Το ξέραμε και το λέγαμε και τότε που οι φωτιές έφτασαν στη θάλασσα για να σβήσουν ότι αυτή η κυβέρνηση είναι για τα εύκολα και στα δύσκολα είτε σηκώνει τα χέρια ψηλά ή αναζητά εξιλαστήρια θύματα για να φορτώσει την ανικανότητά της. Το ξέραμε και το λέμε μήνες τώρα ότι αυτή είναι μια κυβέρνηση ειδικού σκοπού, που ανέλαβε την εξουσία μόνο και μόνο για να διευθετήσει τις υποχρεώσεις της απέναντι σε συγκεκριμένα ιδιωτικά συμφέροντα.
Αυτό που δεν ξέραμε είναι το μέχρι πού φτάνουν τα όριά της στις εξυπηρετήσεις. Γιατί χθες αντιληφθήκαμε ότι αυτή η κυβέρνηση δεν έχει όρια, δεν έχει ενδοιασμούς, δεν έχει καν την αίσθηση της αυτοπροστασίας από τη γελοιοποίηση. Γιατί περί γελοιοποίησης της Πολιτείας πρόκειται η σπουδή του πρωθυπουργού να προχωρήσει στον φιλικό και εξωδικαστικό συμβιβασμό μεταξύ μερικών χιλιάδων πολιτών και μιας ιδιωτικής εταιρείας.
Περί γελοιοποίησης του κράτους, επιτελικού ή όπως αλλιώς θέλετε πείτε το, πρόκειται όταν ο πρωθυπουργός επιχειρεί να σώσει μια εταιρεία από μαζικές αγωγές κανονίζοντας μια φιλική αποζημίωση υπολογισμένη στο γόνατο για να επιδείξει μια δήθεν πυγμή της κυβέρνησης και παράλληλα να αποκρύψει τις δικές του ευθύνες για την επικίνδυνη ταλαιπωρία που υπέστησαν όσοι οδηγοί εγκλωβίστηκαν εν μέσω μιας σφοδρής κακοκαιρίας σε έναν οδικό άξονα ιδιωτικών συμφερόντων.
Διεκδικώντας τον τίτλο του νέου Σολομώντα, ο πρωθυπουργός επιχείρησε να κόψει ένα πρόβλημα στη μέση και με μια κίνηση να δείξει ότι τιμωρεί την κακή εταιρεία και ταυτόχρονα δικαιώνει τους ταλαίπωρους συμπολίτες του. Και τώρα νομίζει πως όλοι έμειναν ικανοποιημένοι. Και η εταιρεία, που φτηνά τη γλιτώνει αποφεύγοντας μια χιονοστιβάδα αγωγών στα αστικά δικαστήρια, και οι συμπολίτες του, που με δυο χιλιάρικα στην τσέπη θα το βουλώσουν και θα πουν κι ευχαριστώ. Αυτός το πιστεύει. Εσείς;
