Από τον Βόλγα στη Νεμπράσκα, μέσω Ομονοίας. Το «πιροσκί» σημαίνει στα ρώσικα μικρή πίτα ή πιτούλα. Ήταν παραδοσιακό έδεσμα των Ρώσων σε όλη τη Ρωσία, κυρίως όμως στις περιοχές που ήταν κοντά στον ποταμό Βόλγα.
Το κύριο συστατικό του ήταν το λουκάνικο, τυλιγμένο μέσα σε τρυφερή ζύμη. Η πιτούλα μετά τηγανιζόταν σε μπόλικο λάδι. Στην Αθήνα το παρασκεύαζε, με μεγάλη επιτυχία και στη γεύση και στην εμφάνιση, το καφεζαχαροπλαστείο «Ρωσσικόν», που βρισκόταν στο τέλος της Πανεπιστημίου, στα Χαυτεία.
Το ζαχαροπλαστείο «Ρωσσικόν» ιδρύθηκε το 1956. Γρήγορα εξελίχθηκε σε ένα από τα δημοφιλέστερα καταστήματα του είδους του, με μεγάλη παράδοση στην παρασκευή του πιροσκί, αλλά και πολλών ειδών γλυκών. Το πιροσκί του «Ρωσσικού» είχε μεγάλη ποικιλία από γέμιση, πέρα από το λουκάνικο. Όπως π.χ. η ελληνική πατάτα και τα μυρωδικά της πατρίδας μας. Όλα αυτά τα ελληνικά στοιχεία τού έδιναν ξεχωριστή γεύση και προσωπικότητα.
Από την οδό Πανεπιστημίου 64, όπου βρισκόταν το εργαστήριό του «Ρωσσικού», έφτανε στις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής, μέχρι την πολιτεία της Νεμπράσκα. Ελληνοαμερικανοί, που εργάζονταν και έμεναν στην πολιτεία αυτήν αποφάσισαν να κάνουν εισαγωγή του ρωσικού πιροσκί μέσω Ελλάδας, δηλαδή μέσω Ομόνοιας. Έτσι η Ελλάδα έγινε εισαγωγέας και ταυτόχρονα εξαγωγέας του ρωσικού πιροσκί.
Με αυτόν τον τρόπο οι άνθρωποι του «Ρωσσικού» κατόρθωσαν αυτό που δεν κατόρθωσαν οι πολιτικοί. Να ενώσουν, γευστικά, λαούς πέραν και δώθε του Ατλαντικού.
