Οφείλουμε να της το αναγνωρίσουμε. Η κυβέρνηση κινείται με τη βαρύτητα και τη σταθερότητα οδοστρωτήρα. Όπως περίπου το περιέγραφε ο Κυριάκος Μητσοτάκης προεκλογικά, πριν από ενάμιση χρόνο. Θα μπορούσε να πει κάποιος ότι το σοκ της πανδημίας μάλλον της ενίσχυσε αυτό το χαρακτηριστικό. Κινείται στην κατάσταση έκτακτης ανάγκης σαν να βρίσκεται στον φυσικό της χωροχρονο. Ακόμη και η δραματική επιδείνωση των επιδημιολογικών δεδομένων, η απώλεια του ελέγχου και η διάχυση της ανασφάλειας και του φόβου στην κοινή γνώμη μοιάζει να μετατρέπονται σε κυβερνητικό πλεονέκτημα.
Είναι μια κυβέρνηση που νομοθετεί καταιγιστικά και ακατάπαυστα. Κάτω από τον τίτλο του υπουργείου Υγείας και στο όνομα της Covid-19 νομοθετούνται τα πάντα. Ένα νομοσχέδιο που εισάγεται στις επιτροπές με 100 άρθρα φτάνει στο παρά πέντε της ψηφοφορίας τα 300. Ένα νομοσχέδιο που συζητείται ως κατεπείγον στο όνομα της κύρωσης ήδη ειλημμένων μέτρων εξαφανίζεται κάτω από ασύλληπτο αριθμό τροπολογιών.
Ακόμη και τα νομοσχέδια της τρόικας είχαν μια στοιχειώδη συνοχή και ένα ορατό σημείο αναφοράς: τα Μνημόνια, τις αξιολογήσεις, τις λίστες των προαπαιτουμένων. Εδώ η κυβέρνηση στερεί από τους αντιπάλους της, τους φορείς, τα ΜΜΕ -όσα ενδιαφέρονται βεβαίως- το δικαίωμα και τη δυνατότητα έστω να πιάσουν το νόημα και τη σκοπιμότητα μιας διάταξης, μιας τροπολογίας, μιας υπουργικής απόφασης. Ακόμη κι αν είναι η πιο δόλια, η πιο ρουσφετολογική και φωτογραφική.
Να ένα παράδειγμα: Τρεις υπουργοί (Οικονομικών, Εργασίας, Μεταφορών) συνυπογράφουν υπουργική απόφαση που ορίζει ότι η δωρεάν μετακίνηση με αστικά μέσα μαζικής μεταφοράς για τους ανέργους επιτρέπεται μόνο στην περιοχή της μόνιμης κατοικίας τους. Ποιο είναι το νόημα αυτής της απόφασης, εκτός από την «τιμωρία» των ανέργων; Τι κόστιζε η χρήση των ΜΜΕ ενός ανέργου Λαρισαίου που κατεβαίνει στην Αθήνα να ψάξει για δουλειά ή αντίστοιχα ενός Αθηναίου που μετακινούνταν στην περιφέρεια για να βγάλει ένα μεροκάματο στις ελιές για παράδειγμα; Τι στοίχιζε αυτό στον ΟΑΣΑ ή στα ΚΤΕΛ της περιφέρειας;
Πολλαπλασιάστε αυτό το παράδειγμα επί 100 ή επί 200 κάθε εβδομάδα, προσθέτοντας στα νομοσχέδια και τις υπουργικές αποφάσεις εκατοντάδες εγκυκλίους και αποφάσεις γενικών γραμματέων, και θα έχετε μπροστά σας ένα σωρό από κομμάτια παζλ που μόνο ο στενός πυρήνας της κυβέρνησης ξέρει τη συνολική εικόνα που συνθέτουν.
Η κυβέρνηση κινείται βιαστικά, αλλά με αποφασιστικότητα οδοστρωτήρα. Σαν να θέλει να προλάβει εξελίξεις. Να δημιουργήσει τετελεσμένα. Να τσεκάρει όλη την ατζέντα, ακόμη και τις προβλέψεις της που η πανδημία έχει θέσει εκτός τόπου και χρόνου. Ψήφισε τον νέο πτωχευτικό νόμο, έστω κι αν χρειάστηκε να αναβάλει την εφαρμογή του, και ίσως χρειαστεί να την αναβάλει κι άλλη μια φορά σε τρεις - τέσσερις μήνες.
Αλλά ήταν και είναι αταλάντευτη στην προτεραιότητα να υπάρχει ένα σκληρό τραπεζοκεντρικό σύστημα ελέγχου του ιδιωτικού χρέους και της ιδιωτικής περιουσίας την επόμενη μέρα της πανδημίας, ακόμη κι αν αυτή έρθει σε δύο χρόνια και ίσως με μια άλλη κυβέρνηση. Το εργαλείο θα είναι εκεί, έτοιμο να μοχλεύσει μιαν ακόμη μεγάλη επιχείρηση αναδιανομής πλούτου, μιαν ακόμη βαθιά αναδιάρθρωση της επιχειρηματικότητας, αντίστοιχη αυτής που προκάλεσαν τα τρία Μνημόνια.
Με λίγα λόγια η κυβέρνηση γενικά και ο σκληρός της πυρήνας περί το Μέγαρο Μαξίμου ειδικά δείχνει να πορεύεται με ταξική αυταπάρνηση και προγραμματική βεβαιότητα, ακόμη και τη στιγμή που οι αποτυχίες στο μέτωπο ελέγχου της πανδημίας, η αδυναμία να «μαζέψει» τη ζημιά στην οικονομία και η απροθυμία της να στηρίξει με περισσότερους πόρους την αγορά χαλούν την εξωραϊσμένη εικόνα της, συσσωρεύουν δυσφορία ακόμη και στο κοινωνικό ακροατήριο που την έφερε στην εξουσία: επιχειρηματίες, επαγγελματίες, επιστήμονες, μεσαία στρώματα, προδομένοι συνταξιούχοι.
Ακόμη και το γεγονός ότι επεφύλασσε τώρα, παραμονές Χριστουγέννων, έναν θεαματικό αντιπερισπασμό ηθικού πλήγματος στον βασικό της πολιτικό ανταγωνιστή -παρότι τίποτα και κανείς δεν την απειλεί στις δημοσκοπήσεις-, τον ΣΥΡΙΖΑ (υπόθεση Folli Follie), προδίδει την ανάγκη της να εξασφαλίσει άνεση χώρου και χρόνου. Έχει σχέδιο να εφαρμόσει, έργο να διεκπεραιώσει κι ένα ετερόκλητο αλλά πολύ απαιτητικό πελατολόγιο να ικανοποιήσει.
