«Χρέος μας η ζωή». Αυτό ήταν το σύνθημα γραμμένο με φωτεινά γράμματα στην γιγαντοοθόνη του Συνεδριακού Κέντρου στο πανεπιστήμιο Δυτικής Αττικής κατά την διάρκεια της τελετής «αποφοίτησης» 18 νέων ανθρώπων από το ΚΕΘΕΑ /ΝΟΣΤΟΣ του Πειραιά.
Ο πρωθυπουργός δεν ήταν εκεί, οι κάμερες δεν ήταν εκεί καθώς η κυβέρνηση στηρίζει μόνο τον ΟΚΑΝΑ και όχι το ψυχοκοινωνικό μοντέλο των στεγνών προγραμμάτων. Αντιθέτως επεξεργάζεται νομοσχέδιο που διαλύει τις δομές αυτές, δημιουργεί ένα αθηνοκεντρικό μοντέλο και «εισάγει» τους ιδιώτες στην απεξάρτηση ενώ σήμερα το «δωρεάν» σώζει ζωές. Και όμως η «επιστροφή στην ζωή» 18 ανθρώπων , πρώην χρηστών,μέσα από τις δομές του ΚΕΘΕΑ/ΝΟΣΤΟΣ είναι η καλύτερη απόδειξη για την χρησιμότητά τους και την ανάγκη συνέχισης. Το σημαντικότερο «πτυχίο» διαβατήριο για την επιστροφή τους στην ζωή.
Έζησαν την κόλαση της εξάρτησης από ναρκωτικές ουσίες, βίωσαν τον αυτοεξευτελισμό της πιάτσας, βρέθηκαν στην μοναξιά του δρόμου και της αστεγίας, τους γύρισαν την πλάτη οι φίλοι τους, έζησαν με παγωμένα συναισθήματα χρόνια και τελικά επιλέγοντας τον δρόμο του ΚΕΘΕΑ / ΝΟΣΤΟΣ επέστρεψαν στην ζωή.
Η αίθουσα ήταν γεμάτη από συγγενείς, γονείς και φίλους των «πρώην» χρηστών αλλά και από δεκάδες θεραπευτές τους οποίους αποκαλούν «η οικογένειά μας». Δάκρυα, συγκίνηση και ομολογημένη αμηχανία γιατί κατόρθωσαν να ξανακερδίσουν την ζωή αυτοί που πίστευαν πως ο οδικός χάρτης της ζωής τους ήταν ο θάνατος. Πικρία και αμφιβολία, αν θα υπάρξει άλλη τελετή αποφοίτησης από το ΚΕΘΕΑ, αν θα ξανακόψουν τούρτα γενεθλίων. 30 κεράκια έσβησαν όλοι μαζί στην τελετή όσα και τα χρόνια ζωής του ΚΕΘΕΑ/ ΝΟΣΤΟΣ.
Το νομοσχέδιο της κυβέρνησης για την απεξάρτηση τους κόβει τα πόδια, αν θα υπάρξει επόμενη μέρα. «Εδώ η φωνή μου ακούγεται» είπαν οι περισσότεροι ενώ οι θεραπευτές απάντησαν «σας ευχαριστούμε που μας εμπιστευτήκατε, μαζί σας γίναμε καλύτεροι άνθρωποι». Διδάχτηκαν «αλληλεγγύη» η οποία είναι θεραπευτική. Βρέθηκαν στο λιμάνι του Πειραιά και συμπαραστάθηκαν στους ευάλωτους πρόσφυγες το κρίσιμο 2015. Βρέθηκαν δίπλα σε άστεγους στον Πειραιά και διένειμαν συσσίτια αγάπης. Βρέθηκαν στα Δικαστήρια ανηλίκων και με τις ζωγραφιές τους χάρισαν ομορφιά στο γκρίζο. Το αδύνατο έγινε δυνατό.
Οι 18 νέοι άνθρωποι απέδειξαν πως δεν είναι «καμμένα χαρτιά» και πως η χρήση δεν είναι υποτροπιάζουσα νόσος, όπως επαναλαμβάνει μονότονα η κυβέρνηση. Οι 18 πλέον είναι ορατοί, συστήνονται με το όνομά τους γιατί δεν κουβαλούν το στίγμα: Αλέξανδρος, Γιώργος, Κώστας, Αναστάσης, Στάθης, Νικόλας, Δημήτρης, Λουκάς, Αρης, Χάρις, Αντώνης, Δημήτρης και δύο νέα κορίτσια: η Γεωργία και η Θεοφανία. Τους ζήτησαν να πουν δυο λόγια για την δική τους οδύσσεια. «Είναι το τελευταίο δύσκολο που σας ζητάμε» είπε μια ψυχοθεραπεύτρια, τα δάκρυα και η συγκίνηση της οποίας δεν της επέτρεψαν να πει δεύτερη κουβέντα. Και τα παιδιά δεν δίστασαν να εκτεθούν , να εκφράσουν τα συναισθήματά τους.
