Live τώρα    
16°C Αθήνα
ΑΘΗΝΑ
Αραιές νεφώσεις
16 °C
14.2°C17.9°C
1 BF 70%
ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ
Ελαφρές νεφώσεις
15 °C
12.0°C16.8°C
2 BF 64%
ΠΑΤΡΑ
Αυξημένες νεφώσεις
14 °C
14.4°C17.0°C
1 BF 86%
ΗΡΑΚΛΕΙΟ
Σποραδικές νεφώσεις
17 °C
16.5°C17.2°C
3 BF 59%
ΛΑΡΙΣΑ
Σποραδικές νεφώσεις
14 °C
13.9°C15.2°C
0 BF 72%
Ειδικό Κατάστημα Κράτησης Νέων Αυλώνα / Στης φυλακής το σχολειό ήρθε η πρώτη επιβράβευση
  • Μείωση μεγέθους γραμματοσειράς
  • Αύξηση μεγέθους γραμματοσειράς
Εκτύπωση

Ειδικό Κατάστημα Κράτησης Νέων Αυλώνα / Στης φυλακής το σχολειό ήρθε η πρώτη επιβράβευση

Αυλώνα
Η Πρόεδρος της Δημοκρατίας στην τελετή αποφοίτησης των μαθητών στο σχολείο του Καταστήματος Κράτησης Νέων στον Αυλώνα

Ειδικό Κατάστημα Κράτησης Νέων Αυλώνα. Τρίτη 28 Ιουνίου. Η ΑΥΓΗ της Κυριακής είναι παρούσα στην τελετή αποφοίτησης των μαθητών του Δημοτικού, του Γυμνασίου, του Λυκείου και του δημόσιου ΙΕΚ που λειτουργούν στις φυλακές και στην απονομή βραβείων στους κρατούμενους μαθητές με κριτήριο την απόδοση, τη συμπεριφορά και τη συμμετοχή τους. Η επιβράβευση πίσω από κάγκελα, μέσα σε φυλακή και σε μια κοινωνία που μόνο να εκδικείται ξέρει είναι σωφρονισμός.

Στην τελετή δεν είναι όλοι. Απουσιάζουν όσοι αποφυλακίστηκαν και όσοι είχαν κορωνοϊό. Απόντες και οι γονείς των περισσότερων μαθητών, καθώς τα 2/3 των κρατουμένων είναι αλλοδαποί πρόσφυγες και βρίσκονται μακριά από οικογένεια και πατρίδα. Παρούσα η Πρόεδρος της Δημοκρατίας, παρόντες κυβερνητικοί αξιωματούχοι και εκπρόσωποι της αντιπολίτευσης. Ρούχα καθαρά, πρόσωπα χαμογελαστά, σε εγρήγορση από το πρωί μαθητές και δάσκαλοι για τη γιορτή. Προσμονή. Για πολλούς, πρωτόγνωρη εκδήλωση. Η αίθουσα τελετών γεμάτη. Τα λόγια του Πέτρου Δαμιανού, του επικεφαλής όλων των εκπαιδευτικών δομών στον Αυλώνα, προτροπή προς την Πολιτεία: «Να μην τους ξεχάσουμε αυτούς τους μαθητές. Να τους βοηθήσουμε, δίνοντας μια δεύτερη ευκαιρία στη ζωή.  Έχουν ονοματεπώνυμα. Είναι ο Ακίφ, ο Μοχάμεντ, ο Χρυσοβαλάντης, ο Κριστιάν, ο Κωνσταντίνος, ο  Άγγελος».

Κεντώντας τους στίχους της «Αντιγόνης» στις στολές

Ξεκινάει η γιορτή με «Μουσική ανάσα». Ακούγεται το τραγούδι. Χειροποίητο: στίχοι, μουσική, τραγούδι, όλα από τους ίδιους τους μαθητές. Τίτλος: «Η πορεία ενός πρόσφυγα». Αφιερωμένο στον πρόσφυγα φυλακισμένο: «Διέλυσαν την πατρίδα μου, ρήμαξαν τη ζωή μου, πήραν ό,τι ονειρεύτηκα, έχασα την ψυχή μου… Και ξαφνικά με πιάσανε, με ρίξαν στο κελί μου, χάθηκε ο ήλιος μονομιάς, μαύρισε η ζωή μου. Κλέφτης ή υποχείριο, πρόσφυγας ή μετανάστης, χωρίς ποινή ή ένοχος, θύμα ή μήπως δράστης…». Η ηχογράφηση έγινε στο στούντιο που δημιουργήθηκε για τις ανάγκες της διδασκαλίας την περίοδο της πανδημίας. Χειροκρότημα. Το τραγούδι περιγράφει τη ζωή κάποιων μαθητών. Ο τραγουδιστής - μαθητής, απών λόγω ασθενείας.

