Νύχτα ήταν. Γύριζα από τετράωρο μάθημα στο εσπερινό μας σχολείο.
Ήταν ξαπλωμένος ανάσκελα, στα τσιμέντα της παραλίας Θεσσαλονίκης. Παραδίπλα, δεν θα ’τανε ούτε πέντε μέτρα μακριά, ένας υπάλληλος του δήμου (ξε;)βίδωνε κάτι μπουλόνια. Ήταν απ’ αυτές τις τριγωνικές μεταλλικές κατασκευές που είχε στήσει ο δήμος στην περίοδο των εορτών και υποτίθεται ότι συμβολίζουν χριστουγεννιάτικα δέντρα.
- Σημασία μη δίνεις. Σε πέντε λεπτά θα σηκωθεί, είπε ο υπάλληλος, καθώς (ξε;)βίδωνε.
Δίπλα στον ξαπλωμένο, ένα πεσμένο πλαστικό ποτήρι με χυμένο περιεχόμενο και μια σακούλα με δύο μπουκάλια. Καθώς πλησίαζα, μου ’ρθε η μυρωδιά απ’ τον γλυκάνισο.
- Καλά είσαι;
- Φέρε μου κάτι να πιώ.
Του ’δωσα το χέρι μου και τον τράβηξα να σηκωθεί.
- Αυτά -είπε δείχνοντάς μου τα μπουκάλια- είναι ψέματα. Η πρέζα είναι η αλήθεια.
Ο υπάλληλος ξεβίδωνε. Ο αναστημένος, με κολλημένη τη βελόνα, έψελνε το "Ερηνάκι" με εμβόλιμες αποστροφές προς εμένα.
- Φέρ’ τε πρέζα να πρεζάρω. Η πρέζα είναι η αλήθεια. Εγώ είμαι πρεζάκιας.
Καθ’ όλη τη διάρκεια της Ιονεσκικής σκηνής, τα φώτα απ’ τα υποτιθέμενα δέντρα αναβόσβηναν σ’ όλα τα φωσφοριζέ χρώματα.
Και να φανταστεί κανείς ότι επί τρεις μέρες παρακαλούσα την τύχη μου μήπως συναντήσω κανέναν άνθρωπο, γιατί η παραλία με τη βραδινή απαγόρευση κυκλοφορίας έχει νεκρώσει.
Είναι η πρώτη φορά στα 51 μου χρόνια που βλέπω την πόλη μου βυθισμένη σε τέτοιο ακατάλυτο ζόφο.
Μόλις τις προάλλες αστυνομικοί χτύπησαν και συνέλαβαν υποψήφιο διδάκτορα της Σχολής Ηλεκτρολόγων Μηχανολόγων του ΑΠΘ την ώρα που πήγαινε στο Πανεπιστήμιο. Άραγε τέτοιες επιδείξεις βίας γίνονται υπό την ανοχή -ή μήπως την επίνευση;- της ηγεσίας του αρμόδιου υπουργείου;
Διατηρώ την απόλυτη πεποίθηση ότι η πρέζα δεν είναι η αλήθεια. Με θλίψη απόλυτη, ωστόσο, διαπιστώνω ότι, ενώ οι κρατούντες έχουν εδώ και καιρό περάσει την κόκκινη γραμμή της συνταγματικής εκτροπής, η κοινωνία έχει πέσει στα τσιμέντα και χτυπάει ενδοφλέβιες με το δασύτριχο στήθος και τα συνολάκια των υπέρκομψων - υποτιθέμενοι κι αυτοί, σαν τα τριγωνικά δέντρα της παραλίας.
Τι αβυσσαλέα απόσταση χωρίζει τη Δεξιά της δεκαετίας του ’70, που τουλάχιστον είχε μια κάποια αισθητική, από τους συγκαιρινούς κυβερνώντες, ας το αναλογιστούν οι πεφωτισμένοι δεξιοί, αν νοιάζονται για τις αρχές της αστικής δημοκρατίας, στην οποία υποτίθεται ότι ομνύουν.
Στη δική μου αντίληψη, πάντως, τα πράγματα είναι ξεκάθαρα. Πρόκειται για την πιο αντεθνική και αντιδημοκρατική μεταπολιτευτική κυβέρνηση. Κι ο κόσμος του πνεύματος οφείλει να πάρει ξεκάθαρη θέση.
Όχι, η πρέζα δεν είναι η αλήθεια.
* Ο Κώστας Κουτρουμπάκης είναι φιλόλογος στη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση, συγγραφέας.
