Η ρήξη με τον τραμπισμό που επιλέγει ο Μπάιντεν δεν είναι η πρώτη φορά που εκθέτει ανεπανόρθωτα τη Ν.Δ. και την Ε.Ε. Δυσάρεστη έκπληξη ήταν και η πρότασή του να φορολογηθούν οι πλούσιοι. Τώρα, όμως, με την πανδημία να μαίνεται, η ανθρωποκεντρική προσέγγιση του Αμερικανού Προέδρου για τις πατέντες τούς τράβηξε το χαλί κάτω από τα πόδια.
Από τη μία ισχυρίζονται πως πρώτα ο Κ. Μητσοτάκης -λίγο μετά θυμούνται και τον Μόσιαλο…- εισήγαγε το αίτημα για τις πατέντες, από την άλλη δυσκολεύονται πολύ να το υποστηρίξουν. Άλλωστε, υπάρχει διαφορά ανάμεσα στην «αγορά» από την Ε.Ε. των αδειών ευρεσιτεχνίας που ψέλλισε ο Μητσοτάκης και στην άρση του καθεστώτος της πατέντας που πρότεινε ο Τσίπρας αντιμετωπίζοντας τα εμβόλια ως δημόσιο αγαθό. Γι’ αυτό και απορρίφθηκε με χλευασμό από την κυβέρνηση της Ν.Δ.
Ωστόσο, υπέρ της άρσης της πατέντας για τα εμβόλια έχουν ταχθεί πολλές χώρες, μεταξύ αυτών η Μόσχα και η Γαλλία. Απέναντι στέκεται η γερμανοκρατούσα Ε.Ε., που προασπίζεται τις σκληρές επιταγές του νεοφιλελευθερισμού. Ο υπηρέτης δύο αφεντάδων ο Κ. Μητσοτάκης είναι σε πραγματικά δύσκολη θέση.
Λογικό. Είναι «βόμβα στα θεμέλια του καπιταλισμού», όπως είπε καθηγητής Φαρμακολογίας (Mega) που, αφού λοιδόρησε τον Αμερικανό Πρόεδρο με υπονοούμενα για την ψυχική υγεία ενός υπέργηρου, πρόσθεσε ότι «μόνο ο Στάλιν θα το είχε προτείνει»!
«Δεν γίνεται ξαφνικά να στερήσεις το κέρδος από τις εταιρείες» λένε ειδικοί και παπαγαλάκια στα κανάλια, αλλά και ο Γ. Γεραπετρίτης, αποκαλύπτοντας ποια είναι η μεγάλη τους δυσκολία και το πραγματικό διακύβευμα. Πώς γίνεται να μειώσεις το κέρδος υπέρ της ανθρώπινης ζωής; Αυτό είναι που ποτέ δεν θα δεχτούν.
Γι’ αυτό και σπεύδουν να καπηλευθούν μεν, αλλά και να καταρρίψουν αμέσως μετά την πρόταση λέγοντας ότι είναι ανεφάρμοστη, ανέφικτη ή «εκτός τόπου και χρόνου». Με μόλις 7% του πλανήτη εμβολιασμένο, είναι ακραίος αμοραλισμός να υπερασπίζονται κάποιοι σθεναρά τα υψηλά ποσοστά κέρδους των φαρμακευτικών.
Είναι τραγικό, όταν ακόμα και στη μήτρα του καπιταλισμού, την Αμερική, αχνοφαίνεται κάτι να αλλάζει, η Ελλάδα να σύρεται και πάλι από τις ακραίες επιταγές σκληροπυρηνικών νεοφιλελεύθερων της Ε.Ε. Αλλά τι να περιμένει κανείς από έναν ανύπαρκτο πρωθυπουργό, φερέφωνο εταιρειών και έρμαιο ακροδεξιών κομματαρχών;