Τα φώτα σβήνουν. Αρχίζει η προβολή της ταινίας μικρού μήκους με τίτλο «Αντιγόνη του Σοφοκλή» σε επιμέλεια της εθελόντριας Εύας Νάθενας. Επίσης χειροποίητη ταινία. Από τη διδασκαλία της τραγωδίας στο μάθημα της Λογοτεχνίας γεννήθηκε η ιδέα για τον κινηματογράφο. Τα γυρίσματα έγιναν μέσα στις φυλακές. Οι 4 πρωταγωνιστές είναι μαθητές. Οι στολές του Κρέοντα, της Αντιγόνης, του Τειρεσία και του Ιάσωνα που φορούν έχουν πάνω τους κεντημένους όλους τους διαλόγους της τραγωδίας. Ο Νίκος, ο Γιάννης και ο Οδυσσέας είναι οι καλλιτέχνες.  Όλα κεντημένα από το δικό τους χέρι. Ψυχοθεραπεία. «Αυτές οι ώρες ήταν σαν την ηλιαχτίδα μέσα στο σκοτάδι της φυλακής» είπε ο ένας μαθητής, ο οποίος στην τελετή βράβευσης κρατούσε από το χέρι τη μητέρα του που τον επισκέφτηκε. «Να τον χαίρεστε» είπε επαινετικά ο Πέτρος Δαμιανός και το βλέμμα του έφτασε σε αυτό της μητέρας στα πίσω καθίσματα. Δεν ξέρω πώς είναι να καμαρώνεις μέσα στη φυλακή... Το σύνθημα πίσω από τα συρματοπλέγματα με μαύρα κεφαλαία γράμματα «Κάθε μέρα που περνά κάνει την αποφυλάκισή μου βεβαιοτέρα» είναι οι τίτλοι τέλους της ταινίας μικρού μήκους και το μήνυμα «δεν γεννήθηκα για να είμαι ένα με το μίσος αλλά με την αγάπη» έφτασε σε όλους. Παρατεταμένο χειροκρότημα.

Πρώτη φορά αποδοχή

Ακολουθεί η απονομή βραβείων σε μαθητές από το  Ίδρυμα Μαραγκοπούλου για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου, τα βραβεία σε μνήμη του ιερομόναχου πατέρα Μάρκου Μανώλη, η ομάδα του οποίου κάθε Τετάρτη επισκέπτεται το σχολείο, της Ελληνικής Εταιρείας Εγκληματολογίας, των εκδόσεων Αύρα, της Επανόδου και του Σώματος των Νεράιδων του Σχολείου των εθελοντών, που με αλληλεγγύη προσφέρουν υλική βοήθεια στους κρατούμενους. Οι μαθητές κρατούν με συγκίνηση το χαρτί της επιβράβευσης γιατί, όπως μας είπε η φιλόλογος Μαρία Συροπούλου, στη φυλακή γνώρισαν πρώτη φορά την αποδοχή και την επιβράβευση, ενώ στην κοινωνία τον αποκλεισμό και την απόρριψη. Τα χειροκροτήματα αφορούν όλους τους μαθητές.

