«Είμαστε όλοι αναγκασμένοι να αντιγράφουμε αντίγραφα» είχε πει ο Γέιτς. Έτσι κι εγώ σήμερα. Αποσβολωμένος από τη φρίκη με το έγκλημα στο «Blue Horizon», ένα έγκλημα τόσο αποτρόπαιο όσο και εν πολλοίς αναμενόμενο, αντιγράφω τα κείμενα δύο σπουδαίων γραφιάδων, του Γιώργου Παπασωτηρίου και του Νίκου Ξυδάκη, που τα λένε όλα.
Γράφει ο Γιώργος Παπασωτηρίου στο ARTInews:
«Κοιτάζω το βίντεο. Ένας άντρας τρέχει και μπαίνει στο πλοίο. Οι μηχανές του “Blue Horizon” έχουν ήδη τεθεί σε λειτουργία. Το πλήρωμα σπρώχνει τον άντρα. Ο καταπέλτης αρχίζει να ανεβαίνει. Ο άνθρωπος προσπαθεί να κρατηθεί. Πέφτει στο νερό. Τα απόνερα των μηχανών του πλοίου τον καταπίνουν. Το πλήρωμα (ένας με λευκό πουκάμισο) επιστρέφει στο εσωτερικό του πλοίου σαν να μην συνέβη τίποτα. Το πλοίο φεύγει. Μετά από λίγη ώρα, το άψυχο σώμα του ανθρώπου επιπλέει στη θάλασσα. Ένας άνθρωπος νεκρός. Για το τίποτα. Για 36 ευρώ.
Ένας επιβάτης λέει: “…κοιτάς ψυχρά έναν άνθρωπο στη θάλασσα και την ώρα που τον παίρνει η δίνη και τον τραβάει μέσα γυρνάς και λες φεύγουμε χωρίς να κάνεις μια προσπάθεια. Να του πετάξεις ένα σωσίβιο. Να πεις σταμάτα το πλοίο, έπεσε άνθρωπος, πνίγεται, να τον σώσουμε. Τίποτα, σαν να μην συμβαίνει τίποτα, ξεκίνησε το πλοίο, έφυγε”.
Σειρά έχουν το ψέμα και η συγκάλυψη. “Ένας άντρας έπεσε στη θάλασσα καθώς προσπάθησε να πηδήξει στον καταπέλτη του πλοίου που απέπλεε”! Αυτή ήταν η αρχική είδηση και αυτή “δημοσιεύθηκε” παντού, χωρίς κανείς να τη διασταυρώσει!
Ακολουθούν τα τηλέφωνα και τα βίντεο των επιβατών που δημοσιεύονται στα κοινωνικά δίκτυα και καταρρίπτουν το ψέμα δείχνοντας την αποτρόπαια, την εν ψυχρώ δολοφονία.
Ένας 36χρονος άντρας είναι νεκρός. Ούτε όνομα ούτε τίποτα. Ούτε ακόμα εκείνη η ρατσιστική διάκριση που υπάρχει στις ανακοινώσεις της ΕΛ.ΑΣ. και του Λιμενικού: “Ημεδαπός”, “αλλοδαπός”. Όμως ξέρουν την ηλικία. Κάποιοι υπαινίσσονται το ενδεχόμενο μιας νέας προσπάθειας συγκάλυψης πιθανού ρατσιστικού εγκλήματος. Αυτό μένει να αποδειχθεί. (σ.σ.: Σύμφωνα με μια νέα πληροφορία, ο 36χρονος είναι από την Κρήτη, βιοπαλαιστής και μέλος πολυμελούς οικογένειας. Το όνομά του Αντώνης Καρυώτης. Λέγεται μάλιστα ότι είχε εισιτήριο!)
Αλλά αυτό που μένει είναι το κτήνος-δολοφόνος, το ανθρωποειδές που σκοτώνει με φρικτή απάθεια.
Κάποιοι αναζητούν τους εντολείς. Με ποιες εντολές, λένε, το πλήρωμα, αντί να αφήσει τον επιβάτη να επιβιβαστεί -με εισιτήριο ή μη-, βάζοντας προτεραιότητα στην ανθρώπινη ζωή, σπρώχνει πολλές φορές τον άτυχο άνδρα στον καταπέλτη, όπου βρίσκει φριχτό θάνατο.
Αναρωτιούνται πώς είναι δυνατόν το πλοίο να αναχωρεί ενώ ο άντρας πνίγεται, με κανένα μέλος του πληρώματος να μην επιχειρεί να τον διασώσει ή έστω να ρίξει ένα σωσίβιο. Κι ακόμα, ποιος έδωσε την εντολή να αναχωρήσει το πλοίο της Blue Star Ferries σαν να μην τρέχει τίποτα, ενώ το πλήρωμα είχε μόλις πνίξει έναν άνθρωπο στο λιμάνι του Πειραιά;
Ο ανταγωνισμός είναι αμείλικτος. Μεταξύ εταιρειών αλλά και μεταξύ των εργαζομένων. Γιατί και “οι κουλάκοι σκέφτονται σαν τα αφεντικά τους”, όπως έλεγε ο Τολστόι.
Η βαριά απάθεια στη δολοφονία αποκαλείται ψυχιατρικά “ριζικός ψυχωτικός αυτισμός”. Ο ριζικός ψυχωτικός αυτισμός είναι καθολικό φαινόμενο της καπιταλιστικής κοινωνίας και του ακραίου, του άγριου ατομικισμού…»
Και ο Νίκος Ξυδάκης στο fb:
«Κοινωνία σε ενδόρρηξη, που βουλιάζει στον εαυτό της, στο ελάχιστο, το κατώτατο, το σκοτεινό.
Κοινωνία που πέπτει τους νεκρούς των Τεμπών, τους πνιγμένους της Πύλου, τους απανθρακωμένους του Έβρου, ανθρώπους πεταμένους από καταπέλτες, σφαγμένους σε γήπεδα.
Κοινωνία εξαθλιωμένων πρεκάριων, μοχθηρής μεσαιοπλειοψηφίας, αποθηριωμένων κλεπτοπλούσιων.
Σύνδρομο Στοκχόλμης, Κου-Κλουξ-Κλαν, εσπα, δουλίτσες, νταραβέρια. Greek Dream: φρέντο, ματσάκι, μπουνίδια, μούγγα.
Στυφή πατρίδα...»
Αυτή είναι η κατάσταση σήμερα. Καιρός να την κοιτάξουμε κατάματα, γιατί η άβυσσος μας κοιτάει εδώ και καιρό. Ο κίνδυνος να μας καταπιεί είναι εδώ. Κι εμείς έχουμε εθιστεί στην αποφορά της αναπνοής της. Γι’ αυτό μέσα από παλινωδίες και παλιμβουλίες περάσαμε από το πυρακτωμένο 1-1-4 στο φοβικό 1-1-2.
Η Ελλάδα δύο μονάδες λιγότερη. Η Ελλάδα 2.0. Δεν «παιδεύει» πια. Σκοτώνει.
