Τουλάχιστον πέντε μέτρα απόσταση από την είσοδο των κτηρίων πρέπει να έχει πλέον ο δυστοπικός φράχτης του εργοταξίου της Ελληνικό Μετρό στην πλατεία Εξαρχείων. Η εταιρεία στην προσπάθειά της να παγώσει τις εργασίες που περιορίζουν το πεδίο δράσης της από την πλευρά της οδού Θεμιστοκλέους κατάφερε τελικά να κάνει την κατάσταση ακόμη χειρότερη για την ίδια. Με νέα απόφασή του το Πρωτοδικείο Αθηνών δικαίωσε ξανά τους κατοίκους, ορίζοντας αυτή τη φορά συγκεκριμένα την απόσταση που πρέπει να βρίσκεται μακριά το εργοτάξιο.
Η εξέλιξη έφερε μεγάλη χαρά στους Εξαρχειώτες. «Η μάχη συνεχίζεται για να κερδίσουμε όλη την πλατεία, τη ζωή και την ελευθερία μας. Σήμερα όμως γλεντάμε» έγραφε την Τετάρτη (27/11) το απόγευμα στην ανακοίνωσή της η συνέλευση «Όχι μετρό στην πλατεία Εξαρχείων». Είναι η δεύτερη φορά μέσα σε λίγες ημέρες που γεμίζουν με τόση ικανοποίηση. Την περασμένη Πέμπτη 21 Νοεμβρίου οι κάτοικοι είδαν να συμβαίνει κάτι πρωτόγνωρο. Την εφαρμογή της νομιμότητας.
Δικαστική επιμελήτρια με ανάστημα
Χάρη στην παρέμβαση της δικαστικής επιμελήτριας Ξένης Κεσίνη άρχισε επιτέλους να γίνεται πράξη η αφαίρεση λαμαρινών στην οδό Θεμιστοκλέους, την οποία είχε αποφασίσει το Μονομελές Πρωτοδικείο Αθηνών ήδη από τις 8 Σεπτεμβρίου για λόγους ασφαλείας. Με την προέκταση της περίφραξης του αρχικού εργοταξίου η Ελληνικό Μετρό παραβίαζε ακόμη και το ελάχιστο κατά τον νόμο όριο ασφαλείας των 3,5 μέτρων, η διατήρηση του οποίου είναι απαραίτητη προκειμένου να μπορούν να διέλθουν οχήματα έκτακτης ανάγκης, όπως ασθενοφόρα και πυροσβεστικά.
Αρχικά η κ. Κεσίνη εμποδίστηκε από τους ανθρώπους του εργοταξίου που επιχείρησαν να μπουν μπροστά της στην είσοδο και όταν εκείνη κατάφερε να μπει μέσα συνοδεία δεύτερου επιμελητή, έφτασαν στο σημείο να τους κλείσουν μέσα, στερώντας αρχικά τη δυνατότητα να παρευρίσκεται ταυτόχρονα κάποιος από τους πολυάριθμους αστυνομικούς που βρίσκονταν στον χώρο.
Οταν αφαιρέθηκε το πρώτο φύλλο λαμαρίνας, οι κάτοικοι ξεκίνησαν να χορεύουν. Από τα μεγάφωνα που είχαν μαζί ακούγονταν Goran Bregovic και Villagers of Ioannina City. Ενώ σε μία πιο χιουμοριστική διάθεση, καθώς στοιβάζονταν οι τσίγκινες λαμαρίνες, ακούστηκε ο «Παλιατζής» του Στράτου Διονυσίου. Ήταν ένα ανυπόφορο θέαμα για τους ιθύνοντες του εργοταξίου, οι οποίοι από κεκτημένη μάλλον συνήθεια ζητούσαν από την αστυνομία να κάνει κάτι.
Δίκιο από δύο διαφορετικούς δικαστές
«Η βασική απόφαση την οποία είχε πάρει το δικαστήριο των ασφαλιστικών μέτρων, ότι η Θεμιστοκλέους χρειάζεται από διάδρομος που είναι πλέον σήμερα, με τον τρόπο που έχει επεκταθεί το εργοτάξιο του μετρό, να γίνει δρόμος εξακολουθεί να είναι ισχυρή» δήλωσε στην ΑΥΓΗ ο Θανάσης Καμπαγιάννης που συνέδραμε εκτάκτως στη νομική εκπροσώπηση των κατοίκων, την υπόθεση των οποίων έχει αναλάβει από την πρώτη στιγμή ο Γιάννης Κιάτος.
