Για τις επόμενες μέρες, εβδομάδες και μήνες θα βομβαρδιζόμαστε με ενοχλητική πυκνότητα με τις εικόνες, τα μηνύματα, τις διαφημίσεις, τις ξεναγήσεις και τα λογότυπα του “Ελληνικού”. Γαλανόλευκα κύματα, με την υπογραφή “The Ellinikon”. Η εταιρεία που απέκτησε κοψοχρονιά το μεγαλύτερο παραθαλάσσιο οικόπεδο της Ευρώπης, 6.000 στρέμματα και πλέον εφαπτόμενα της ασφάλτου, της θαλάσσης και του αττικού ουρανού, προορισμένα να γεμίσουν με εκατομμύρια κυβικά τσιμέντου, να γίνουν μια πόλη τουλάχιστον 25.000 πλουσίων κατοίκων, ένα συνονθύλευμα από ουρανοξύστες, βίλες, πολυκατοικίες πολυτελείας, εμπορικά κέντρα, καζίνο, μαρίνες, προβάλλει θριαμβευτικά το “εμβληματικό όραμά της”. Υποστηρίζει ότι το μπλε της θάλασσας, το γαλάζιο του ουρανού και το μοναδικό φως του ελληνικού ήλιου διασταυρώνουν την εθνική μας ταυτότητα με την τοπογραφία του Ελληνικού. Στο εξής θα ονομάζεται Τhe Ellinikon, διότι κάπως πρέπει να μάθουν να το αναγνωρίζουν και να το προφέρουν οι Σαουδάραβες πρίγκηπες, οι Καταριανοί επενδυτές, οι Μεξικανοί βαρόνοι, οι Ρώσοι ολιγάρχες, οι Αμερικανοί σελέμπριτις, που θα δελεαστούν να αποκτήσουν ένα ακόμη καταφύγιο στο πολυτελές ενδιαίτημα των πλουσίων της οικουμένης με θέα τον Αργοσαρωνικό.
Πέρα από τις αγωνίες και τις εκτιμήσεις για το αν πράγματι θα προχωρήσει και πόσο το φαραωνικό project -αν υπάρχουν τα χρήματα, αν αρκούν τα δάνεια, αν υπάρχουν οι αγοραστές, αν θα υπάρξει καζίνο, αν θα τρέξουν τα κατασκευαστικά έργα, αν θα δημιουργηθούν οι εκατοντάδες ή χιλιάδες θέσεις εργασίας που υπόσχονται οι συντελεστές του-, The Ellinikon είναι αληθινά ένα εμβληματικό περιστατικό της τρέχουσας πολιτικής ιστορίας. Είναι το πεδίο στο οποίο για μια δεκαετία τρίφτηκαν -και συντρίφτηκαν τελικά- συνθήματα, προσδοκίες, οράματα, κινήματα, υποσχέσεις, σχέδια, πολιτικά προγράμματα μιας γεμάτης και έντονης δεκαετίας. The Ellinikon είναι η παράδοξη συμπύκνωση της μνημονιακής δεκαετίας, με τη δραματική οικονομική κατάρρευση, την αρπακτικότητα εις βάρος του δημόσιου πλούτου που αυτή γέννησε και τη θεαματική ανατροπή που επέφερε στο πολιτικό και κομματικό σύστημα.
Εν αρχή ην ένα μητροπολιτικό πάρκο, ένα ελληνικό Χάιντ Παρκ, ένας δημόσιος χώρος πρασίνου και αναψυχής δίπλα στη θάλασσα, ένα αχανές Central Park by the sea, σε μια μητρόπολη που η αντιπαροχή έχει μισήσει κι εξοντώσει όσο σε καμιά άλλη τους φυσικούς ή τους τεχνητούς δασικούς της πνεύμονες. Σ' αυτό το θολό, πλην λιτό και καθαρό όραμα διασταυρώνονταν αριστεροί και μετριοπαθείς, οικολόγοι και ριζοσπάστες, επιστήμονες και ακτιβιστές, κάτοικοι και δημοτικοί παράγοντες, μεσίτες ακινήτων και φυσιολάτρες. Απέναντί τους ορθώθηκαν ένας επιχειρηματικός όμιλος, που αποφάσισε να αποκτήσει με κάθε τίμημα το πολυτιμότερο ακίνητο στην Ευρώπη, και το μνημονιακό πολιτικό καρτέλ.
Η αναμέτρηση εξελίχθηκε συντριπτική και αρκεί να κάνει κανείς τον πλήρη απολογισμό, ιδιαίτερα από το 2014 και μετά, για να καταλάβει τι έγινε: Πώς εξουδετερώθηκε ένας μαχητής πρώην δήμαρχος. Πώς το κραυγαλέο πλιάτσικο εις βάρος του δημόσιου χώρου βαφτίστηκε εθνική επένδυση. Πώς και γιατί η τρόικα των δανειστών απαίτησε το 2015, λίγο μετά τη μετατροπή του “όχι” σε “ναι”, την υπογραφή της σύμβασης με τη Lamda για το The Ellinikon, ως προαπαιτούμενο του τρίτου Μνημονίου. Γιατί η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, έπειτα από πολύμηνες διαπραγματεύσεις με τον “εθνικό επενδυτή”, μετά βίας κατάφερε να κόψει λίγα μέτρα ύψος από τα κτηριακά τέρατα και λίγα τετραγωνικά τσιμεντοποίησης. Γιατί η Ν.Δ. του Μητσοτάκη και η κατοπινή κυβέρνησή του έκανε σημαία The Ellinikon, αναλώνοντας πολύ προπαγάνδα, φαιά ουσία και νομοθετική επινοητικότητα για την εξυπηρέτηση του “εθνικού επενδυτή”. Γιατί η τοπική και η ευρύτερη κοινωνία δεν βρήκε το κίνητρο να αντισταθεί στοιχειωδώς στη δημιουργία ενός (πιθανά) καλαίσθητου, αλλά περίφρακτου γκέτο πλουσίων. Γιατί δεν εξεγείρεται απέναντι στη χυδαιότητα των 26.000 ευρώ το τετραγωνικό στα διαμερίσματα του The Ellinikon, το οποίο απειλεί ακόμη και να πετάξει από τα σπίτια τους υπερχρεωμένους που θα αδυνατούν να ανταποκριθούν στις απογειωμένες απαιτήσεις των τραπεζών.
The Ellinikon, πέραν των άλλων, είναι μια ιστορία πολιτικής ήττας και κοινωνικής μελαγχολίας.
