Τις ισχυρές σεισμικές δονήσεις που προκαλούν στο Μέγαρο Μαξίμου η τραγική διαχείριση της υπόθεσης Λιγνάδη και η αδιαλλαξία έναντι του αιτήματος του Δημ. Κουφοντίνα «καθρεφτίζει» η παραίτηση του Χρήστου Ταραντίλη μετά από 55 ημέρες κυβερνητικής θητείας. Τις αναταράξεις στο γαλάζιο στρατόπεδο εντείνει το γεγονός ότι, σύμφωνα με το τελευταίο κύμα δημοσκοπήσεων, μεταξύ των οποίων και της Palmos Analysis για την ΑΥΓΗ, η μεγάλη πλειονότητα των πολιτών βαθμολογεί κάτω από τη βάση το σύνολο της κυβερνητικής δραστηριότητας. Στο «ραντάρ» μάλιστα της κυβέρνησης τίθεται η αποδοκιμασία των πολιτών για την... ανεμελιά του πρωθυπουργού στο φαγοπότι της Ικαρίας και, φυσικά, η εκτεταμένη δυσφορία για ολόκληρο το φάσμα των χειρισμών στο θέμα του πρώην καλλιτεχνικού διευθυντή του Εθνικού.
Τα διαδοχικά αδειάσματα
Σε αυτό το φόντο, κοινοποιήθηκε, και μάλιστα Κυριακή μεσημέρι, η επιστολή παραίτησης του κ. Ταραντίλη. Ο πρώην κυβερνητικός εκπρόσωπος, όντως, αντιμετωπίζει σοβαρούς οικογενειακούς λόγους - όπως σημειώνει και στην επιστολή του προς τον πρωθυπουργό. Εντούτοις, τα αλλεπάλληλα αδειάσματα που του επεφύλαξε το στενό πρωθυπουργικό επιτελείο τις τελευταίες εβδομάδες τον έθεσαν ουσιαστικά εκτός κυβέρνησης. Την αντίστροφη μέτρηση για τον ίδιο σήμανε η αμήχανη-και έπειτα από κομπιάσματα-δήλωση στις 15 Φεβρουαρίου ότι «ο πρώην καλλιτεχνικός διευθυντής του Εθνικού υπέβαλε την παραίτησή του για προσωπικούς λόγους», λαμβάνοντας ουσιαστικά το νήμα από τη Λίνα Μενδώνη, που στις 8 Φεβρουαρίου (σ.σ.: δύο ημέρες μετά την καταγγελία του Νίκου Σ.) δήλωνε ότι ο Λιγνάδης παραιτήθηκε διότι «δεν μπορούσε να αντέξει όλο αυτό το κλίμα των φημών» και ότι η ίδια δεν είχε ζητήσει την παραίτησή του αφού «δεν υπήρχε επώνυμη καταγγελία».
Μία εβδομάδα ωστόσο αργότερα (22/2), κι ενώ ο κλοιός στένευε γύρω από το Μαξίμου ελέω της καταιγίδας αποκαλύψεων, ο υφυπουργός παρά τω πρωθυπουργώ Ακης Σκέρτσος άφησε έκθετο τον κυβερνητικό εκπρόσωπο (και την κ. Μενδώνη) δηλώνοντας ότι «η παραίτηση Λιγνάδη ζητήθηκε και δόθηκε την ίδια μέρα με τη συνέντευξη θύματος (σ.σ.: του Νίκου Σ. στις 6/2) που έκανε συγκεκριμένες καταγγελίες σε βάρος του Λιγνάδη». Στο ίδιο μοτίβο κινήθηκε την επόμενη ημέρα (23/2) και ο Γιώργος Γεραπετρίτης, για να κλείσει εμφατικά ο ίδιος ο κ. Μητσοτάκης τον χορό των αδειασμάτων του εκπροσώπου του λέγοντας, την περασμένη Πέμπτη, στη Βουλή, ότι «την ίδια μέρα με την πρώτη καταγγελία οδηγήθηκε ο κ. Λιγνάδης σε παραίτηση που έγινε δεκτή»!
Περισσότερο... ακαδημαϊκός
Η δήλωση παραίτησης του Χρ. Ταραντίλη δεν αποτέλεσε κεραυνό εν αιθρία για τους παροικούντες τη γαλάζια Ιερουσαλήμ. Την προηγούμενη Δευτέρα, και ενώ το πολιτικό σκηνικό είχε πάρει φωτιά από την απαίτηση της αντιπολίτευσης να παραιτηθεί η Λίνα Μενδώνη, τον αντικατέστησε στο καθιερωμένο briefing η αναπληρώτρια Αρ. Πελώνη. Παράλληλα, για διάφορους λόγους ή με διάφορα προσχήματα, οι ενημερώσεις των πολιτικών συντακτών πραγματοποιούνταν μία φορά την εβδομάδα αντί για δύο φορές (Δευτέρα - Πέμπτη) όπως την περίοδο του προκατόχου του Στ. Πέτσα. Οι τηλεοπτικές του εμφανίσεις, παράλληλα, ήταν ελάχιστες. Παράγοντες της Ν.Δ. εκτιμούν πως «ο πρώην κυβερνητικός εκπρόσωπος δεν διέθετε τα πολιτικά προσόντα και την εμπειρία για να ανταποκριθεί στις πιεστικές ανάγκες του ρόλου», εστιάζοντας κυρίως στην ανάδειξη του ακαδημαϊκού προφίλ του.
Αποστάσεις για το θέμα Κουφοντίνα;
Έγκυρες πηγές, μάλιστα, συνεκτιμούν ότι «ο μετριοπαθής και πανεπιστημιακός κ. Ταραντίλης επιθυμεί να μείνει μακριά από το ‘κάδρο’ της διαχείρισης που αφορά τον Δημ. Κουφοντίνα». Όσοι μάλιστα υποστηρίζουν ότι γνωρίζουν καλά τις θέσεις του λένε πως «θα δυσκολευόταν να υποστηρίξει επικοινωνιακά την κυβερνητική στάση και σε αυτό το ζήτημα». Χθες, η Αρ. Πελώνη ερωτηθείσα από τους πολιτικούς συντάκτες εάν είναι εκείνη πλέον η κυβερνητική εκπρόσωπος απάντησε: “Για να είμαι εδώ, προφανώς”. Λίγο αργότερα επιβεβαίωσε την κυβερνητική αδιαλλαξία έναντι του απεργού πείνας και δίψας που «ζητάει προνομιακή μεταχείριση»...
38% των ψηφοφόρων της Ν.Δ. στο ραντάρ του Μαξίμου
Έντονο πονοκέφαλο προκαλεί στο κυβερνητικό επιτελείο το δημοσκοπικό εύρημα της Prorata, που αποτυπώνει ότι το 38% των ψηφοφόρων της Ν.Δ. αποδοκιμάζουν τους χειρισμούς στην υπόθεση Λιγνάδη. Διατυπώνεται μάλιστα ο προβληματισμός ότι «μεγάλο μέρος αυτού του ποσοστού ενδέχεται να διοχετευτεί στους σχηματισμούς που βρίσκονται ή ιδρύονται στα δεξιά της Ν.Δ. και γι' αυτό πρέπει να ‘στεγανοποιηθεί’ η εκλογική βάση του κόμματος». Φαίνεται πως η εκδικητική ακαμψία έναντι του αιτήματος του Δημ. Κουφοντίνα αποτελεί μέρος αυτής της στόχευσης. Με ό,τι αυτό συνεπάγεται.
