Σε εφιάλτη έχει μετατραπεί η απλή ερώτηση: Τι ομάδα είσαι; Κάποιοι -κυρίως τα αγόρια- έτσι προσδιορίζονταν στο σχολείο, στην παρέα, στο καφενείο. Η ομάδα που στηρίζει ο καθένας ήταν στοιχείο της ταυτότητας των περισσότερων. Ήταν όμως αθώα ερώτηση, κάτι που πλέον δεν συμβαίνει και τόσο τακτικά.
Πλέον σπανίζει η πλάκα και η καζούρα για τον ηττημένο ή τον οπαδό της πιο ανίσχυρης ομάδας. Αντίθετα, σηματοδοτεί πολύ πιο επικίνδυνα πράγματα με άγνωστη κατάληξη. Έτσι ξεκίνησε η δολοφονία του Άλκη Καμπανού. Αυτή είναι η αφορμή για δεκάδες περιστατικά τυφλής βίας.
Έχει εξελιχθεί σε εξαιρετικά ύποπτη ερώτηση με μεγάλες δόσεις καχυποψίας για πολλούς φυσιολογικούς ανθρώπους, που δεν θέλουν μπλεξίματα. Οι γονείς διαπαιδαγωγούν τα παιδιά τους να αποφεύγουν να απαντήσουν. Για να μην μπλέξουν, πρέπει να πουν ότι δεν ασχολούνται με το ποδόσφαιρο και ότι δεν γνωρίζουν από ομάδες. Ο φόβος φυλάει τα έρμα.
Η απειλή πλανάται πλέον πάνω από το πιο λαοφιλές και δημοκρατικό άθλημα, που είναι το ποδόσφαιρο, και το οποίο συνεπαίρνει δισεκατομμύρια ανθρώπους στον πλανήτη.
Δεν είναι λίγες οι φορές που είναι παρακινδυνευμένο για έναν πιτσιρικά να φορά τη φανέλα της ομάδας που υποστηρίζει. Δείχνει να παίζει ρώσικη ρουλέτα για κάποιους ανεγκέφαλους, που θα το θεωρήσουν πρόκληση. Στους διάφορους συνδέσμους οπαδών των ομάδων βρίσκουν πρόσφορο έδαφος κάθε είδους ακραίες αντιλήψεις, με τη βία να είναι πανταχού παρούσα.
Όλη αυτή η συζήτηση ήρθε στο προσκήνιο με τραγικό τρόπο μετά τη δολοφονία του 29χρονου στο γήπεδο της ΑΕΚ από τους νεοναζί της Ντιναμό Ζάγκρεμπ. Οι νοσταλγοί του Χίτλερ -δεν το κρύβουν εξάλλου- εκμεταλλεύονται την οπαδική αντιπαλότητα ώστε να ξετυλίξουν τα δολοφονικά σχέδια τους.
Δυστυχώς, η ανεξέλεγκτη εγκληματική δράση τους συνεχίζεται εδώ και δεκαετίες υπό την ανοχή των Ευρωπαίων παραγόντων που δίνουν άλλοθι σε ανίκανους υπουργούς και αστυνομικούς, όπως έγινε στη χώρα μας, και τους οποίους βολεύει να μπερδεύουν τους νεοφασίστες με τους φανατικούς αλήτες των γηπέδων. Χωρίς δεύτερη κουβέντα πρέπει να μπει τέλος στη δράση των ναζί που κρύβονται κάτω από την προβιά του χούλιγκαν. Αυτό είναι το καθήκον των κυβερνώντων και των υπηρεσιακών παραγόντων. Νόμοι υπάρχουν. Θέληση για ουσιαστική παρέμβαση λείπει...
