Το κόμμα τού Κυριάκου Μητσοτάκη έχει ανάγκη τους υπερσυντηρητικούς ψηφοφόρους και την επικράτησή του στο αξιακό πεδίο αυτού του χώρου έναντι άλλων σχηματισμών, όπως ο Βελόπουλος και η Χρυσή Αυγή. Ως εκ τούτου, η χθεσινή εκκωφαντική σιωπή -πλην ενός, δύο ανθρώπων- μπροστά στη φασιστικής έμπνευσης διακίνηση της λίστας με ονόματα πεντάχρονων παιδιών μπορεί εύκολα να ερμηνευτεί.
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης είδε, χωρίς να αντιδράσει, έναν βουλευτή του να διακινεί στα social media δημοσίευμα που αποκάλυπτε τη λίστα με τα ονόματα μαθητών νηπιαγωγείου της Αθήνας -“σοκαριστική” τη χαρακτήριζε το κείμενο που υιοθέτησε ο Κ. Μπογδάνος- στοχοποιώντας τα παιδιά που είχαν ονόματα τα οποία δεν έμοιαζαν ελληνικά. Το γνωστό στόρι περί “εισβολής” και απειλής για τον χριστιανισμό και την Ελλάδα. Τα μικρά παιδιά... Άσχετα από τις γελοίες δικαιολογίες που εφηύρε, ο Κ Μπογδάνος συμφωνεί με την ουσία. Έτσι κι αλλιώς, η δουλειά έγινε. Η λίστα διακινήθηκε, τα παιδιά και οι οικογένειες τους δόθηκαν βορά στους ρατσιστές, φασίστες και στα τάγματα εφόδου. Συνιστά, άραγε, διακίνηση σε βία, ώστε να παρέμβει εισαγγελέας;
Τα ρεπό της Χρυσής Αυγής
Εξάλλου, στην Αθήνα το κενό εκπροσώπησης που έχει αφήσει η νεοναζιστική Χρυσή Αυγή είναι μεγάλο. Επομένως, η υιοθέτηση των αιτημάτων της είναι ο πιο απλός τρόπος να κερδίσει κανείς τους ψηφοφόρους της. Αξίζει να θυμηθούμε ότι το 2012, όταν οι νεοναζί έμπαιναν με φόρα στη Βουλή, ο Ηλίας Παναγιώταρος ζητούσε από το υπουργείο Εσωτερικών τα ακριβή στοιχεία των “αλλοδαπών βρεφών και νηπίων ανά χώρα προέλευσης που εξυπηρετούνται στους παιδικούς σταθμούς” στην Ελλάδα. Για την Ιστορία, όπως κατήγγειλαν τότε εκπαιδευτικοί και γονείς ανά τη χώρα, το υπουργείο Εσωτερικών είχε ξεκινήσει διαδικασία συλλογής των στοιχείων. Τα είχε πει άλλωστε το 2013 ο Αντώνης Σαμαράς: "Έχουνε γεμίσει όλοι (σ.σ.: οι παιδικοί σταθμοί) με μετανάστες και Έλληνας δεν μπορεί να μπει στον παιδικό σταθμό. Αυτό, επίσης, τέρμα. Είναι ορισμένα πράγματα που κι εμένα με ενοχλούν όσο εσάς, αλλά είναι και ορισμένα πράγματα που πρέπει να σταματήσουμε την καραμέλα ότι είναι ρατσισμός".
Δεν είναι η πρώτη φορά που ο Μπογδάνος κάνει τα ιδεολογικά “ρεπό” της Χρυσής Αυγής. Αν στην Αθήνα υπήρχε, λόγου χάρη, κάποιο ρεύμα κοινωνικού φιλελευθερισμού που εκλογικά πήγαινε σε άλλο συγγενικό χώρο, αναμφίβολα ο Μπογδάνος θα το καβαλούσε. Για την ώρα, δεν θα απέκλειε κανείς πως αν το... project Μητσοτάκης οδηγηθεί σε συντριβή, ο Κ. Μπογδάνος και οι ομοϊδεάτες του στη γαλάζια παράταξη να θελήσουν να διαδραματίσουν ρόλο στον συγκεκριμένο χώρο εκτός Ν.Δ.
Πολύτιμα εργαλεία οι ακροδεξιοί
Για τη Νέα Δημοκρατία και τον Κυριάκο Μητσοτάκη προσωπικά η Ακροδεξιά και οι ακροδεξιοί είναι πολύτιμα εργαλεία. Φέρνει ψήφους, κερδίζει απήχηση στο ακροατήριο της παράταξης, στήνει ατζέντα, κρατά ανοιχτή την πόρτα με τους σαμαρικούς και φυσικά τους χρειάζεται γιατί διαχειρίζεται το προσφυγικό. Κι αυτό το κάνει ως Όρμπαν της Μεσογείου. Παράλληλα, διαθέτει εφεδρείες που θα σηκώσουν τις βαθιά συντηρητικές τομές που εφαρμόζει. Δεν πάει ούτε μήνας από τον ανασχηματισμό όπου πρωταγωνίστησαν τα πρώην στελέχη του ΛΑΟΣ Βορίδης, Γεωργιάδης, Πλεύρης. Βέβαια, δεν πρέπει να μας διαφεύγει ότι ο ίδιος ο Κ. Μητσοτάκης δεν βάζει τα χέρια του στη λάσπη. Κρατά αποστάσεις, δεν εμπλέκεται, σιωπά.
Έτσι, ο Μητσοτάκης μπορεί να καμώνεται τον κεντρώο φιλελεύθερο μεταρρυθμιστή Ευρωπαίο. Ούτε κουβέντα δεν βρήκε να πει και ο υπουργός Εσωτερικών Μάκης Βορίδης χθες στη Βουλή, παρά το ερώτημα που του έθεσε ο Κ. Ζαχαριάδης από τον ΣΥΡΙΖΑ. Αν συνέβαινε κάτι αντίστοιχο σε οποιαδήποτε ευρωπαϊκή χώρα, ο πρωθυπουργός θα έστελνε σπίτι του τον βουλευτή, ο αρμόδιος υπουργός θα έβγαινε στη Βουλή και θα τον κατακεραύνωνε, ενώ και ο δήμαρχος της πόλης θα αντιδρούσε.
Ο Μπογδάνος εξυπηρετεί πολιτικά τον Μητσοτάκη και γι' αυτό του δίνει “γήπεδο”. Αρκεί να μην φτάνει σε ακραία σημεία που τον εκθέτει στο Κέντρο και στον μεσαίο χώρο. Όμως στη φάση της φθοράς που βρίσκεται ο πρωθυπουργός, οι “Μπογδάνοι” είναι πιο απαραίτητοι από ποτέ.
Το μεγάλο ζητούμενο, ωστόσο, είναι η τρομακτική σιγή ασυρμάτου σε όλη τη Ν.Δ. Με φωτεινή εξαίρεση τον Άγγελο Συρίγο, δεν βρέθηκε ένα στέλεχος, ένας από εκείνους που θέλουν να αυτοαποκαλούνται “κεντροδεξιοί”, “Ευρωπαίοι”, “μεταρρυθμιστές”, “φιλελεύθεροι”, να ψελλίσει μια κουβέντα. Έστω για λόγους κύρους της παράταξης και δημοκρατικού ήθους.
