Μια τυχαία έκρηξη! Η έκρηξη βόμβας στα χέρια ενός Ξηρού ήταν η καθοριστική αιτία για την πολιτική καριέρα ενός υπουργού, του Μιχάλη Χρυσοχοΐδη - η Ιστορία θα γράψει 2000 μ.Χ. όταν συλλαμβάνονται και εξουδετερώνονται τα μέλη της 17 Νοέμβρη, επί κυβερνήσεως ΠΑΣΟΚ.
Μια επιτυχία που χαρακτηρίζεται και από τον διεθνή Τύπο εφάμιλλη και της επιτυχίας των Ερυθρών Ταξιαρχών της Ιταλίας. Και μ’ αυτό το τρόπαιο καταρρίφθηκε ο μύθος ότι «αρχηγός των τρομοκρατών ήταν ο Ανδρέας Παπανδρέου», όπως τον ήθελε ο ακροδεξιός χώρος των εθνικοφρόνων! Μ’ αυτό το τρόπαιο στα χέρια ήρθε στην πόλη μας, ως πετυχημένος υπουργός κατά των τρομοκρατών, ο Μ. Χρυσοχοΐδης.
Η συγκέντρωση, ενθουσιώδης και καταπληκτική, σε όγκο και παλμό, σε μια μεγάλη αίθουσα χωρητικότητας 1.500 ανθρώπων, σε μεγάλο παραλίμνιο ξενοδοχείο. Και στο βήμα ο σύντροφος Μιχάλης, «το παιδί του λαού». Και ενώ το κρεσέντο του λόγου του ανέβαινε διαρκώς, αιφνιδίως και αστραπιαίως βγάζει το μαύρο και απλό σακάκι του και, διαγράφοντας μια εναέρια στροφή, το πετά στον μεγάλο διάδρομο, έμπροσθεν των μεγάλων κομματικών στελεχών!
Δύο ήταν τα κύρια θέματα στα οποία περιστράφηκε η ομιλία του, πέραν της μεγάλης αντιτρομοκρατικής επιτυχίας:
α) Ο σοσιαλιστικός μετασχηματισμός της κοινωνίας.
β) Η οριστική τοποθέτηση της Δεξιάς στο χρονοντούλαπο της Ιστορίας!
Και οι δύο αυτές πάγιες κυβερνητικές τότε θέσεις του ΠΑΣΟΚ ποτέ δεν υλοποιήθηκαν!
Και όταν ο ομιλητής υπουργός καταλαμβάνεται από ένα ανεξέλεγκτο ντελίριο επιτυχίας, τότε ντοπάρεται και το κομματικό ακροατήριο, που πιστεύει ακράδαντα ότι ήρθε η ώρα τώρα του κοινωνικού μετασχηματισμού.
Και το σακάκι γίνεται η σημαία της μεγάλης αυτής μεταβολής. Και από το δάπεδο, που το σακάκι είναι ξαπλωμένο, γίνεται ιερό σύμβολο της αλλαγής! Και εδώ λειτουργούν τα αντανακλαστικά τού προέδρου του Ν.Σ. που σπεύδει, σηκώνει το σακάκι, το τινάζει και το τοποθετεί σαν ιερό κειμήλιο σε ασφαλές σημείο!
Ένα σόου ενός υπουργού που από τότε έδειχνε ότι θα έχει λαμπρό μέλλον. Αλλά το σόου δεν είχε όραμα για μεγάλες αλλαγές, και μάλιστα κοινωνικές, που προσδοκούσε ένας λαός. Έτσι ήρθε στην εξουσία η Δεξιά και η χρεοκοπία της χώρας με τεράστια χρέη και Μνημόνια αιώνια, αλλά διαρκώς θα λέει ότι για όλα αυτά φταίει ο Αλέξης.
Και ο σύντροφος Μιχάλης, από πρωτεργάτης του σοσιαλιστικού μετασχηματισμού, γίνεται ο υπηρέτης του καπιταλισμού. Η κατάργηση του ασύλου στα πανεπιστήμια, το κατασταλτικό κράτος κατά των θεσμών και των νόμων που προστάτευαν δικαιώματα πολιτών, με αποκορύφωμα την αστυνομοκρατία στα πανεπιστήμια, που περιορίζει την ελεύθερη διακίνηση ιδεών, σκέψεων, δημοκρατικών αγώνων και της επιστημονικής τεκμηρίωσης τεραστίων άθλων της επιστήμης από τον σκοταδισμό και την οπισθοδρόμηση, είναι έργα με υπογραφή και του κυρίου υπουργού!
Κι όταν η αντίδραση είναι καθολική (πρυτάνεων, καθηγητών, φοιτητών και όλων των επιστημονικών φορέων και της κοινωνίας των μορφωμένων πολιτών), ο κύριος υπουργός Προστασίας του «πολίτη και φοιτητή» απαιτεί από κάθε αστυνομικό να είναι «man to man» με κάθε φοιτητή και μέσα στη σχολή του.
Το άκρον άωτον της παραφροσύνης θα ήταν μια διάλεξη προς «φοιτητές» (αστυνομικούς) εντός του πανεπιστημίου, όπου διδάσκονται η δημοκρατία και ελευθερία. Κι εκεί να πετάξει πάλι στον διάδρομο το καινούργιο του ριγέ σακάκι το διπλοσταυροκουμπωτό μέσα σε ένα παραλήρημα ενθουσιασμού των «φοιτητών».
Μια μετάλλαξη που επιβεβαιώνει τη θεωρία του Δαρβίνου όχι μόνο της φυσικής επιλογής, αλλά και της πολιτικής επιλογής. Μια πολιτική μετάλλαξη, όπου ο διώκτης των αναρχικών γίνεται υπηρέτης των καπιταλιστών αλλάζοντας μόνο σακάκι!
Μια επιλογή που έκαναν πολλοί, αλλά και για τον ίδιο λόγο: «Όχι μόνο να συντριβεί ο ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και ποτέ πια να μην επιστρέψει στην εξουσία!».
Κι αυτό για να μην γίνει ποτέ ο σοσιαλιστικός μετασχηματισμός της κοινωνίας!
Συμπέρασμα: Ο καπιταλισμός έχει πρόθυμους υπηρέτες και προστάτες, ενώ η δημοκρατία και ο σοσιαλισμός θέλουν αγώνες και αγωνιστές.
* Ο Ελευθέριος Τσάκας είναι γιατρός, μέλος του ΣΥΡΙΖΑ - Π.Σ. Ιωαννίνων