Μαρτυρίες ζωής

Μαθητές κρατούμενοι εγγεγραμμένοι στο Δημοτικό 175. Φοίτησαν μόνο 102. Εγγεγραμμένοι στο Γυμνάσιο 182, φοίτησαν 127, στο Λύκειο 13 και στο ΙΕΚ 11. Ο αύλειος χώρος όλων των εκπαιδευτικών δομών είναι γκρίζος, μουντός, χωρίς γκράφιτι. Δεν θυμίζει σχολικό προαύλιο. Μόνο ένα ξεθωριασμένο γκράφιτι-ρολόι με το σύνθημα «Ο ήλιος λάμπει για όλους» και τα ονόματα των μαθητών δημιουργών: Ταουλάντ, Γιώργος, Αρμάντο, Κλόντι. Σύνθημα που υποδηλώνει επιθυμία. Η αφίσα «Stop Bullying -  Όχι στην απομόνωση» υποδέχεται τον επισκέπτη στις αίθουσες του Δημοτικού Σχολείου.

«Κύριε Πέτρο, σ’ αγαπώ» λέει μια ομιλούσα καρδούλα απευθυνόμενη στην ψυχή του σχολείου, στον Πέτρο Δαμιανό, επικεφαλής όλων των εκπαιδευτικών δομών στον Αυλώνα. Οι αίθουσες τώρα είναι άδειες γιατί η χρονιά ολοκληρώθηκε. Η Ελένη Γεωργιάδου, αναπληρώτρια δασκάλα στον Αυλώνα τον τελευταίο χρόνο, μας εξηγεί πως στόχος είναι η δημιουργία ομάδας, καθώς στην τάξη της ακούγονταν 7 γλώσσες και όχι ελληνικά. H γλώσσα του σώματος και το google translation έστησαν γέφυρα επικοινωνίας. Καμαρώνει που τρεις μαθητές της, παιδιά που δεν γνώριζαν γραφή ούτε στη μητρική τους γλώσσα, έμαθαν ελληνικά και αποφοίτησαν.

ΑΥΛΩΝΑΣ
Το έργο «Αντιγόνη του Σοφοκλή» γυρίστηκε μέσα στη φυλακή και οι στολές που φορούν ο Κρέοντας, η Αντιγόνη, ο Τειρεσίας και ο Ιάσωνας έχουν κεντημένους πάνω τους όλους τους διαλόγους της τραγωδίας. Όλα κεντημένα στο χέρι από τους μαθητές

Ο Νικήτας, 21 ετών, είναι τώρα μαθητής στην Α΄ Δημοτικού, γιατί δυο-τρεις απόπειρες να μάθει γράμματα πριν μπει στη φυλακή δεν απέδωσαν. Τώρα παρακολουθεί τα σεμινάρια επιχειρηματικότητας γιατί θέλει να ανοίξει μαγαζί με χαλιά όταν αποφυλακιστεί. Εθελοντής αυτός που είχε την ιδέα και την υλοποίηση. Ο 20χρονος Ραφαήλ τέλειωσε τη Δ΄ Δημοτικού, παντρεμένος με τρία παιδιά. Χαρούμενος γιατί πάει πρώτη φορά στο σχολείο. Η παρέα τον νοιάζει, όχι τα γράμματα. Να βγαίνει από το κελί.

Ανεβαίνουμε στον πάνω όροφο, στις σχολικές αίθουσες του Γυμνασίου και του Λυκείου. Πολύχρωμες, καθαρές, με ζωγραφιές, σε αντίθεση με την εγκατάλειψη και την παρακμή που αντίκρισαν τα μάτια μας στους διαδρόμους και στα κελιά όπου στοιβάζονται 6 άτομα.

Μια πτέρυγα υπό ανακαίνιση. Σε μια αίθουσα αλλοδαποί μαθητές παρακολουθούν βίντεο για το Αφγανιστάν στο πλαίσιο του προγράμματος «Γνωρίζουμε τον κόσμο για να τον δείτε με τα μάτια μας». Ο Αλί, Αφγανός μαθητής της Α΄ Γυμνασίου, βρίσκεται στη φυλακή κατηγορούμενος ως εμπρηστής για τη φωτιά στη Μόρια. «Η ζωή στο στρατόπεδο της Μόριας είναι πολύ χειρότερη από τη ζωή στη φυλακή», η οδυνηρή του ανάμνηση. Πρόσφυγας που ήρθε μέσω Ιράν και Τουρκίας και βρέθηκε φυλακισμένος στον Αυλώνα. Ο Δημήτρης, 20χρονος μαθητής Α΄ Γυμνασίου, παρακολουθεί τα μαθήματα επιχειρηματικότητας και δηλώνει πως «για πρώτη φορά αποκτώ δεξιότητες, γνωρίζω καινούργιους ανθρώπους από άλλες χώρες». Ο 19χρονος  Άγγελος θέλει όταν αποφυλακιστεί να γίνει δικαστής. Γιατί; «Αδικήθηκα. Μου φόρτωσαν μετά από ξυλοδαρμό στο αστυνομικό τμήμα 9 ληστείες και όχι μία.  Έχω όνειρα. Τα απέκτησα στη φυλακή και στο σχολείο. Παρακολουθώ τα σεμινάρια οικονομίας. Θέλω να ανοίξω δική μου δουλειά. Χαράμισα τα καλύτερά μου χρόνια» λέει.

