Οταν ξεχώρισε λέει ο Θεός τη γη και τον ουρανό έδωσε στον Αϊ-Νικόλα τα ποτάμια, τις λίμνες, τις θάλασσες και όσα πλάσματα ζουν μέσα και πάνω από το νερό.
Εκτοτε, κάθε Δεκέμβρη, στις αρχές, όλοι οι πιστοί μαζί με την Εκκλησία εορτάζουν τη μεγάλη χάρη του αγίου που προστατεύει του ναυτικούς και ευμενίζει τα ύδατα.
Μάλιστα, μιας και οι περισσότεροι ορθόδοξοι κατοικοεδρεύουν στην Ελλάδα που είναι και ναυτική χώρα με μεγάλη παράδοση, έχουν καταστήσει τον Αϊ-Νικόλα την τρίτη μεγαλύτερη γιορτή της ελληνορθόδοξης Ανατολικής Εκκλησίας μιας και έχει στη διάθεσή του τις περισσότερες εκκλησίες μετά την Παναγία και τον Αϊ-Γιώργη.
Κατά το έθιμο, ανήμερα του Αϊ-Νικόλα οι πιστοί θα πρέπει να τρώνε ψάρι και δη κυπρίνο. Στην περίπτωση όμως που δεν διαθέτει κυπρίνο το τοπικό ψαράδικο των πιστών -τα ιχθυοπωλεία δεν ανήκουν απ’ ό,τι φαίνεται στη δικαιοδοσία του συγκεκριμένου αγίου,- τότε οι πιστοί μπορούν να μαγειρεύουν οποιοδήποτε άλλο ψάρι αρκεί, όπως λέει η παράδοση, να έχει λέπια.
Σε σχέση με τις προτάσεις για το μαγείρεμα του ψαριού υπάρχουν πολλές συνταγές διαθέσιμες για τους πιστούς, με τις περισσότερες ωστόσο να περιλαμβάνουν και διάφορα δημητριακά. Είναι σημαντικό να διευκρινιστεί ότι καμία συνταγή για την ημέρα δεν περιλαμβάνει τα μαλάκια, παρότι κατοικούν και αυτά εντός της θάλασσας. Μάλλον έχει καταλάβει και αυτός ότι δεν τρώγονται όλα.
Πάντως τα τελευταία δεκαέξι χρόνια, εκτός από τη μνήμη του αγίου, την 6η Δεκεμβρίου στη χώρα μας έχουμε και την επέτειο της δολοφονίας του 15χρονου τότε Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου από τον ειδικό φρουρό της Ελληνικής Αστυνομίας Επαμεινώνδα Κορκονέα με ευθεία βολή του υπηρεσιακού του όπλου στην περιοχή των Εξαρχείων διότι, όπως υποστήριξε, είχε προκληθεί. Ούτε αυτό φαγώθηκε από κανέναν βέβαια.
Τότε ο 15χρονος Αλέξης είχε πάει με τον καλύτερό του φίλο Νίκο Ρωμανό βόλτα στο κέντρο της πόλης. Ο Γρηγορόπουλος, αφού έφαγε τη σφαίρα, ξεψύχησε στα χέρια του επίσης 15χρονου τότε Νίκου Ρωμανού, που αργότερα πήρε «τον στραβό τον δρόμο» κατά αντίληψη της αστικής και της ποινικής Δικαιοσύνης της χώρας μας, όπως επίσης και των διωκτικών μας Αρχών που έχουν καταστήσει τον Νίκο Ρωμανό υπεύθυνο για πάσα νόσο της ελληνικής κοινωνίας και πάσα μαλακία, που λέει και η Εκκλησία μας.
Ετσι λοιπόν την 6η Δεκεμβρίου εκτός από τη χάρη του Αγίου Νικολάου μνημονεύουμε και τη δολοφονία του μικρού Αλέξη ξεχνώντας ότι ο άνθρωπος που υπέστη το δεύτερο μεγαλύτερο τραύμα μετά τη σφαίρα στην καρδιά σέρνεται στα δικαστήρια και στις προφυλακίσεις παρότι εξέτισε την ποινή του όπως όρισε το δικαστήριο για τις περιπέτειές του χωρίς να λάβει ουδεμία πρόνοια από την επίσημη Πολιτεία για τη δράση της επίσημης Πολιτείας διά των αστυνομικών Αρχών, τις οποίες και συντηρεί και που επίσης δεν τρώγονται αυτά που κάνουν διαχρονικά.
Δημοσιεύτηκε στο φύλλο της ΑΥΓΗΣ 8/12
