Εικόνες εγκατάλειψης, μίας ζοφερής πραγματικότητας που μας περικλείει, είναι αυτές που συνεχίζουν να επικρατούν στον σταθμό του Προαστιακού στον Άγιο Στέφανο.
Ένας σταθμός που παραμένει «κουφάρι», ενώ τα μνημόνια πλέον δεν υπάρχουν που να απαγορεύουν στη χώρα να δώσει ακόμα και περιορισμένα χρηματικά ποσά για την συντήρησή του. Εγκαταλελειμμένος στους βανδαλισμούς που έχει υποστεί κατά καιρούς και στη φθορά του χρόνου. Σημάδι κανένα ότι μπορεί να βελτιωθεί η εικόνα του, που κάθε άλλο παρά θυμίζει ευρωπαϊκή χώρα.
Το κτίριο της έκδοσης εισιτηρίων αφρόντιστο στην πάροδο των χρόνων. Εμβληματική η αλυσίδα που περιστρέφεται στα χερούλια της ξύλινης πόρτας και φέρει λουκέτο για να κλειδώνει. Τα γκράφιτι «κοσμούν» την εξωτερική επιφάνεια των τοίχων, χωρίς κανείς να ενδιαφερθεί για την απομάκρυνσή τους.
Παρατηρώντας τον υπόλοιπο χώρο που βρίσκεται ο συγκεκριμένος σταθμός ένα από τα θεάματα που έλκουν την προσοχή είναι ο ηλεκτρονικός πίνακας ειδοποίησης των δρομολογίων που έχει υποστεί βανδαλισμό, παραμένει αφρόντιστος και βέβαια ανενεργός!
Η υποδομή υποδοχής των επιβατών στο σταθμό σε άθλια κατάσταση. Σπασμένα παγκάκια. Η εγκατάσταση έκδοσης εισιτηρίων άλλης εποχής στέκει ως φάντασμα του παρελθόντος, ενώ θα μπορούσε να βρίσκεται σε χώρο προστατευόμενο και να θυμίζει την ιστορία του σιδηροδρόμου.
Τα βρώμικα ξύλινα παγκάκια αναμονής των επιβατών με σκέπαστρα που τα πλαϊνά τους είναι σπασμένα, και χειμώνα- καλοκαίρι πλήττονται οι επιβάτες από το κρύο ή τη ζέστη στην συγκεκριμένη περιοχή, είναι άλλο ένα θέαμα που μαρτυρά την πλήρη αδιαφορία του κράτους.
Όσον αφορά στην ασφάλεια του χώρου του σταθμού του Προαστιακού στον Άγιο Στέφανο είναι ανύπαρκτη. Kαι τις δύο φορές που επισκεφθήκαμε το σιδηροδρομικό σταθμό το Σάββατο 18 Μαΐου και την Κυριακή 26 Μαΐου από τις 16:00 έως τις 08:01 δεν εντοπίσαμε σεκιούριτι να εποπτεύει το χώρο του συγκεκριμένου σταθμού.
Φυσικά, αντίστοιχη είναι η εικόνα στο μέρος που περικλείει πράσινο δίπλα στο κτίριο έκδοσης εισιτηρίων. Η έλλειψη φροντίδας με τα ξερόχορτα και τα σκουπίδια ανάμεσα τους, ενώ θα μπορούσε να διαμορφωθεί ένας χώρος που θα απέπνεε ζωντάνια και θα μπορούσαν να απολαύσουν επιβάτες, αλλά και κάτοικοι της περιοχής με καθίσματα και πάγκους πίνοντας το αναψυκτικό ή τον καφέ τους.
Η εικόνα του ελληνικού σιδηροδρόμου έχει βαθιά πληγεί μετά την τραγωδία των Τεμπών με καταφανείς πολιτικές ευθύνες.
Εκτός από την ασφάλεια των μεταφορών ανθρώπινων ζωών ζητούμενο πρέπει να είναι η λειτουργία του με αίσθημα ολοκληρωτικού σεβασμού προς τους πολίτες.
Σεβασμός είναι και η δημιουργία ομορφιάς στο χώρο του σταθμού.
Οι σιδηροδρομικοί σταθμοί αποτελούν μέρος του ελληνικού πολιτισμού και ως τέτοιους πρέπει να τους αντικρίζουμε.
Αν η κυβέρνηση θέλει να το αγνοεί, εμείς ως πολίτες πρέπει να της το θυμίζουμε αξιώνοντας την ομορφιά που απορρέει από τον πολιτισμό αυτού του τόπου. Μην δεχθούμε να ορίσουμε ως κανονικότητα της ζωής μας την απάθεια και τον κομφορμισμό που έχει λάβει διαστάσεις στις μέρες μας και έχει προσδώσει μόνο δεινά στη χώρα στο πέρασμα των χρόνων.
