«Γνωρίζω ότι υπάρχουν άνθρωποι που είναι εξαρτημένοι από τον μισθό τους» είπε ο μεγάλος ηγέτης και μας ξάφνιασε ευχάριστα για τον βαθμό κατανόησης της προβληματικής κατάστασης των υπηκόων του. Υπήκοοι που δεν ξέρουν να συντάξουν ένα βιογραφικό της προκοπής, δεν έχουν ιδέα από startups και νεοφυή επιχειρηματικότητα και ξεπέφτουν στην εξαρτημένη εργασία.
Βαριάς μορφή εξάρτηση η μισθωτή εργασία και αλίμονο σ' εμάς που πέσαμε στην ανάγκη του. Μήνας μπαίνει, μήνας βγαίνει, κι εμείς καταδικασμένοι να κυνηγάμε τη δόση μας, μπας και καταφέρουμε να τα βγάλουμε πέρα με τις δόσεις που μας κυνηγάνε. Κατάντια και ξεπεσμός για όσους δεν γεννηθήκαμε κληρονόμοι και καταλήξαμε εξαρτημένοι μισθωτοί.
Γι’ αυτό και χρειαζόμαστε άμεσα ένα Κέντρο Απεξάρτησης Μισθού. Να σωθούμε. Να γλιτώσουμε. Να ξεκόψουμε από αυτόν τον διάολο που μας τρώει σαν σαράκι τη ζωή και μας στέλνει κάθε μήνα στην ουρά του ΑΤΜ για τη δόση που όλο και μικραίνει και όλο μας κονταίνει την αξιοπρέπεια. Ας δώσει επιτέλους ο ηγέτης στον Γιάννη Βρούτση την εντολή να στήσει ένα κέντρο απεξάρτησης από την κακιά αυτή συνήθεια. Εξάλλου είναι ο κατάλληλος άνθρωπος και με μακρά προϋπηρεσία στην απεξάρτηση των μισθωτών από επικίνδυνες και βλαβερές (για τον εργοδότη τους) συνήθειες, όπως οκτάωρα, υπερωρίες και δώρα.
«Ευτυχώς, στη ζωή μου ποτέ δεν χρειάστηκε να ζήσω με 800 ευρώ» είχε εξομολογηθεί κάποτε ο μεγάλος ηγέτης, τραβώντας διαχωριστική γραμμή από τους εξαρτημένους που έχουν συνδέσει τη ζωή τους με τη δόση της επιβίωσης και της αγχωτικής συντήρησης ώς το τέλος του μήνα. Ενός μήνα που μήνα με τον μήνα θαρρείς και μεγαλώνει όσο μικραίνει η δόση του μισθού και οι μέρες μοιάζουν ατελείωτες για εμάς τους εξαρτημένους. Ας προσέχαμε.