Σε διπλανή αίθουσα, μπροστά σε ένα κομπιούτερ με μουσική κάθονται μαθητές με τον δάσκαλο Μουσικής, τον Νίκο Καραδοσίδη. Στο πλαίσιο της δημιουργικής γραφής οι μαθητές -κρατούμενοι μαθαίνουν μουσική παραγωγή, στιχουργική και ηχοληψία. Ο 18χρονος Yassin ακολούθησε τη διαδρομή Αφγανιστάν, Ιράν, Τουρκία, Μυτιλήνη, Μόρια και κατέληξε έγκλειστος στον Αυλώνα γιατί είναι παράτυπος. Του αρέσει η ραπ και γράφει μουσική. Σε διπλανή αίθουσα, οι εφημερίδες των παιδιών με τίτλο «ΠΡΟΣΠΑΘΩΝΤΑΣ», τα χειροποίητα τσαντάκια από χαρτί, η πώληση των οποίων στηρίζει τους ίδιους τους δημιουργούς, τα χειροποίητα σαπουνάκια, τα έργα τέχνης από ανακυκλωμένο χαρτί και οι κεντημένες στολές της «Αντιγόνης» του Σοφοκλή.

Έκθεση με έργα των μαθητών του σχολείου

Θέλει πολύ χρόνο να προσαρμοστείς στην ελευθερία

 «Έχοντας συμμετάσχει σε σεμινάρια απόκτησης δεξιοτήτων για την ευκολότερη εργασιακή επανένταξη, οι μαθητές σκέφτονται με αγωνία αλλά και κάποιον φόβο την ώρα της αποφυλάκισης»

Δεν μαθαίνουν μόνο γράμματα στο σχολείο των φυλακών. Συμμετέχουν σε πολλά σεμινάρια που στόχο έχουν την απόκτηση δεξιοτήτων για την ευκολότερη εργασιακή τους επανένταξη μετά την αποφυλάκισή τους. Η συνδρομή των εθελοντών είναι πολύτιμη.  Όλα τα δημιουργήματά τους είναι εκτεθειμένα στις σχολικές αίθουσες: δημιουργία σχολικής εφημερίδας με τίτλο «Προσπαθώντας για το αύριο», παιχνίδια του μυαλού και της στρατηγικής, μαθήματα οδικής ασφάλειας, taboo γεωγραφίας, μαθήματα σωματικής υγιεινής μέσω του «Σαπουνίζω», σεμινάρια επιχειρηματικότητας με πρωτοβουλία του εθελοντή Γιώργου Φλωρά, μαθήματα Φιλοσοφίας, βιντεοκλίπ, έργα ανακύκλωσης, κινούμενη εικόνα, μαθήματα Γλώσσας και γρίφοι, χαρακτική, δημιουργική γραφή, η τέχνη της ύφανσης του χαλιού, παραδοσιακά παιχνίδια του κόσμου, κολάζ, περιβαλλοντικά μαθήματα υπό τον τίτλο «ΣΟΣ ο πλανήτης κινδυνεύει», κατασκευές από πηλό, χειροτεχνία, κοστολόγηση τροφίμων και ποτών, δημιουργίες από διαλυμένο χαρτί, τραγουδώντας για τη ζωή (σύνθεση, ηχογράφηση και παραγωγή τραγουδιού), σχέδιο - ζωγραφική, ανάγνωση και δραματοποιημένα κείμενα, θέατρο και εικαστικά με την εθελόντρια Εύα Νάθενα.

