Αυτή η διαπίστωση ισχύει περισσότερο από ποτέ στον σημερινό παγκοσμιοποιημένο και ενοποιημένο κόσμο, διεκδικώντας πλέον θέση «κανόνα» παρά τις όποιες εξαιρέσεις. Ισχύει βέβαια, ότι οι χώρες που διεξάγουν επιθετικούς πολέμους προσπαθούν πάντα να δικαιολογήσουν ή ακόμα και να εξιδανικεύσουν την επιθετικότητά τους (απευθυνόμενες τόσο σε εσωτερικά όσο και σε εξωτερικά κοινά) χρησιμοποιώντας αφηγήματα που άλλες φορές έχουν κάποια αξία (πχ προστασία εθνικών μειονοτήτων), άλλες φορές αποτελούν απλές προφάσεις (πχ ύπαρξη όπλων μαζικής καταστροφής) και άλλες φορές κρύβουν την επιθετικότητα αυτή πίσω από την ανάγκη για «εξασφάλιση του ζωτικού χώρου». Ο κανόνας όμως της οικονομικής αιτίας των πολέμων δεν παύει να ισχύει.
Ο πόλεμος που ξεκίνησε επίσημα με την εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία στις 24 Φεβρουαρίου 2022 και που απειλεί να αλλάξει αμετάκλητα τη ζωή των κατοίκων της Γηραιάς Ηπείρου και όχι μόνο, δεν αποτελεί εξαίρεση στον παραπάνω «κανόνα», αφού ο οικονομικός παράγοντας είναι και εδώ παρών και μάλιστα με αρκετές διαφορετικές παραμέτρους.
Διαβάστε ολόκληρη την ανάλυση του Κωνσταντίνου Βαλσαμάκη, ΜΒΑ, MSc, απόφοιτου ΕΣΣΔΑ, ανεξάρτητου συνεργάτη Ινστιτούτου ΕΝΑ, με τα κυριότερα οικονομικά δεδομένα των δύο χωρών, τις παραγωγικές τους δυνατότητες καθώς και ορισμένες βασικές οικονομικές επιπτώσεις για τον υπόλοιπο κόσμο.
