«Το πρώτο κουδούνι της φετινής σχολικής χρονιάς βρίσκει όλη την εκπαιδευτική κοινότητα ανήσυχη, προβληματισμένη αλλά και οργισμένη, τόσο για την εκπαιδευτική πραγματικότητα που διαμορφώνεται, όσο και για τα μεγάλα οικονομικά και κοινωνικά προβλήματα που απασχολούν κάθε οικογένεια». Αυτό υπογραμμίζει η ΔΟΕ (Διδασκαλική Ομοσπονδία Ελλάδας), καταγγέλλοντας «την κυβέρνηση και τον “εξαφανισμένο” υπουργό Παιδείας Κυριάκο Πιερρακάκη», ότι «όσο κι αν πασχίζουν να παρουσιάσουν μια ψεύτικη εικόνα κανονικότητας ενόψει της έναρξης της νέας σχολικής χρονιάς, είναι βαριά εκτεθειμένοι σε εκπαιδευτικούς, μαθητές και εργαζόμενους-γονείς».
«Η καλπάζουσα ακρίβεια στα βασικά είδη, οι καθηλωμένοι μισθοί μετά και τις περσινές αυξήσεις-κοροϊδία, οι πρόσθετες δυσκολίες της διαβίωσης για τους/τις συναδέλφους/φισσες που υποχρεώνονται να υπηρετήσουν σε σχολεία μακριά από τον τόπο κατοικίας τους, μας φέρνουν αντιμέτωπους με την ακραία φτώχεια. Την ίδια στιγμή οι εκπαιδευτικοί και όλοι οι εργαζόμενοι βλέπουμε εκατομμύρια ευρώ να διαφημίζονται από τα πλεονάσματα και τα κέρδη μεγάλων εταιρειών, αλλά για εμάς “οι αντοχές της οικονομίας” δεν έχουν ούτε ευρώ!» τονίζει σε ανακοίνωσή της η ΔΟΕ.
Όπως σημειώνουν οι δάσκαλοι, οι φιέστες που διοργάνωσαν στο Μέγαρο Μαξίμου, με τις 11 «αλλαγές» που παρουσίασαν, προφανώς και δεν «ακουμπούν καν» κανένα από τα σοβαρά και επείγοντα προβλήματα των σχολείων, ενώ παρά τα επικοινωνιακά παιχνίδια δεν πρόκειται να κρύψουν:
«-Την ακόμα μεγαλύτερη υποβάθμιση που προωθεί η πολιτική των συγχωνεύσεων-συμπτύξεων. Με αυθαίρετες οδηγίες η παραπλανητική εγκύκλιος Κατσαρού στοχεύει στην εξοικονόμηση προσωπικού παραβιάζοντας ακόμα και την υπάρχουσα νομοθεσία σε βάρος των μορφωτικών δικαιωμάτων των μαθητών/τριών. Έτσι προωθείται, με βαθιά αντιπαιδαγωγικό και καθαρά λογιστικό τρόπο, η μείωση των τμημάτων, η βίαιη δημιουργία τμημάτων 25 μαθητών/τριών και οι περικοπές εκπαιδευτικού προσωπικού για τη νέα σχολική χρονιά. Η απάντηση του Υ.ΠΑΙ.Θ.Α. στους δίκαιους αγώνες των εκπαιδευτικών και των γονιών είναι ο αυταρχισμός και η καταστολή, όπως την βιώσαμε στη μεγάλη κινητοποίηση έξω από το Υ.ΠΑΙ.Θ.Α. στις 4 του Σεπτέμβρη με γκλοπ και χημικά απέναντι ακόμα και σε μικρά παιδιά.
-Τις ακατάλληλες και σε πολλές περιπτώσεις, επικίνδυνες σχολικές υποδομές, πολλές από τις οποίες έχουν πάνω από 20 χρόνια να ελεγχθούν για την αντοχή τους στον σεισμό. Με τα περιστατικά τραυματισμών εκπαιδευτικών και μαθητών να πληθαίνουν κάθε χρόνο. Τους χιλιάδες μαθητές και μαθήτριες που κάνουν μάθημα σε νοικιασμένα κτίρια, σε κοντέινερ, σε αίθουσες που πέφτουν σοβάδες και διάλειμμα σε ασυντήρητα προαύλια – παγίδες. Τα σχολεία που «πνίγονται» στην πρώτη μπόρα και «σκάνε» χωρίς έναν ανεμιστήρα σε κάθε ζέστη!
– Τα μεγάλα κενά και τις ελλείψεις, παρά τους διορισμούς που πανηγυρίζει η Κυβέρνηση, οι οποίοι δεν καλύπτουν τις στοιχειώδεις ανάγκες των σχολείων, όταν οι συνταξιοδοτήσεις και αποχωρήσεις των τελευταίων χρόνων ξεπερνούν τους 56.000 εκπαιδευτικούς! Όταν πέρσι διορίστηκαν σχεδόν 28.000 αναπληρωτές μόνο στην πρωτοβάθμια εκπαίδευση.
– Τους εκπαιδευτικούς που κοιμούνται σε αυτοκίνητα και σκηνές σε διάφορες περιοχές της χώρας εν έτει 2024! Δε γίνεται να ξοδεύουν υπέρογκα ποσά (μέχρι και 100 ευρώ τη μέρα) σε ξενοδοχεία και σπίτια βραχυχρόνιας μίσθωσης και ο μισθός τους να μπαίνει στην καλύτερη περίπτωση μετά από 40 μέρες (αναπληρωτές). Τη στιγμή που τα απλά μαθηματικά βγάζουν «τη λυπητερή»… και λένε ότι τουλάχιστον τα 2/3 (ίσως και παραπάνω…) του πενιχρού μισθού των εκπαιδευτικών είναι για να μπορούν να έχουν ένα σπίτι να μείνουν και να υπάρχει ρεύμα και νερό μέσα σε αυτό.
– Τους μισθούς πείνας των 776 ευρώ στους νεοδιόριστους, πιο λίγο και από τον βασικό μισθό στον ιδιωτικό τομέα! Οι εκπαιδευτικοί έχουμε χάσει πάνω από 6 (!) μισθούς στις συνολικές ετήσιες απολαβές μας τα τελευταία 12 χρόνια. Αν συνυπολογίσουμε την κατάργηση δώρων Χριστουγέννων, Πάσχα και επιδομάτων αδείας (13 ου και 14 ου μισθού), η συνολική ετήσια μείωση είναι πάνω από 42%. Αν προσθέσουμε και το πάγωμα του ΜΚ 2016 – 2017, η μείωση προσεγγίζει το 45%. Η αγοραστική δύναμη του μισθού μας είναι σε επίπεδα του τέλους της δεκαετίας του 1990».
