Παλιότερα, περνώντας από την Αλβανία, διαπίστωσα ότι η χώρα ήταν γεμάτη από τα «μπούνκερ» του Εμβέρ Χότζα - δηλαδή κάτι οχυρώσεις «φυτευτές» με πολύ μπετόν, με στόχο να αντιμετωπίσουν πιθανό εχθρό... Και αναρωτιόμουν τι θα γινόταν, σε περίπτωση που υπήρχε βούληση να απομακρυνθεί αυτό το τσιμέντο, πόσες εργατοώρες και πόσος κόπος θα χρειάζονταν.
Τη σκέψη αυτή έκανα και προκειμένου για τις «δικές μας» ανεμογεννήτριες, με την τερατώδη έγχυση μπετόν στη βάση τους. Όμως την απορία μου έλυσε ένα πρόσωπο της ακολουθίας του Μητσοτάκη, που είχε μεταβεί στην Κάρυστο για να παρακολουθήσει το θέαμα της θεμελίωσης ανεμογεννητριών. Απλούστατα, οι ανεμογεννήτριες δεν επρόκειτο να «εξαχθούν» από τη γη και το μόνο που θα γίνονταν ήταν η ανανέωση της παλιάς άδειας!
Κάποτε το οικολογικό κίνημα είχε να καταλογίσει πολλά σ’ αυτούς που άνοιγαν καινούργιους δρόμους στην ύπαιθρο, πέρα από τις ανάγκες των τοπικών κοινωνιών. Οι αγώνες ήταν διαρκείς, ήταν εθνικοί και διεθνείς, αναφέρονταν στο Σέιχ Σου, στον Υμηττό, στην Πίνδο, στον Αμαζόνιο, στα 15.000 χιλιόμετρα στην ευρωπαϊκή ήπειρο. Ο αείμνηστος Ντούρος υπολόγιζε ότι μέχρι το 1990 είχαν διανοιγεί μέχρι και 90.000 χλμ. δρόμων! Τώρα όμως οι δρόμοι δεν έχουν καν σαν πρόσχημα την εξυπηρέτηση της αντιμετώπισης των πυρκαγιών, αφού έχει περίτρανα αποδειχθεί ότι δεν αποτελούν αντιπυρική ζώνη, ότι οι πυρκαγιές μεταφέρονται ακόμη και 400 μέτρα από την αρχική τους εστία (Χατζημπίρος).
Το οικολογικό κίνημα, νοούμενο εδώ σαν κοινωνικό μέγεθος, βρίσκεται σε μια ιδιαίτερη καμπή: είτε θα ακολουθήσει άκριτα τις πρακτικές τής «πράσινης ανάπτυξης» που συμβουλεύει την τοποθέτηση των α/γ εική και ως έτυχε, «τοις κείνων (χ)ρήμασι πειθόμενοι»..., είτε θα αποδεχθεί τη λογική που πιστεύει ότι, εκτός από καθαρή ενέργεια, μπορεί να αναπαράγονται η αισθητική του τοπίου, η βιοποικιλότητα, η πολιτιστική κληρονομιά, η φύση στην πιο καθαρή της μορφή.
Τώρα βέβαια υπάρχουν και οι διάφοροι που βλέπουν με κατανόηση μπλα μπλα το υπαρκτό κίνημα, αλλά δεν έχουν να πουν ούτε μισή κουβέντα για τη χωροθέτηση των ανεμογεννητριών και εμφανίζουν το θέμα μονολιθικά, σαν υπέρ και κατά! Κι όμως, υπάρχει ο παράκτιος και επιθαλάσσιος χώρος, υπάρχει η προβληματική για την τροποποιημένη γη - ας ανοίξουν τα μάτια τους οι πράσινοι, που δυστυχώς πράσσουν άλογα...
