«Περιμένω δικαιοσύνη» μας είπε με στωικότητα και με βλέμμα γεμάτο θλίψη η Ελένη Κωστοπούλου, που επιστρέφοντας στις πολύωρες συνεδριάσεις του δικαστηρίου δεν διέκρινε ίχνος μεταμέλειας στα λόγια των δολοφόνων του παιδιού της. «Δεν είναι μετανοημένοι. Δηλώνουν μόνο λυπημένοι. Όχι γιατί αφαίρεσαν μια ζωή, αλλά γιατί λένε πως “έμπλεξαν”. Επιμένουν ότι δεν ήταν λιντσάρισμα, ότι έδωσαν δυο κλοτσιές και μάλιστα ότι η μία μόνο τον πέτυχε. Είπαν ότι κλοτσούσαν την τζαμαρία γιατί ήθελαν να σώσουν τον Ζαχαρία και όχι να του προκαλέσουν κακό, ότι παρασύρθηκαν μπερδεύτηκαν, δεν άκουγαν τις φωνές εκείνων που τους προειδοποιούσαν ότι θα τον σκοτώσουν. Είπαν ψέματα πολλά. Η στάση τους είναι αμετακίνητη. Ο κοσμηματοπώλης είπε πως προσπάθησε να προστατεύσει το μαγαζί του και ο μεσίτης ότι ήθελε να τον σώσει γιατί είναι... άνθρωπος που βοηθά τους συνανθρώπους του. Τι ειρωνεία! Οι δύο δράστες θεωρούσαν τον Ζαχαρία κατώτερό τους, χωρίς τα ίδια δικαιώματα με αυτούς. Αυτοί ήθελαν να δείξουν μια υπεροχή απέναντι σε κάποιον που ήταν φτωχός, περιθωριοποιημένος, χωρίς εξουσία στα χέρια του. Ψεύτικη υπεροχή! Όλοι είμαστε ίσοι και οι πιο ευάλωτοι χρειάζονται μεγαλύτερη προστασία από το κράτος. Ο Ζαχαρίας υπερείχε στον τρόπο σκέψης, στην κοινωνική του ευαισθησία, στη μεγάλη του καρδιά και αγκαλιά. Δεν μπορούν να τον φτάσουν όσο μορφωμένοι και να είναι». Έτσι υπερασπίζεται μια μάνα το παιδί της όταν ακούει τόσα ψέματα στις απολογίες των δολοφόνων του και την ίδια στιγμή «συνομιλεί» με το νεκρό παιδί της που ζητά δικαίωση και προστασία όλων όσοι είναι διαφορετικοί.
Ο κοσμηματοπώλης επέλεξε να μην εμφανίζεται στη δικαστική αίθουσα πέραν της απολογίας του. Ο μεσίτης επέλεξε τις επιθέσεις κατά της οικογένειας του Ζακ. «Με ύπουλο και όχι ηχηρό τρόπο. Δηλαδή γράφει και διακινεί δελτία Τύπου και μας κατηγορεί ότι δήθεν διασύρουμε την Ελλάδα στην Ευρωβουλή, ότι η πρόθεσή μας είναι να τους φάμε χρήματα με τις αγωγές που καταθέσαμε. Κατάπτυστα επιχειρήματα».
Η οικογένεια του Ζακ αναγκάστηκε να φτάσει μέχρι τις Βρυξέλλες, στην Επιτροπή LIBE της Ευρωβουλής, για να βρει δικαιοσύνη που δεν έβρισκε στην Ελλάδα. Και κάτι κατάφερε. «Γνωρίζω από την εσωτερική αλληλογραφία του Ευρωκοινοβουλίου ότι υπάρχει πρόθεση από την πλευρά της Κομισιόν να γίνει ευρωπαϊκό νομικό κεκτημένο να χαρακτηρίζονται εγκλήματα ρητορικής μίσους , τα εγκλήματα ταυτότητας φύλου. Έτσι η δολοφονία του Ζαχαρία έβαλε ένα λιθαράκι για να προστατευθούν άλλα παιδιά από το ρατσιστικό μίσος και να αποδίδεται δικαιοσύνη». Χρειάστηκε και εδώ ένας νεκρός, όπως χρειάστηκε το αίμα του Παύλου Φύσσα για να ανακόψει την ορμή της Χ.Α.
