Αυτές τις μέρες έχουμε νέο κοσκινάκι: το γαλαζοαίματο εγχώριο σόι που πήγε στον Λευκό Οίκο. Τι φόρεσε η Μαρέβα, πόσο λάτρεψαν τον Κυριάκο, πόσο καθώς πρέπει είναι οι κόρες, πού βρέθηκε ο παπάς, και τέτοια.
Έχουμε και εκπληκτικές φωτογραφίες με τον άρχοντα της γκριμάτσας, τον πρωθυπουργό μας, πάρα πολύ ευτυχισμένο που του δόθηκε η ευκαιρία να περπατήσει τα «ιερά χώματα» του Λευκού Οίκου, το μοναδικό μέρος στη Γη που θα ήταν αντάξιο του βεληνεκούς του Κυριάκου Μητσοτάκη, αλλά τι να κάνεις, αυτά έχει η ζωή. Αντί για το Στάτεν Άιλαντ, γεννήθηκε στην Κρήτη.
Τέλος πάντων, μαζεύτηκαν στον Λευκό τον Οίκο, αντάλλαξαν αβρότητες, είπαν πόσο πονάνε για την Ουκρανία, μας απέδειξε ότι μιλάει καλύτερα αγγλικά από τον Τσίπρα, πράγμα εξαιρετικά βασικό για αρχηγό χώρας -να μιλάει αγγλικά-, βρήκαν κι έναν παπά που ήταν πιο κάζουαλ ντυμένος από τη Μαρέβα, φωτογραφήθηκαν και ορθοδόξως και γύρισαν με άδεια χέρια.
Θα μου πείτε, και με τι χέρια να γύριζαν από τον Λευκό Οίκο; Δεν είναι έτσι. Θα μπορούσαν να είχαν συνάψει εκ νέου συμφωνία με το ΝΑΤΟ να μην στέλνει ο δικός μας μόνο πολεμοφόδια στην Ουκρανία. Να στέλνει, ας πούμε, τον ελληνικό στρατό. Να αναλάμβανε και ο οίκος μόδας της Μαρέβας την κάλτσα του στρατιώτη, να ντύνανε και τον Σαββόπουλο σαν τη Σοφία Βέμπο και να είχαμε πανηγύρια άλλου τύπου.
Αρκεστήκαμε μόνο στα κιτς πανηγυριώτικα. Ο επαρχιώτης πρωθυπουργός με την επαρχιώτικη οικογένεια φωτογραφίζεται δίπλα στον πλανητάρχη και κουβαλάει κι έναν παπά μαζί, να στείλει μήνυμα στους επαρχιώτες που άφησε πίσω -εμάς- ότι η οικογένεια, η Ορθοδοξία και η φέτα είναι ΠΟΠ.
Έχει επιδοθεί ο εγχώριος Τύπος να πλέκει υφαντά από το Σουφλί, όχι απλώς ύμνους. Πόσο υπέρκομψοι ήταν όλοι, πόσο κάτω από την πατούσα τους λύγισε ο Μπάιντεν μπροστά στο ελληνικό, πολιτικό μεγαλείο, πόσο εξαιρετικά μιλάει τα αγγλικά - επιμένω στα αγγλικά, γιατί όλοι οι αρχηγοί χωρών μιλούν στις γλώσσες τους, αλλά μόνο στην Ελλάδα πρέπει να έχεις προφίσιενσι για να γίνεις πολιτικός, πολλώ δε μάλλον πρωθυπουργός.
Μιλάμε τώρα για σοβαρούς πανηγυρισμούς. Όπως όταν έφευγε κανένας κοινοτάρχης από το χωριό και γύριζε μετά στο καφενείο κι έλεγε πόσο υποκλίθηκαν στο μεγαλείο της Άνω Καστανιάς «οι ξένοι» και πόσο τους αρέσουν τα ντολμαδάκια της συζύγου.
Διότι, βεβαίως, ως χώρα δεν εξάγουμε μόνο λάδι. Εξάγουμε και σύνδρομα μετεμφυλιακά, ξεχασμένα από το σχέδιο Μάρσαλ και το δόγμα Τρούμαν. Αλλά, κυρίως, εξάγουμε Πατρίδα, Θρησκεία και Οικογενειοκρατία.