Το μόνο κομμάτι στο οποίο για την ώρα δεν θα εφαρμοστεί ο περιορισμός της επέκτασης είναι εκείνο όπου ούτως ή άλλως δεν είναι εφικτή, στο ύψος της συμβολής με τη Βαλτετσίου, καθώς υπάρχουν σκάμματα και ανοικτοί αγωγοί λόγω της μετατόπισης των δικτύων. Όμως το σημαντικό είναι ότι πρόκειται για τον δεύτερο δικαστή που εκδίδει την ίδια απόφαση. «Που είναι χαρακτηριστικό ότι ο οποιοσδήποτε δικαστής ακούει αυτή την υπόθεση και διαβάζει τον φάκελό της δικαιώνει τα παράπονα και τις ανησυχίες των κατοίκων για την ασφάλεια στη διάρκεια των έργων του μετρό» λέει ο Θ. Καμπαγιάννης.
Παραδοχή ακαταλληλότητας από την εταιρεία
Η προσοχή τώρα μετατοπίζεται στην επόμενη αντίδραση της Ελληνικό Μετρό. Την πρώτη φορά δεν συμμορφώθηκε με την απόφαση του Πρωτοδικείου. Και παρά το γεγονός ότι η εταιρεία είχε δεσμευτεί προφορικά ότι θα ολοκληρώσει από μόνη της τις εργασίες έως τις 15 Νοεμβρίου, εντέλει το δεν έκανε, οπότε προχώρησε η αναγκαστική εκτέλεση, με τους κατοίκους να στρέφονται σε δικαστικό επιμελητή και να επιβαρύνονται με το κόστος του συνεργείου (στο απυρόβλητο δεν μένει ούτε ο Δήμος Αθηναίων, με τη συνέλευση να ζητά επιτέλους πράξεις που θα συμβάλλουν στην υλοποίηση της απόφασης). Τελικά, η Ελληνικό Μετρό όχι μόνο αθέτησε τον λόγο της, αλλά προσπάθησε να ακυρώσει κιόλας την αρχική απόφαση καταθέτοντας το αίτημα της ανακοπής των εργασιών.
Ο ισχυρισμός της εταιρείας στο δικαστήριο ότι δεν είναι δυνατόν να προχωρήσει ο σταθμός του μετρό αν δεν υπάρξει η συγκεκριμένη επέκταση συνιστά, σύμφωνα με τον Θ. Καμπαγιάννη, μια πολύ κρίσιμη παραδοχή. «Ο ισχυρισμός του συνηγόρου της εταιρείας ήταν “ή ασφάλεια ή μετρό”. Ή το ένα ή το άλλο. Δεν είναι δυνατόν να υπάρχουν και τα δύο. Αυτό δεν είναι δικός μας ισχυρισμός, είναι ισχυρισμός που τον είπε για πρώτη φορά τόσο καθαρά η εταιρεία. Ότι δεν είναι δυνατόν να γίνει το μετρό και να υπάρχει ασφάλεια».
Το ζήτημα είναι αν ένας ισχυρισμός στο δικαστήριο θα εξελιχθεί σε επίσημη τοποθέτηση της Ελληνικό Μετρό. Και αν αυτό συμβεί, τότε πάνω στο ξεκάθαρο δίλημμα που θα θέτει αυτή η παραδοχή θα κριθεί κάτι πολύ περισσότερο από την τύχη της πλατείας Εξαρχείων. Το αν θα γίνει κανονικότητα να μπαίνει σε ρίσκο η ασφάλεια του κόσμου κάθε φορά που γίνονται έργα υποδομής.
Αυτό θα καθοριστεί στην έκδοση των κύριων αποφάσεων στα δικαστήρια που ακολουθούν τους επόμενους μήνες. Το γεγονός όμως ότι υπάρχει πια συνολικά η εικόνα για την επέμβαση που επιχειρείται στα Εξάρχεια είναι αποτέλεσμα του επίμονου αγώνα των κατοίκων. «Αυτή η νίκη είναι αποτέλεσμα 3 χρόνων κινηματικών διαδικασιών, 3 χρόνων καθημερινής δουλειάς σε όλα τα επίπεδα. Πορείες, διαμαρτυρίες, υλικό, έρευνα σε βάθος, τεχνικές δουλειές. Και αξίζει να σημειωθεί ότι το δικαστήριο δέχεται και βασίζει την απόφασή του στην αποτύπωση μηχανικών, δύο νέων ανθρώπων της συνέλευσής μας!» αναφέρει η συλλογικότητα των κατοίκων.
Δημοσιεύτηκε στο απεργιακό φύλλο της ΑΥΓΗΣ 1/12
