Την παραίτησή του από τη θέση του διευθυντή των Αρχείων Σύγχρονης Κοινωνικής Ιστορίας (ΑΣΚΙ) μετά από 7 χρόνια ανακοίνωσε ο Κωστής Καρπόζηλος.
Με ανάρτησή του στον προσωπικό λογαριασμό του στο Facebook ο Κ. Καρπόζηλος τονίζει ότι «σήμερα έκλεισε ένας σημαντικός κύκλος της ζωής μου» καθώς το ΔΣ των ΑΣΚΙ «αποδέχτηκε την παραίτησή μου».
«Είμαι περήφανος για όσα καταφέραμε. Και η μεγαλύτερη χαρά για όλες και όλους μας ήταν η αίσθηση ότι το έργο μας έβρισκε ανταπόκριση στους χιλιάδες ανθρώπους που επισκέπτονταν τα αναγνωστήρια των ΑΣΚΙ και τις ψηφιακές τους συλλογές, που συμμετείχαν στους ιστορικούς περιπάτους και στις δημόσιες εκδηλώσεις μας, που άκουγαν την εβδομαδιαία εκπομπή των ΑΣΚΙ, που στήριζαν με κάθε δυνατό τρόπο την προσπάθειά μας. Η κοινότητα των ΑΣΚΙ μεγάλωσε. Και μαζί της μεγάλωσαν και τα ΑΣΚΙ» σημειώνει μεταξύ άλλων υπογραμμίζοντας ότι «τίποτα δεν τελείωσε - όλα ξεκινάνε».
Παράλληλα, ευχαριστώντας την ομάδα των εργαζομένων των ΑΣΚΙ σημειώνει ότι «ο Μάνος Αυγερίδης, η Ιωάννα Βόγλη, ο Θανάσης Γάλλος, η Πολίνα Ιορδανίδου, η Άντα Κάπολα, ο Στάθης Παυλόπουλος και η Αγγελική Χριστοδούλου ήταν η καθημερινή μου οικογένεια. Μια οικογένεια που υποστήριζε με αυταπάρνηση τα φιλόδοξα σχέδια που καταστρώναμε και την ίδια στιγμή με στήριζε με έναν τρόπο που καταργεί στην πράξη τις τεχνητές ιεραρχίες και τους ανόητους καταμερισμούς».
Τέλος ο ίδιος επισημαίνει ότι φεύγω μεν από τη διοίκηση των ΑΣΚΙ, «αλλά δεν φεύγω από τα ΑΣΚΙ. Παραμένω μέλος του μοναδικού αυτού εγχειρήματος που συνδυάζει την επιστημονική σοβαρότητα, τη δημόσια δράση και την πολιτική αντίληψη για το τι είναι η ιστορία σήμερα και ελπίζω να μπορέσω να βοηθήσω στο έργο του με όποιον τρόπο χρειαστεί».
Αναλυτικά η ανάρτηση του Κ. Καρπόζηλου:
«Τίποτα δεν τελείωσε - Όλα ξεκινάνε
Σήμερα έκλεισε ένας σημαντικός κύκλος της ζωής μου. Το Διοικητικό Συμβούλιο των ΑΣΚΙ, των Αρχείων Σύγχρονης Κοινωνικής Ιστορίας, αποδέχτηκε την παραίτησή μου.
Ανέλαβα τη θέση του Διευθυντή των ΑΣΚΙ τον Ιούνιο του 2016. Ήταν μια απόφαση ζωής, καθώς συνδέθηκε με την οριστική μου επιστροφή στην Ελλάδα. Δεν μετανιώνω για αυτήν. Στα επτά αυτά χρόνια τα ΑΣΚΙ μου προσέφεραν μια μοναδική δυνατότητα να εργαστώ σε ένα δημιουργικό και παραγωγικό περιβάλλον, να γνωρίσω τις δυσκολίες και την πρόκληση της διοίκησης ενός οργανισμού με πολυσχιδή δράση και σημαντική παρουσία στο δημόσιο χώρο, να δουλέψω μαζί με ανθρώπους από τους οποίους έμαθα και διδάχθηκα πολλά.
