεί”, δεν βοηθάει εδώ και τώρα. Αυτό που, πάντα κατά τη Νούλαντ, βοηθάει τώρα είναι ο πλωτός τερματικός σταθμός υγροποιημένου φυσικού αερίου (LNG) στην Αλεξανδρούπολη και η διασύνδεση του αγωγού ΤΑΡ (που μεταφέρει αζέρικο αέριο μέσω Τουρκίας) προς τη Βουλγαρία.
Η τοποθέτηση αυτή της Νούλαντ δεν προκάλεσε έκπληξη. Υπήρχαν πολλοί λόγοι για να μην γίνει ο East Med, οικονομικοί και περιβαλλοντικοί πρωτίστως. Ωστόσο, η αγωνία των ΗΠΑ δεν ήταν πώς θα προστατευτεί το οικοσύστημα της Μεσογείου, αλλά πώς δεν θα χαλάσει η καρδιά της Τουρκίας -η οποία ένιωθε και ήταν αποκλεισμένη από το σχέδιο του East Med-, όπως παραδέχθηκε προ μηνών και με έγγραφό του το Στέιτ Ντιπάρτμεντ.
Δύο μέτρα και δύο σταθμά
Αναφορικά με τον πόλεμο στην Ουκρανία, η Νούλαντ δεν έκρυψε την ικανοποίησή της για τον ρόλο που παίζει η Ελλάδα στο πλάι των ΝΑΤΟϊκών της συμμάχων -“είναι εξαιρετικός” είπε-, ενώ δεν είχε τίποτε να επιρρίψει στην Τουρκία, η οποία δεν συμμετέχει στις κυρώσεις σε βάρος της Μόσχας. Αντιθέτως, η Νούλαντ έχει χαιρετίσει από καιρό τις προσπάθειες της Τουρκίας “να διευκολύνει μια δίκαιη διπλωματική λύση κατόπιν διαπραγματεύσεων για τον τερματισμό του πολέμου στην Ουκρανία”. Συνεπώς, η Άγκυρα μπορεί να διατηρεί τη στρατηγική της ουδετερότητα με τις ευλογίες των ΗΠΑ και με την προοπτική να αρθούν τα όποια εμπόδια για τα F-16 που της έβαζε το Στέιτ Ντιπάρτμεντ. Κάτι που δεν βοηθά στην ισορροπία δυνάμεων στο Αιγαίο...
Η Συμφωνία των Πρεσπών και η Ουκρανία
“Αν δεν είχαμε υπογράψει τη Συμφωνία των Πρεσπών, η κατάσταση στην Ουκρανία θα μας ανησυχούσε περισσότερο” τόνισε η υπουργός Άμυνας της Βόρειας Μακεδονίας Σλαβιάνκα Πετρόφσκα από το βήμα του 7ου Οικονομικού Φόρουμ των Δελφών. Μιλώντας σε πάνελ για τα θέματα ασφαλείας στα δυτικά Βαλκάνια, η Πετρόφσκα υποστήριξε ότι η χώρα της νιώθει ασφαλής επειδή έχει ενταχθεί στο ΝΑΤΟ, ενώ αναφερόμενη στην ένταξη στην Ε.Ε. έκρουσε τον κώδωνα του κινδύνου, λέγοντας πως αν δεν συνεχιστεί η ευρωπαϊκή τροχιά, μπορεί να υπάρξει δραματικός αντίκτυπος σε όλη την περιοχή. “Σε τέτοιες περιπτώσεις η πολιτική διεύρυνσης έχει πλέον μετατραπεί σε πολιτική ασφάλειας” κατέληξε.