Σαν όνειρο

«Για έναν κρατούμενο η στιγμή της αποφυλάκισής του μοιάζει σαν ψέμα, σαν όνειρο!  Όταν πλησιάζουν οι μέρες τον κυριεύει η ευτυχία, γιατί θα γίνουν πραγματικότητα όσα ονειρεύτηκε.  Όμως ακόμη και τη στιγμή που βγαίνει από την πόρτα της φυλακής στην ελευθερία δεν μπορεί να το πιστέψει. Τα συναισθήματα, πολλά και μπερδεμένα!  Έτσι συνεχίζει να είναι το πρώτο διάστημα. Επιπλέον, υπάρχει και ένας απερίγραπτος φόβος: μάλλον επειδή έχει συνηθίσει σε έναν άλλον κόσμο και τώρα πρέπει να συνηθίσει αλλού.  Έρχονται όμως στιγμές που βλέπει τη διαφορά των δύο κόσμων και επιθυμεί, έστω για μια στιγμή, να γυρίσει στο κελί του, εκεί όπου έχει συνηθίσει για χρόνια να ζει».

«Τόσα συναισθήματα, τόσος καιρός, τόση αγωνία, τόσος φόβος, τόση επιμονή και τόσα όνειρα γιατί να πάνε χαμένα; Επειδή η κοινωνία είναι σκληρή και δεν μπορεί να συγχωρέσει το λάθος ενός ανθρώπου, που βέβαια το έχει πληρώσει και μάλιστα με τον χειρότερο τρόπο. Πόσο ακόμη πρέπει να βασανιστώ; Πόσο πρέπει να τιμωρηθώ; Στερήθηκα την ελευθερία μου, την οικογένειά μου, τα εφηβικά μου χρόνια, τη διασκέδασή μου. Παρ’ όλα όμως τα χτυπήματα σηκώθηκα με την ελπίδα πως θα διορθώσω τα λάθη μου και θα κάνω μια καινούργια αρχή. Κι ενώ περίμενα μια αγκαλιά από την κοινωνία, αυτή με απέρριψε, με γύρισε πίσω, εκεί που μόνος φίλος είναι η μοναξιά και η μόνη ελπίδα η ελευθερία».

«Για μένα αποφυλάκιση σημαίνει ελευθερία. Σημαίνει ευτυχία και χαρά. Να βρίσκεσαι με την οικογένεια, τους δικούς σου ανθρώπους, που αγαπάς και σε αγαπούν. Σημαίνει επανένταξη στην κοινωνία και δημιουργία ενός νέου κόσμου, που σημαίνει μια νέα αρχή».

Με το βλέμμα εκεί έξω

Ένα ποίημα μαθητή - κρατουμένου με τίτλο «Αποφυλάκιση» (σε υπό έκδοση βιβλίο με κείμενα μαθητών)

«Σ’ ένα κελί κλειστός τα χρόνια μου περνάνε.

Σκέφτομαι φίλους, γονείς, όλοι φύγανε, πάνε

Μικρός ήμουνα τότε

Και τώρα κοίτα έχω μεγαλώσει.

Δεν με κούρασαν τα χρόνια,

Μα οι σκέψεις στο μυαλό μου έχουν στοιχειώσει

Δεν τα παρατάω.

Συνεχίζω, πολεμώ, σε αναποδιές πέφτω μα επιβάλλεται να σηκωθώ

Γιατί αυτά με κάνουν πιο δυνατό

Μου δίνουν δύναμη, θέληση να μην παραιτηθώ

Και με όπλο το χαμόγελο και το μυαλό τον κακό μου εαυτό πολεμώ!

Κρατιέμαι με νύχια - δόντια να μην παρασυρθώ και πετάξω όσα έχτισα τόσον καιρό.

Γιατί ξέρεις κάποιος εκεί έξω από τη φυλακή με περιμένει

Μπαμπά, μην αργείς, σε περιμένω να βγεις, μου λέει.

Και αυτήν τη φορά δεν θα τον αφήσω ξανά, γιατί δεν αξίζει τίποτε απ’ όλα αυτά

Όσο η μικρή του αγκαλιά...»

 

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΓΝΩΜΕΣ

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

EDITORIAL

ΑΝΑΛΥΣΗ

SOCIAL