Είμαι περήφανος για όσα καταφέραμε. Και η μεγαλύτερη χαρά για όλες και όλους μας ήταν η αίσθηση ότι το έργο μας έβρισκε ανταπόκριση στους χιλιάδες ανθρώπους που επισκέπτονταν τα αναγνωστήρια των ΑΣΚΙ και τις ψηφιακές τους συλλογές, που συμμετείχαν στους ιστορικούς περιπάτους και στις δημόσιες εκδηλώσεις μας, που άκουγαν την εβδομαδιαία εκπομπή των ΑΣΚΙ, που στήριζαν με κάθε δυνατό τρόπο την προσπάθειά μας. Η κοινότητα των ΑΣΚΙ μεγάλωσε. Και μαζί της μεγάλωσαν και τα ΑΣΚΙ.
Η απόφασή μου να παραιτηθώ είναι προσωπική και υπηρετεί την ανάγκη τα ΑΣΚΙ να συνεχίσουν το έργο τους απρόσκοπτα. Θέλω να ευχαριστήσω τα μέλη του Διοικητικού Συμβουλίου και ιδιαίτερα τον πρόεδρο Βαγγέλη Καραμανωλάκη για τη συνεργασία όλο αυτό το διάστημα. Περάσαμε δύσκολες στιγμές, με πιο δύσκολη το θάνατο του αγαπημένου μας Ηλία Νικολακόπουλου, αλλά μέσα από αυτές τις εμπειρίες βάθυνε η συντροφικότητα, η αλληλεγγύη και η συλλογικότητά μας.
Στα επτά αυτά χρόνια κάναμε πολλά. Και τίποτα από αυτά δεν θα ήταν εφικτό δίχως την ομάδα των εργαζομένων των ΑΣΚΙ, των ανθρώπων που είναι οι φυσικοί πυκνωτές και δημιουργοί της καθημερινής τους λειτουργίας. Είμαι εξαιρετικά τυχερός. Εργάστηκα δίπλα τους και αυτό ήταν κάτι για το οποίο θα είμαι πάντα ευγνώμων.
Ο Μάνος Αυγερίδης, η Ιωάννα Βόγλη, ο Θανάσης Γάλλος, η Πολίνα Ιορδανίδου, η Άντα Κάπολα, ο Στάθης Παυλόπουλος και η Αγγελική Χριστοδούλου ήταν η καθημερινή μου οικογένεια. Μια οικογένεια που υποστήριζε με αυταπάρνηση τα φιλόδοξα σχέδια που καταστρώναμε και την ίδια στιγμή με στήριζε με έναν τρόπο που καταργεί στην πράξη τις τεχνητές ιεραρχίες και τους ανόητους καταμερισμούς. Ο εκδημοκρατισμός της καθημερινής ζωής είναι το πολυτιμότερο εφόδιο που έχουμε για να συνεχίζουμε να είμαστε δημιουργικοί και ανθρώπινοι.
Φεύγω από την διοίκηση των ΑΣΚΙ, αλλά δεν φεύγω από τα ΑΣΚΙ. Παραμένω μέλος του μοναδικού αυτού εγχειρήματος που συνδυάζει την επιστημονική σοβαρότητα, τη δημόσια δράση και την πολιτική αντίληψη για το τι είναι η ιστορία σήμερα και ελπίζω να μπορέσω να βοηθήσω στο έργο του με όποιον τρόπο χρειαστεί.
Κλείνω με μια αναφορά. Ο ιδρυτής των ΑΣΚΙ, ο Φίλιππος Ηλιού, είχε γράψει ότι τα ΑΣΚΙ θέλουν να είναι ένα αρχείο των “πολλαπλών ρήξεων”. Και αυτό προσπάθησα να υπηρετήσω. Να μην περιοριζόμαστε στο αυτονόητο και στα αυτονόητα, να ανανεώνουμε το περιεχόμενο και τα ερωτήματά μας, να αμφισβητούμε τις βεβαιότητές μας που κληροδοτούνται μέσα στο συλλογικό σώμα της Αριστεράς. Μόνο έτσι προχωράμε. Και μπορούμε να συνεχίσουμε να πιστεύουμε, όπως έγραφε ο Βικτορ Σερζ, μέσα στο πιο βαθύ σκοτάδι της ήττας ότι "τίποτα δεν τελείωσε. Όλα ξεκινάνε". Προχωράμε».
