Ο κύκλος της ζωής, όπως και ο… τροχός, γυρίζει και έρχονται τα πάνω κάτω και τα κάτω πάνω.
Οι γονείς, από κει που έκρυβαν καλά τα μυστικά τους, αρχίζουν να τα μοιράζονται με τα παιδιά και τα παιδιά αντίστοιχα, αντί να περιμένουν τη βοήθεια των γονιών τους για να ξεμπερδέψουν από τις παιδικές και εφηβικές τους σκανδαλιές, πρέπει να γίνουν τα ίδια προστάτες και διαιτητές. Αυτό κατά μία έννοια μπορεί βέβαια να θεωρηθεί φυσιολογικό και οπωσδήποτε ευκταίο.
Ετσι λοιπόν κι εκείνη, που από άτακτη κόρη μετεξελίχθηκε σε καλή κόρη, προσέτρεξε με την πρώτη κλήση να επιλύσει το συζυγικό καβγαδάκι μεταξύ του μπαμπά και της μαμάς, που στην αρχή έμοιαζε με ένα ιατρικό πρόβλημα αλλά, απ’ ό,τι φάνηκε στην πορεία, ήταν ένα βαθιά οικογενειακό πρόβλημα, και μιας και ο άνθρωπος είναι το σύνολο των κοινωνικών του σχέσεων, ήταν ένα βαθιά πολιτικό πρόβλημα.
Παρά τις προσπάθειες της κόρης να συμβιβάσει τη διαφωνία και να κατευνάσει τα πνεύματα, ουδείς έδειχνε διατεθειμένος να συμβιβαστεί. Η μητέρα επέμενε να διεκδικεί τα δικαιώματά της απαριθμώντας μια σειρά από επιχειρήματα που αντίστοιχά τους είχε ν’ ακούσει η κόρη από την εποχή του MeToo και ο πατέρας επέμενε ότι είναι άλλο πράγμα η βιολογία και άλλο οι κοινωνικοί κανόνες.
Προ του αδιεξόδου και της μάχης μέχρι τελικής πτώσης που δεν θ’ αργούσε να έρθει η κόρη, πονηρά σκεπτόμενη, πρότεινε να πάει τον μπαμπά σε έναν γιατρό να τον εξετάσει ώστε να του δώσει κάποια σχετική αγωγή αν αυτό ήταν αναγκαίο.
Να, όπως και η κυβέρνηση με την Προανακριτική, που, αντί να εξετάσει, στέλνει τον υπό εξέταση υφυπουργό στο Δικαστικό Συμβούλιο κι ας αποφασίσει άλλος για την τύχη του - ή τη δυστυχία μας, αλλά ας μην επεκταθούμε σ’ αυτό διότι είναι θέμα άλλης στήλης, που αφορά τον Πόντιο Πιλάτο, ο οποίος πλένοντας τα χέρια του επικύρωσε την απόφαση των Ιουδαίων και δεν αποποιήθηκε της ευθύνης, διότι δεν καθαρίζουν όλα με σαπούνι και νερό, σε αντίθεση με το τσιμέντο και το μπάζωμα που μια χαρά κάνουν δουλίτσα.
Απολογούμαι και επανέρχομαι.
Η κόρη λοιπόν, που όπως είπαμε ήταν καλή και ανοιχτόμυαλη, πήρε τον μπαμπά από το χέρι και τον πήγε σε ένα γιατρό ανδρολόγο να τον εξετάσει. Ο γιατρός, που συνέβαινε, εκτός από άνδρας και ο ίδιος, να είναι και φίλος της οικογένειας -ευτυχώς οι σχετικές συστάσεις δεν έγιναν σ’ εκείνη τη συνάντηση-, βρήκε ότι ο μπαμπάς, παρά τα σχεδόν 90 χρόνια του, έστεκε καλά όσο και ένας 50άρης και κατέστησε σαφές ότι φαρμακευτική αγωγή που να επιλύει το πρόβλημά του δεν υπάρχει· υπάρχει μόνο για τη δυσλειτουργία και όχι για τη λειτουργία. Συνέστησε μάλιστα στην κόρη να μεταφέρει στη μαμά ότι η μόνη επιλογή που είχε ήταν να κάνει υπομονή, διότι η φαρμακευτική αγωγή που κατά καιρούς ακουγόταν ότι δινόταν για τον έλεγχο των ορμών των ανδρών ήταν απλώς αποκύημα φαντασίας.
Ομολογώ ότι από λεπτότητα δεν ρώτησα την κόρη, η οποία και μου μετέφερε αυτή την περιπέτεια, πώς εξελίχθηκε η ζωή του ζευγαριού μέχρι και που αποδήμησε ο μπαμπάς, αλλά ένα συμπέρασμα που έβγαλα από αυτή την ιστορία και θα ήθελα να το μοιραστώ είναι ότι, ελλείψει πλαισίου, μπορεί να γυρνάει ο τροχός και χωρίς να ευνοείται ο φτωχός… Το λένε και παραγραφή αυτό.
