Τον γύρο του διαδικτύου έκανε η συγκλονιστική κίνηση του Κριστιάν Ρούτσι, ο οποίος έχασε τον αδερφό του Ντένις στο έγκλημα στα Τέμπη, καθώς πήγε με το τρακτέρ και έγραψε το σύνθημα «Δεν έχω οξυγόνο» σε μία έκταση 100 στρεμμάτων λίγο έξω από τη Θεσσαλονίκη.
Ο Κριστιάν Ρούτσι μαζί με τον αγρότη φίλο του Ανέστη αφού μελέτησαν σπιθαμή προς σπιθαμή την έκταση, έστειλαν το δικό τους μήνυμα στη μνήμη των θυμάτων των Τεμπών με το έργο που έφτιαξαν το περασμένο Σάββατο, 15 Φεβρουαρίου.
«Όλο αυτό ξεκίνησε από μία ιδέα. Πήγαμε στο χωράφι, το μελετήσαμε. Ούτε μαθηματικοί είμαστε, ούτε σαΐνια» σημείωσε ο Κριστιάν Ρούτσι μιλώντας στον ραδιοφωνικό σταθμό Focus FM. «Πήραμε ιμάντες και διαστάσεις από τις άκρες του χωραφιού για να δούμε σε ποιο πλαίσιο θα γίνει τον "Δεν έχω οξυγόνο". Γύρω στα 5 μέτρα ήταν η απόσταση από το ένα γράμμα στο άλλο» ανέφερε και σημείωσε ότι το έργο έγινε το περασμένο Σάββατο, 15 Φεβρουαρίου. «Το βράδυ δεν μπορούσα να κοιμηθώ από την υπερένταση» συμπλήρωσε.
Από την πλευρά του ο Ανέστης, σημείωσε: «Μία εβδομάδα το σχεδιάζαμε. Το Σάββατο ξεκινήσαμε 06:00 – 07:00, ανεβήκαμε στο χωράφι, ξεκινήσαμε με τα πόδια να το μετράμε μέτρο μέτρο. Με υπολογιστή και τοπογραφικό υπολογίσαμε τα κενά ανάμεσα στις λέξεις και στα γράμματα. Με πολλή προσπάθεια και κόπο φτάσαμε σε αυτό το αποτέλεσμα».
Μιλώντας στον ίδιο ραδιοφωνικό σταθμό, ο Κριστιάν Ρούτσι εξαπέλυσε σφοδρή επίθεση στην κυβέρνηση Μητσοτάκη, λέγοντας: «Υπάρχει κόσμος εκεί έξω που δεν είναι σαν εκείνους που μας κυβερνάνε. Είναι σαν μία μαφία, θέλουμε να τους κάνουμε να μην έχουν αυτοί οξυγόνο». Όπως είπε, «δεν μας επιτρέπουν να πενθήσουμε, έχουμε θυμό μέσα μας».
Μιλώντας για τον αδερφό του και πώς έμαθε ότι έχασε τη ζωή του στο έγκλημα στα Τέμπη σε ηλικία 22 ετών, ο Κριστιάν Ρούτσι ανέφερε:
«Όλοι μας στην αρχή ήμασταν σε κατάσταση σοκ. Ήμουν στον στρατό όταν συνέβη. Γύρισα από την υπηρεσία μου εκείνο το βράδυ χωρίς να γνωρίζω ότι αδερφός μου ήταν στο τρένο εκείνο το βράδυ. Μου είπε ένας φαντάρος "έλα να δεις τι έγινε". Δεν γνώριζα τι γινόταν. Ήμουν σε σοκ μόνο που τα έβλεπα. Έπεσα για ύπνο, έβαλα το κινητό μου σε σίγαση. Όταν ξύπνησα, είδα 80 αναπάντητες από τη μητέρα μου. Την πήρα τηλέφωνο και με λυγμούς μου είπε, εύχομαι ποτέ κανείς να μην πάρει τέτοιο τηλεφώνημα στη ζωή του.
Βρέθηκα στη Λάρισα και μέχρι να βρεθώ έκλαιγα όλη την ώρα, δεν μπορούσα να συνειδητοποιήσω τι είχε συμβεί. Σκηνές πολέμου στη Λάρισα, ένας χαμός, ασθενοφόρα, κόσμος να κλαίει και να ψάχνει τα παιδιά του. Έβγαιναν σακούλες από τα ασθενοφόρα. Ήμασταν 4 μέρες στο ξενοδοχείο μέχρι να ταυτοποιηθεί ο αδερφός μου».