Πίκρα έχουν τα λόγια της Ελένης Κωστοπούλου όταν αποτιμά πως οι συναντήσεις με τον νυν και πρώην πρωθυπουργό δεν συνεισέφεραν κάτι ουσιαστικό. «Μας κατανόησαν, αλλά μέχρι εκεί. Η κινητοποίηση του Ευρωκοινοβούλιου είναι μεγαλύτερη. Είναι συνεχής η αλληλογραφία με τις αρμόδιες επιτροπές και την Κομισιόν και με κρατούν ενήμερη. Όσο για το υπουργείο Προστασίας του Πολίτη, σε επιστολή δική μας απάντησε ότι όλα έγιναν σωστά από την πλευρά τους, πως σεβάστηκαν την αξιοπρέπεια και τη ζωή του παιδιού μου. Η ειρωνεία είναι πως τα ίδια λόγια υπάρχουν στην αρχή και το τέλος της επιστολής: “Το υπουργείο σέβεται και διασφαλίζει τη ζωή και την αξιοπρέπεια του κάθε πολίτη”. Ο Ζαχαρίας είναι νεκρός και η ΕΔΕ που διενεργήθηκε αθώωσε τους αστυνομικούς. Κι εμείς ακόμη περιμένουμε απαντήσεις στο γιατί».
Η αλληλεγγύη είναι «σωσίβιο». Εντός και εκτός της δικαστικής αίθουσας υπάρχουν κάθε φορά νέοι άνθρωποι που δεν αφήνουν την οικογένεια μόνη της μπροστά σε τόση αναλγησία και τόσο κυνισμό. «Μπορεί να μην μετουσιώνεται κάθε φορά σε φυσική παρουσία, όμως την εισπράττω με πολλούς τρόπους. Υπάρχουν τόσες υποθέσεις παράλληλα ανοιχτές -γυναικοκτονίες, κρατική, αστυνομική βία και αυθαιρεσία- που οι αλληλέγγυοι τρέχουν όπου μπορούν. Πολλά βλέμματα αγάπης, μηνύματα, ευχές, αγκαλιές και πάντα εδώ μαζί μας στη δικαστική αίθουσα. Ποτέ δεν νιώσαμε μόνοι. Το χαμόγελό τους και το άγγιγμα στον ώμο αρκούν. Έξι χρόνια αλληλεγγύης από την πλευρά τους. Τώρα είναι η δική μας σειρά να σταθούμε αλληλέγγυοι σε άλλους». Όση αλληλεγγύη εισέπραξε η οικογένεια θα την επιστρέψει σε εκείνους που θα τη χρειαστούν στο μέλλον.
Τι είναι, όμως, αυτό που «ποτίζει» και διευκολύνει αυτές τις ρατσιστικές συμπεριφορές που φτάνουν μέχρι και τις δολοφονίες; «Νομίζω η ατιμωρησία, η έλλειψη δικαιοσύνης και οι ανισότητες. Αν ο νόμος ήταν αμείλικτος για όλους, δεν θα τολμούσαν οι δράστες ούτε να εγκληματούν ούτε να κακοποιούν. Η Δημοκρατία στηρίζεται στη Δικαιοσύνη και η Δικαιοσύνη πρέπει να φροντίζει για να εφαρμόζει της αρχή της ισότητας. Τουλάχιστον οι δράστες να περιορίζονται στη σκέψη και να μην προχωρούν σε πράξεις. Αυτό που θέλω είναι δικαιοσύνη!».
Ο εισαγγελέας την Πέμπτη ήταν σύντομος και συνοπτικός. Η τελεσίδικη απόφαση την ερχόμενη εβδομάδα ας δικαιώσει τη μνήμη και τον αγώνα του Ζακ για να μην υπάρξει άλλη μάνα σαν την Ελένη, να βιώνει το ρατσιστικό μίσος, τη βία και τον θάνατο.
