Σε μια επίσκεψή μου στη Μάλτα πέρασα και από το Μουσείο Πολιτικής Αεροπορίας, που ήταν όμορφο, περιποιημένο, αντάξιο μιας μικρής, αλλά νοικοκυρεμένης χώρας. Στην Ελλάδα, βέβαια, με μια ιστορία της Πολιτικής Αεροπορίας να πλησιάζει τα ενενήντα χρόνια, δεν αξιωθήκαμε να έχουμε κάτι ανάλογο. Προς το παρόν ξεμένουμε με τα αεροπλάνα που είναι εγκαταλειμμένα στη Γλυφάδα, σαν θλιβερή ανάμνηση της Ολυμπιακής Αεροπορίας και των «ελιγμών» με τους οποίους παραχωρήθηκε (ουσιαστικά) στα ιδιωτικά συμφέροντα. Φαίνεται πως οι «αρμόδιοι» θα επιφυλάσσουν γι’ αυτά μια τύχη ανάλογη ενός Μπόινγκ 727, που παροπλίσθηκε και μετατράπηκε σε καφετέρια (!) στην Πάρνηθα, μια και στους θαμώνες δεν αρκούσε η αίσθηση του δάσους, αλλά έπρεπε να παίρνουν και αεροπορική αίσθηση.
Η κυρία Μενδώνη ως υπουργός Πολιτισμού έχει «διακριθεί» για πρακτικές σεβασμού της επιφάνειας της Ακρόπολης, αλλά πλέον το δίλημμά της με την υπόθεση του Μουσείου Αεροπορίας είναι διαφορετικό. Μπροστά της έχει ένα σωματείο εύρωστο, με περισσότερα από 3.000 μέλη, που με δικούς του πόρους αναλαμβάνει την εγκατάσταση των αεροπλάνων στο πρώην εργοστάσιο ΚΕΑ, στο Ελληνικό, που είναι κτίσμα του 1938 και έχει κηρυχθεί διατηρητέο από το Κεντρικό Συμβούλιο Νεωτέρων Μνημείων. Ένα σωματείο (το ΠΟΛΚΕΟΑ, Πολιτιστικό Κέντρο Εργαζομένων Ολυμπιακής Αεροπορίας) που έχει 23.000 εκθέματα να δώσει δωρεάν στο νέο μουσείο - χώρια εκείνα που θα συλλεχθούν από άλλες πηγές! Το δίλημμα είναι κατά πόσο η παρέμβαση του ΠΟΛΚΕΟΑ θα γίνει δεκτή ή κατά πόσο ο ίδιος σκοπός θα επιδιωχθεί με την (επ’ αμοιβή...) δράση της ιδιωτικής πρωτοβουλίας.
Εν τω μεταξύ, τα αεροπλάνα - εκθέματα της Ολυμπιακής Αεροπορίας κινδυνεύουν να καταλήξουν σε σκραπ υλικό, ενώ τρία από αυτά (Boeing 747, Boeing 727, Boeing 737), που έχουν κηρυχθεί κινητά νεότερα μνημεία, έχουν αγοραστεί από την ΠΟΛΚΕΟΑ!
Αν επιχειρήσουμε μια ψυχανάλυση των εμπλεκομένων μερών, θα πρέπει πριν απ’ όλα να υποθέσουμε ότι η δημιουργία Μουσείου Πολιτικής Αεροπορίας στον χώρο του παλιού αεροδρομίου δεν είναι επιθυμητή από τη Lamda Development. Δηλαδή η εταιρεία δεν κατανοεί το προφανές συμφέρον της, το οποίο θα έχει όταν σε μικρή απόσταση από τις κατοικίες θα υπάρχει ένα τέτοιο έκθεμα. Κατά δεύτερο λόγο, θα πρέπει να υποθέσουμε ότι τα εκθέματα ενός ελληνικού και μάλιστα δημόσιου φορέα της αεροπορίας δεν είναι επιθυμητά διότι θα θυμίζουν επικίνδυνες, αντινεοφιλελεύθερες ούτως ειπείν, καταστάσεις.
