Μια σεμνή αγωνίστρια της Δημοκρατίας η Ελένη Βούλγαρη – Γκολέμα, σύζυγος του επίσης αντιστασιακού Μπάμπη Γκολέμα, έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 87 ετών. Η Ελένη και ο Μπάμπης Γκολέμας, ενέπνευσαν με τη ζωή και τους αγώνες τους τον Παντελή Βούλγαρη που έκανε ταινία για τη ζωή τους, την εμβληματική «Τα πέτρινα χρόνια».
Η Ελένη Γκολέμα γεννήθηκε το 1935 στο χωριό Φιλιαδώνα (Χιλιαδού) Δομοκού Φθιώτιδας μέσα σε αγωνιστική οικογένεια. Ο πατέρας της, δάσκαλος του χωριού, απολύθηκε από τη δικτατορία του Μεταξά ως κομμουνιστής και το ’36 τον φυλάκισαν στην Ακροναυπλία. Εκτελέστηκε στο στρατόπεδο του Παύλου Μελά το 1942. Η μητέρα της ήταν στην πρώτη γραμμή του αγώνα, ενώ οι αδερφές της ήταν μέλη της ΕΠΟΝ.
Το σχολείο που πέρασε τα πρώτα σχολικά της χρόνια λειτουργούσε με βιβλία που είχαν σταλεί από το ΕΑΜ και εντάχθηκε από νωρίς στα Αετόπουλα.
Όταν το 1947 συνέλαβαν την μητέρα της και οι αδερφές της είχαν εντάχθηκαν στον ΔΣΕ, η δωδεκάχρονη Ελένη βρέθηκε στην Αθήνα, στη θεία της, όπου συνέχισε τη δράση της, βοηθώντας την παράνομη δουλειά του Κόμματος.
Το 1954, που τελείωσε το Γυμνάσιο, γίνεται μέλος του ΚΚΕ στη Λάρισα. Εκεί γνωρίστηκε με τον σύντροφό της, Μπάμπη Γκολέμα. Η σχέση τους άντεξε στις διώξεις και τις πρόσθετες δυσκολίες που έφερε η σύλληψη του Μπάμπη τον Αύγουστο του 1954, ο οποίος βασανίστηκε από την Ασφάλεια χωρίς να υποκύψει και μετά από 3,5 χρόνια υπόδικος καταδικάστηκε με τον νόμο 375 «περί κατασκοπείας». Η ίδια διέφυγε τη σύλληψη, αλλά επικηρύχτηκε με το ποσό των 30.000 δραχμών. Παρέμεινε κρυμμένη για 6 μήνες και στη συνέχεια μπήκε στην ενεργό παράνομη δράση από το 1954-1966 διακινώντας τον παράνομο «Ριζοσπάστη» και άλλα έντυπα.
Το 1966 συνελήφθη όταν ήταν ήδη έγκυος. Γέννησε το πρώτο τους παιδί, αρχές του 1967, μέσα στις φυλακές Αβέρωφ, όπου και το μεγάλωσε μαζί με τις συγκρατούμενές της μέχρι τα 3 του χρόνια. Όταν έγινε το πραξικόπημα του 1967 το μωρό της ήταν μόλις 2 μηνών. «Ήταν αποφασισμένη για όλα», όπως έλεγε. Η έγνοια της για τον μικρό γιο της την οδήγησε να αναζητήσει τη μάνα της η οποία όμως είχε συλληφθεί και εξοριστεί στη Γυάρο. Λίγο αργότερα συλλαμβάνεται και ο άντρας της, ο σύντροφος Μπάμπης Γκολέμας. Ο γάμος της Ελένης και του Μπάμπη έγινε αργότερα στις Φυλακές Αβέρωφ το 1970.
Μέσα στη φυλακή μαζί με τις συγκρατούμενές της έδωσαν αγώνα για τους όρους κράτησης και σίτισης, οργάνωσαν τη μόρφωσή τους. Η Ελένη αποφυλακίστηκε τον Σεπτέμβρη του 1973, μετά από 7,5 χρόνια. Συνέβαλε στην ανασυγκρότηση των παράνομων Οργανώσεων. Ήταν τακτικό μέλος της πρώτης Επιτροπής Πόλης της Αθήνας. Στη συνέχεια για ένα χρόνο ήταν γραμματέας στις βόρειες συνοικίες, ενώ εργάστηκε στη Γυναικεία Επιτροπή της Επιτροπής Πόλης της Αθήνας, στον συνδικαλιστικό τομέα του Ιματισμού και Κλωστοϋφαντουργίας, στην Εργατική Αχτίδα.
