«Ντροπή, ντροπή, ντροπή, ντροπή» έγραψε με κιμωλία καθηγητής του ΑΠΘ, με αφορμή τις αστυνομικές βαρβαρότητες εις βάρος φοιτητών στο πανεπιστημιακό ίδρυμα. Ο Τριαντάφυλλος Τρανός, καθηγητής Εικαστικών στο ΑΠΘ, την ώρα που ζωγράφιζε τη λέξη «ντροπή» στην άσφαλτο που οδηγεί στην πρυτανεία, τόνισε χαρακτηριστικά: «Οι συνάδελφοί μου υπογράφουν ένα κείμενο που κατηγορούν τους φοιτητές ως περιθωριακές ομάδες. Εγώ έχω να πω ότι το πανεπιστήμιο είναι το σπίτι των φοιτητών. Μόνο ντροπή». Με όπλο μονάχα μια κιμωλία, ένας δάσκαλος, ένας καθηγητής, απάντησε στη βία των κλομπ της Κεραμέως και του Χρυσοχοΐδη.
Μια άλλη καθηγήτρια του ΑΠΘ, η Κωνσταντίνα Ριτσάτου, ήταν αυτή που μπήκε μπροστά στους πωρωμένους άνδρες των ΜΑΤ για να προστατεύσει ένα παιδί από τη μανία τους. «Μπροστά στα μάτια μου, μπροστά στα μάτια όλων μας, μερικοί αστυνομικοί άρχιζαν να χτυπούν και να τραβούν έναν φοιτητή, ένα παιδί. Κόντευαν να το διαμελίσουν, ενώ εμείς, φοιτητές και καθηγητές, διαδηλώναμε ειρηνικά. Προσπάθησα να πάρω θέση εκείνη τη στιγμή. Είμαι δασκάλα, μάνα, γυναίκα και άνθρωπος. Γι’ αυτό» είπε η καθηγήτρια Θεατρολογίας για να δικαιολογήσει την κίνησή της να αμφισβητήσει το αστυνομικό δικαίωμα στη βία.
Βία που ασκήθηκε εναντίον μελών της πανεπιστημιακής κοινότητας που τόλμησαν να διαμαρτυρηθούν. Φοιτητές και καθηγητές χτυπήθηκαν με τον πιο βάρβαρο τρόπο. Και δεν υπήρχαν οι γνωστές δικαιολογίες για παρεμπόριο, για ναρκωτικά, για παρείσακτους και λοιπούς γνωστούς και άγνωστους δράκους που χρησιμοποιούνται για να δικαιολογήσουν το κυβερνητικό αφήγημα περί ανομίας στα πανεπιστήμια. Φοιτητές χτυπήθηκαν επειδή διαμαρτυρήθηκαν. Χτυπήθηκαν επειδή τόλμησαν να εκφράσουν διαφορετική γνώμη. Και αυτή η διαφορετική γνώμη ποινικοποιήθηκε, απαξιώνοντας δημοκρατικές παραδόσεις και κεκτημένα δεκαετιών και μετατρέποντας το πανεπιστήμιο σε στίβο μάχης για νεοδιορισθέντες αστυνομικούς.
