Η Παρασκευούλα, ετών 12, γυφτάκι· άγνωστης καταγωγής, ζούσε στου Ρέντη κάτω από μια γέφυρα.
Σχολείο δεν πήγαινε. Οι νομάδες, όπως είναι και οι Ρομά, δεν μένουν ποτέ στο ίδιο μέρος. Πάνε όπου τους πάει η δουλειά. Στα πανηγύρια από την άνοιξη μέχρι και το φθινόπωρο για να πουλήσουν την πραμάτεια τους, στα χωράφια καμιά φορά το καλοκαίρι, έξω από τις εκκλησίες στις γιορτές, από νομό σε νομό.
Τα παιδιά σαν την Παρασκευούλα συνηθίζουμε να τα ονομάζουμε και παιδιά ενός κατώτερου θεού.
Τόσο κατώτερου που χωράει κι αυτός κάτω από τη γέφυρα.
Η μάνα και ο θείος της είχαν στήσει μια σκηνή και πιο δίπλα ένα καρότσι σούπερ μάρκετ, ένα ξεχαρβαλωμένο αυτοκίνητο που χρησίμευε για τη συλλογή μετάλλων ή για τη μετακίνηση μέχρι κάποια άλλη γέφυρα, αλλά δεν είναι σίγουρο αν ο θείος της Παρασκευούλας ήταν όντως θείος της και αν η μητέρα της ζούσε μαζί της.
Ετσι, το μόνο εφόδιο που είχε η Παρασκευούλα καταπώς φαίνεται για να προχωρήσει τη ζωή της ήταν ένα μαυρισμένο πανί και ένα μπουκάλι από καθαριστικό τζαμιών γεμάτο με σκέτο νερό. Δούλευε στα φανάρια και καθάριζε τα φώτα των οχημάτων που σταματούσαν κάτω από τη γέφυρα για να μαζεύει πενταροδεκάρες από τους οδηγούς. Το μεροκάματό της πήγαινε αμέσως στο οικογενειακό πορτοφόλι. Αυτά τα παιδιά δεν κρατούν χρήματα για τον εαυτό τους.
Η Παρασκευούλα, η μαμά της και ο θείος της δεν ήταν ούτε φτωχοδιάβολοι ούτε μικροαπατεώνες.
Ο μπαμπάς της βέβαια ήταν στη φυλακή, αλλά η Παρασκευούλα είχε χρόνια να τον δει και δεν θα τον δει ξανά.
Την περασμένη εβδομάδα ένας νεαρός οδηγός που έτρεχε στην οδό Θηβών το βράδυ προς τα ξημερώματα έχασε τον έλεγχο του γρήγορου αυτοκινήτου του που εξετράπη της πορείας του και παρέσυρε την Παρασκευούλα που εκείνη την ώρα βρισκόταν στο διάζωμα του δρόμου. Ξέρετε, απέναντι από τη σκηνή της, στην αυλή του σπιτιού της.
Ενας διερχόμενος οδηγός, αιμόφυρτη καθώς ήταν και ψυχορραγούσε, την έβαλε στο αυτοκίνητό του χωρίς να νοιαστεί για τα αίματα και για το πόσο καιρό είχε να κάνει μπάνιο και την πήγε στο νοσοκομείο. Οι γιατροί δεν τα κατάφεραν και έτσι η Παρασκευούλα, που είχε χρόνια να δει τον μπαμπά της που ήταν στη φυλακή και που δεν την έβλεπε ο ήλιος όπως και η μοίρα του μιας και ζούσε κάτω από τη γέφυρα, δεν θα τους ξαναδεί.
Τη μαμά της, λένε οι πληροφορίες, την αναζητεί η αστυνομία για να της απαγγείλει κατηγορίες για πλημμελή εποπτεία της ανήλικης Παρασκευούλας επειδή έπαιζε, τη μοναδική ώρα που μπορούσε να είναι παιδί, στον κήπο του σπιτιού της. Άλλες μαρτυρίες πάλι λένε πως η Παρασκευούλα δεν έπαιζε στο διάζωμα του δρόμου εκείνο το βράδυ, αλλά συνέχιζε να καθαρίζει τα παράθυρα των αυτοκινήτων που σταματούσαν στο φανάρι το βράδυ της Μεγάλης Πέμπτης που σταυρωνόταν ο Ιησούς και κάποιες ακόμα πως λίγα χρόνια πριν το αδελφάκι της Παρασκευούλας είχε παρασυρθεί κι αυτό από κάποιο φορτηγό.
Το πιθανότερο είναι οι ακριβείς πληροφορίες για τη ζωή της Παρασκευούλας, για τις συνθήκες του θανάτου της, για την τύχη της μάνας της ή του θείου της να μην έρθουν στο φως.
Τα σκοτάδια και τις γέφυρες, βλέπετε, δεν μπορούν να τα υπερβούν ούτε οι κατώτεροι ούτε οι ανώτεροι θεοί. Μόνο οι άνθρωποι όσο υπάρχουν και όσο κοιτούν κάτω από τις γέφυρες.
