Δεν ξέρω αν το καταλάβατε, αλλά κουράσατε. Και χειρότερο από την κούραση είναι ότι κανείς πια δεν σας παίρνει στα σοβαρά. Κι ακόμα χειρότερα, κανείς πια δεν σας εμπιστεύεται. Κι εσείς, αντί να σκύψετε το κεφάλι και να μιλήσετε επιτέλους με ειλικρίνεια αναγνωρίζοντας τα λάθη και τις παραλείψεις, επιμένετε να δείχνετε κάτι που ούτε εσείς δεν βλέπετε στο βάθος του ορίζοντα, επιμένοντας παράλληλα να μετακυλύετε τις ευθύνες στους πολίτες. Σε πολίτες κουρασμένους, απελπισμένους, απογοητευμένους και δύσπιστους.
Γιατί αυτό το τελευταίο μίλι που προ καιρού με τόση ευκολία και τόση αυτοπεποίθηση υποσχεθήκατε αποδείχθηκε μαρτυρικό και δίχως τελειωμό, που στην πορεία του ζωές χάνονται σε τσακισμένα νοσοκομεία, εντός και εκτός ΜΕΘ και φυσικά μακριά από τα φώτα της ελεγχόμενης δημοσιότητας. Αυτό το μίλι δεν λέει να τελειώσει όσο εσείς αυτάρεσκα μας μοστράρετε πίνακες με νούμερα και ποσοστά που κανείς δεν καταλαβαίνει και κανείς δεν έχει διάθεση να καταλάβει γιατί, την ώρα που η κοινωνία μετράει ανθρώπινες ζωές, εσείς μιλάτε για στατιστικές.
Δεν ξέρω αν το καταλάβατε, αλλά κουράσατε. Και εμείς κουραστήκαμε να μετράμε κρίσιμες εβδομάδες, χαμένους μήνες και αποτυχημένα lockdown περιμένοντας να κάνετε κάτι για να ενισχύσετε τα νοσοκομεία και το ΕΣΥ, να πάρετε μέτρα για τον περιορισμό της διασποράς τού ιού στους χώρους εργασίας, να μειώσετε τον συνωστισμό στα ΜΜΜ και να ανοίξετε επιτέλους ασφαλή σχολεία. Κουράσατε και απογοητεύσατε ακόμα και τους πιο πιστούς σας φίλους. Κουράσατε και χάσατε την εμπιστοσύνη μιας κοινωνίας που δεν καταλαβαίνει πια με πόσα κρούσματα κλείνετε την αγορά και με πόσα την ανοίγετε. Μας κουράσατε γιατί κουραστήκαμε να φταίμε για όλα εμείς κι εσείς να μας κουνάτε το δάχτυλο από την Πάρνηθα και την Ικαρία.