Γεωργία: « .. Μακάρι και άλλοι να κάνουν αυτό το ταξίδι που έκανα εγώ στον ΝΟΣΤΟ , να νιώσουν την φροντίδα που εισέπραξα εγώ. Ας το τολμήσουν ακόμη κι αν δεν αντέξουν».
Θεοφανία: «Ευχαριστώ για το φως που ρίξατε στα σκοτάδια μου. Ο Βασίλης –ο θεραπευτής μου - ήταν η μητέρα μου, ο Αποστόλης – ο άλλος θεραπευτής μου- ήταν ο πατέρας μου. Ημασταν ομαδάρα.. Ευχαριστώ που με κρατήσατε όταν ήθελα να φύγω. Είμαι καλά και θα γίνω καλύτερα..».
Αλέξανδρος: « Δεν φοβάμαι πια τα συναισθήματα μου. Εδώ έδειξα τις αδυναμίες μου, εδώ ένιωσα ότι υπάρχω. Είμαστε ενωμένοι και αποφασισμένοι σε τούτη την ζωή , να ζούμε καθαροί».
Άρης: «Δεν το πιστεύω ότι είμαι εδώ. Δεν το πιστεύω ότι τα κατάφερα. Είστε η οικογένειά μου και αυτό δεν θέλει να χαθεί, δεν θέλω να κλείσει ο ΝΟΣΤΟΣ».
Γιώργος: « Η καρδιά μου θα σπάσει... Τέσσερα χρόνια καθαρός!!! Πριν για μένα ήταν άπιαστο όνειρο να επιστρέψω στην ζωή. Ημουν στον θάνατο και το σκοτάδι. Σήμερα καθαρός, αυτόνομος, δημιουργικός και με φίλους. Ζήτησα βοήθεια και που της έδωσαν.. Ένα μεγάλο ευχαριστώ».
Αντώνης: «Είμαι αγχωμένος ,συγκινημένος γιατί ί ο ΝΟΣΤΟΣ είναι η οικογένεια μου. Είμαι στεναχωρημένος που θα σας χάσω. Εδω απέκτησα ταυτότητα. Εδώ έμαθα να μην υποτιμώ τον εαυτό μου. Εχω στόχους και προχωρώ».
Νίκος: « Μιλούν οι πράξεις μου. Μακάρι κι άλλα παιδιά να βρεθούν εδώ στον ΝΟΣΤΟ και να μην κλείσουν οι δομές. Μακάρι η κυβέρνηση να μας αφήσει στην ησυχία μας ».
Γιάννης: «Είμαι περήφανος για ότι έκανα. Με βοήθησαν όταν παρεξέκλινα. Με στήριξαν όταν ήθελα να τα παρατήσω. Σήμερα ξυπνάω, πάω στην δουλειά μου, ,έχω πρόγραμμα, είμαι ήρεμος, δεν είμαι σε σύγχυση. Εφόσον άντεξα στα δύσκολα, θα τα καταφέρω.. Θυμάσαι μάνα που δεν μου άνοιγες την πόρτα γιατί επέμενες να πάω στο ΚΕΘΕΑ. Καλά έκανες. Με έσωσες».
Δημήτρης: «Στον ΝΟΣΤΟ με τάισαν , με έπλυναν, με κόνησαν, με πρόσεξαν, με φρόντισαν. Έξω στην κοινωνία αυτά δεν τα βρίσκεις πουθενά. Δική μου η προσπάθεια ,αλλά χωρίς το πρόγραμμα θα ήμουνα χαμένος. Όλα θα πάνε καλύτερα..».
Τάσος: «Ευλογημένος νιώθω γιατί μπόρεσα και επέλεξα εγώ τον τρόπο απεξάρτησής μου. Εύχομαι να υπάρχει η επιλογή αυτή και στο μέλλον. Τρέμω από συγκίνηση. Αξίζει να χαμογελάμε σαν να έχουμε τα πάντα, αξίζει να αγωνιζόμαστε σαν να μην έχουμε τίποτα.»
Μάρκος: «Η ζωή μου είναι χωρισμένη στο διάστημα πριν και μετά το ΚΕΘΕΑ. Η καθοριστική στάση στο ταξίδι της ζωής μου ήταν ο ΝΟΣΤΟΣ. Μακάρι να έχουν την επιλογή αυτής της στάσης και άλλοι».
Κρατάμε τα λόγια του κ. Μπαρδάνη που ήταν πρώτος επικεφαλής του ΟΚΑΝΑ αλλά πιστεύει στο ψυχοκοινωνικό μοντέλο των στεγνών προγραμμάτων γι αυτό και ήταν παρών στην τελετή: « Η συμβουλή μου, σε όλους εσάς, είναι να παραμείνετε «άτακτα» παιδιά γιατί έτσι ο κόσμος πάει μπροστά. Να είστε σωστά και όχι καλά παιδιά».
Το ραντεβού που έδωσαν είναι τη Κυριακή 10 Δεκεμβρίου στο ΣΕΦ, όπου όλες οι δομές του ΚΕΘΕΑ οργανώνουν τη αντίδρασή τους στην διάλυση της απεξάρτησης που επιδιώκει η κυβέρνηση Μητσοτάκη.
