Το πολιτικό σαμποτάρισμα της συμμετοχής στην απεργία από τις διοικήσεις της ΣΤΑ.ΣΥ. και της Ο.ΣΥ., που προσέφυγαν κατά των στάσεων εργασίας των ανθρώπων των συγκοινωνιών, συνιστά ένα κομμάτι μόνο της κατάντιας της κυβερνητικής πολιτικής στη διαχείριση των ΜΜΜ. Το μεγαλύτερο αγκάθι παραμένει η αποσάθρωση των υποδομών, πράγμα λογικό αν σκεφτεί κανείς ότι η κυβέρνηση δεν έχει βάλει «ούτε ρόδα» στα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς, όπως δήλωσε κατά την επίσκεψή του στο αμαξοστάσιο της Ο.ΣΥ. την προηγούμενη της απεργίας ο Αλ. Τσίπρας. Επίσης, λογικό αν αναλογιστεί κανείς τη βασική στρατηγική εκχώρησης δημόσιου συγκοινωνιακού έργου σε ιδιώτες, την οποία ακολουθεί πιστά από την πρώτη μέρα ο Κ. Καραμανλής και η οποία αποτυπώθηκε με δύο ενέργειες λεγόμενης «ενίσχυσης» του στόλου που και οι δύο απέτυχαν παταγωδώς.
Πρόκειται αρχικά για το φιάσκο με τα 300 λεωφορεία με leasing χωρίς ανοιγοκλειόμενα παράθυρα και ακόλουθα για τη σύμβαση με τα ΚΤΕΛ, την παράταση της οποίας παλεύει ακόμη και σήμερα η ηγεσία να «περάσει» με νύχια και με δόντια μετά τα δύο απανωτά χαστούκια του Ελεγκτικού Συνεδρίου. Και στις δύο περιπτώσεις προτιμήθηκε ο ιδιώτης αντί της αγοράς νέων οχημάτων ιδιοκτησίας του Δημοσίου.
Την «ευκαιρία» αυτή πραγματικής ανανέωσης του στόλου την είχε η ηγεσία του υπουργείου Μεταφορών με τον διαγωνισμό του 2018, τον οποίο ακύρωσε πανηγυρικά προκειμένου να προωθήσει τα παραπάνω ιδιωτικά συμφέροντα. Διαγωνισμός ο οποίος, παρά τις πλημμέλειες που είχε, όπως διαπίστωσε η Αρχή Προδικαστικών Προσφυγών, μπορούσε να δεχτεί τροποποιήσεις προκειμένου να ολοκληρωθεί.
«Η αναθέτουσα Αρχή δύναται να τροποποιήσει τους επίμαχους όρους»
Από το ίδιο το κείμενο της απόφασης της Αρχής Εξέτασης Δικαστικών Προσφυγών, την οποία χρησιμοποιεί κατά το μέρος που τον συμφέρει μόνο ο Κ. Καραμανλής προκειμένου να επικαλεστεί ότι η Αρχή ήταν εκείνη που ακύρωσε τον διαγωνισμό της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ με τα 750 λεωφορεία και όχι η ίδια η κυβέρνηση, προκύπτει πασίδηλα η προτροπή της Αρχής για την ολοκλήρωση του διαγωνισμού.
Στο απόσπασμα της απόφασης με αριθμό 858, 859/2019, που δημοσιεύει η ΑΥΓΗ, περιγράφεται ρητά ότι η αναθέτουσα αρχή μπορούσε να τροποποιήσει τους επίμαχους όρους που κρίθηκαν πλημμελείς και να διεξαχθεί κανονικά ο διαγωνισμός. Συγκεκριμένα, ενώ η Αρχή απορρίπτει επιμέρους διατάξεις της προκήρυξης που έχουν να κάνουν με αστοχίες σε σχέση με τις «αρχές ίσης μεταχείρισης των διαγωνιζόμενων» και με «μέρος των τεχνικών προδιαγραφών» και ως εκ τούτου «θα πρέπει να ακυρωθεί η προσβαλλόμενη διακήρυξη στο σύνολό της», εντούτοις αμέσως μετά περιγράφει ξεκάθαρα ότι: «Εκατέρωθεν νοείται ότι η αναθέτουσα Αρχή δύναται να τροποποιήσει τους επίμαχους όρους κατά τρόπο με τον οποίο να καθίστανται νόμιμοι, σύμφωνα με το σκεπτικό της παρούσας, και με την επιφύλαξη πλήρωσης των διατάξεων δημοσιότητας ο διαγωνισμός να διεξαχθεί ως προβλέπει το λοιπό κανονιστικό πλαίσιο αυτού».
Η ηγεσία δηλαδή του υπουργείου Μεταφορών είχε τη δυνατότητα να τροποποιήσει τους επίμαχους όρους και να προχωρήσει κανονικά ο διαγωνισμός, ενισχύοντας άμεσα τον στόλο με τις ευεργετικές συνέπειες που θα είχε αυτό για να την αντιμετώπιση του φαινομένου του συνωστισμού, ειδικότερα την περίοδο της πανδημίας.
Με νύχια και με δόντια για την υπεράσπιση των ιδιωτικών συμφερόντων
Στα δύο παρόμοια όμως παραδείγματα η κυβέρνηση έπραξε διαφορετικά, καθώς έπρεπε να υπερασπιστεί την επιλογή εκχώρησης δημόσιου έργου στους ιδιώτες. Το πρώτο αφορά την περσινή απόφαση του Ελεγκτικού Συνεδρίου που μπλόκαρε προσωρινά τις συμβάσεις για την προμήθεια των 300 λεωφορείων με leasing λόγω «ουσιωδών νομικών πλημμελειών» και για «μη προβλεπόμενους από την περί δημοσίων συμβάσεων νομοθεσία όρους υπέρ του αναδόχου». Παρ’ όλα αυτά, το υπουργείο Μεταφορών επέλεξε να αφαιρέσει/τροποποιήσει τους επίμαχους όρους, πράγμα το οποίο προκάλεσε κατόπιν την ανάκληση της απόρριψης.
Την ίδια στάση έχει επιλέξει και στα δύο απανωτά χαστούκια του Ελεγκτικού Συνεδρίου που μπλοκάρουν την ανανέωση της σύμβασης του ΟΑΣΑ με τα ΚΤΕΛ. Μάλιστα, όχι μόνο επιφέρει συναπτές τροποποιήσεις στο κείμενο της σύμβασης για πάνω από τρεις μήνες από τις αρχές Αυγούστου που δημοσιεύθηκε το πρώτο ράπισμα του Ελεγκτικού Συνεδρίου, αλλά έχει επιδοθεί στο ίδιο διάστημα και σε μια άνευ προηγουμένου κοπτοραπτική νόμων για να πιέσει το Ελεγκτικό Συνέδριο να αποδεχτεί την παράταση.