… τροχός, γυρίζει και έρχονται τα πάνω κάτω και τα κάτω πάνω.
Οι γονείς, από κει που έκρυβαν καλά τα μυστικά τους, αρχίζουν να τα μοιράζονται με τα παιδιά και τα παιδιά αντίστοιχα, αντί να περιμένουν τη βοήθεια των γονιών τους για να ξεμπερδέψουν από τις παιδικές και εφηβικές τους σκανδαλιές, πρέπει να γίνουν τα ίδια προστάτες και διαιτητές. Αυτό κατά μία έννοια μπορεί βέβαια να θεωρηθεί φυσιολογικό και οπωσδήποτε ευκταίο.
Ετσι λοιπόν κι εκείνη, που από άτακτη κόρη μετεξελίχθηκε σε καλή κόρη, προσέτρεξε με την πρώτη κλήση να επιλύσει το συζυγικό καβγαδάκι μεταξύ του μπαμπά και της μαμάς, που στην αρχή έμοιαζε με ένα ιατρικό πρόβλημα αλλά, απ’ ό,τι φάνηκε στην πορεία, ήταν ένα βαθιά οικογενειακό πρόβλημα, και μιας και ο άνθρωπος είναι το σύνολο των κοινωνικών του σχέσεων, ήταν ένα βαθιά πολιτικό πρόβλημα.
Παρά τις προσπάθειες της κόρης να συμβιβάσει τη διαφωνία και να κατευνάσει τα πνεύματα, ουδείς έδειχνε διατεθειμένος να συμβιβαστεί. Η μητέρα επέμενε να διεκδικεί τα δικαιώματά της απαριθμώντας μια σειρά από επιχειρήματα που αντίστοιχά τους είχε ν’ ακούσει η κόρη από την εποχή του MeToo και ο πατέρας επέμενε ότι είναι άλλο πράγμα η βιολογία και άλλο οι κοινωνικοί κανόνες.
Προ του αδιεξόδου και της μάχης μέχρι τελικής πτώσης που δεν θ’ αργούσε να έρθει η κόρη, πονηρά σκεπτόμενη, πρότεινε να πάει τον μπαμπά σε έναν γιατρό να τον εξετάσει ώστε να του δώσει κάποια σχετική αγωγή αν αυτό ήταν αναγκαίο.
Να, όπως και η κυβέρνηση με την Προανακριτική, που, αντί να εξετάσει, στέλνει τον υπό εξέταση υφυπουργό στο Δικαστικό Συμβούλιο κι ας αποφασίσει άλλος για την τύχη του - ή τη δυστυχία μας, αλλά ας μην επεκταθούμε σ’ αυτό διότι είναι θέμα άλλης στήλης, που αφορά τον Πόντιο Πιλάτο, ο οποίος πλένοντας τα χέρια του επικύρωσε την απόφαση των Ιουδαίων και δεν αποποιήθηκε της ευθύνης, διότι δεν καθαρίζουν όλα με σαπούνι και νερό, σε αντίθεση με το τσιμέντο και το μπάζωμα που μια χαρά κάνουν δουλίτσα.
Απολογούμαι και επανέρχομαι.
Η κόρη λοιπόν, που όπως είπαμε ήταν καλή και ανοιχτόμυαλη, πήρε τον μπαμπά από το χέρι και τον πήγε σε ένα γιατρό ανδρολόγο να τον εξετάσει. Ο γιατρός, που συνέβαινε, εκτός από άνδρας και ο ίδιος, να είναι και φίλος της οικογένειας -ευτυχώς οι σχετικές συστάσεις δεν έγιναν σ’ εκείνη τη συνάντηση-, βρήκε ότι ο μπαμπάς, παρά τα σχεδόν 90 χρόνια του, έστεκε καλά όσο και ένας 50άρης και κατέστησε σαφές ότι φαρμακευτική αγωγή που να επιλύει το πρόβλημά του δεν υπάρχει· υπάρχει μόνο για τη δυσλειτουργία και όχι για τη λειτουργία. Συνέστησε μάλιστα στην κόρη να μεταφέρει στη μαμά ότι η μόνη επιλογή που είχε ήταν να κάνει υπομονή, διότι η φαρμακευτική αγωγή που κατά καιρούς ακουγόταν ότι δινόταν για τον έλεγχο των ορμών των ανδρών ήταν απλώς αποκύημα φαντασίας.
Ομολογώ ότι από λεπτότητα δεν ρώτησα την κόρη, η οποία και μου μετέφερε αυτή την περιπέτεια, πώς εξελίχθηκε η ζωή του ζευγαριού μέχρι και που αποδήμησε ο μπαμπάς, αλλά ένα συμπέρασμα που έβγαλα από αυτή την ιστορία και θα ήθελα να το μοιραστώ είναι ότι, ελλείψει πλαισίου, μπορεί να γυρνάει ο τροχός και χωρίς να ευνοείται ο φτωχός… Το λένε και παραγραφή αυτό.
