Οι χθεσινές δηλώσεις των υπουργών για την απόφαση εξαίρεσης των εκκλησιών από τα πρόσφατα υγειονομικά μέτρα ήταν τελικά κατά πολύ χειρότερες από την ίδια την εξαίρεση, καθώς ήρθαν να επιβεβαιώσουν πως ο ανορθολογισμός δεν αποτελεί πλέον εξαίρεση, αλλά τον κανόνα με τον οποίο πορεύεται εδώ και μήνες η κυβέρνηση Μητσοτάκη. Και αν τα επιχειρήματα των υπουργών είναι ανάξια σοβαρού σχολιασμού, καθώς έμπλεκαν τη θρησκευτική πίστη με κομμωτήρια και παντελόνια, εκείνο που μένει ήταν το άγχος τους να βγουν από το χάραμα στα κανάλια να δικαιολογήσουν τα αδικαιολόγητα.
Ένα άγχος που το μόνο που καταδεικνύει είναι το λάθος των αποφάσεών τους. Αποφάσεων που υπαγορεύθηκαν όχι τόσο από μια μερίδα του κλήρου αλλά από το υπερσυντηρητικό και θρησκόληπτο πολιτικό ακροατήριο της Νέας Δημοκρατίας, που, όπως λέγαμε και χθες, σέρνει εδώ και μήνες την κυβέρνηση από το μανίκι.
Είναι το πολιτικό κόστος που βάρυνε περισσότερο στη ζυγαριά της κυβέρνησης από την προστασία της δημόσιας υγείας. Είναι οι αντιδράσεις των ψηφοφόρων της Ν.Δ. που μέτρησαν περισσότερο από την προστασία του κοινωνικού συνόλου. Και αυτό έσπευσε χθες να δικαιολογήσει το μισό υπουργικό συμβούλιο, που κατά τα άλλα ομνύει στο όνομα του φιλελευθερισμού και της -κατά φαντασίαν- Κεντροδεξιάς.
Η εξαίρεση των εκκλησιών και οι δηλώσεις των υπουργών της κυβέρνησης Μητσοτάκη ήταν μια ακόμη ήττα της λογικής. Ήταν μια ακόμη υποχώρηση της πολιτείας στο κύμα του ανορθολογισμού που απειλεί να μας σαρώσει όλους. Ήταν μια ακόμη απόδειξη της ανεπάρκειας των κυβερνώντων να διαχωρίσουν το πολιτικό από το κοινωνικό κόστος, με το τελευταίο να ξεπερνά τις 16.000 χαμένες ανθρώπινες ζωές. Και όλα αυτά γιατί μετράνε ψήφους αντί να μετράνε ζωές. Γιατί στο βάθος του τούνελ αντί για φως αυτοί βλέπουν μόνο εκλογές.
