Κάποια μέσα χαρακτήρισαν την επικράτηση Μακρόν στον δεύτερο γύρο των γαλλικών εκλογών ως θρίαμβο! Ουδεμία σχέση με την πραγματικότητα, καθώς ο «θριαμβευτής» στον πρώτο γύρο είχε την εμπιστοσύνη μόλις του 27,6% των πολιτών που προσήλθαν στις κάλπες. Τόσο η ψήφος στα αριστερά κόμματα, περίπου 32%, και η ψήφος στην Άκρα Δεξιά άλλο τόσο ήταν «φωνές» διαμαρτυρίας και οργής για τη νεοφιλελεύθερη πολιτική του Προέδρου.
Ας μην μας διαφεύγει ότι το 41,5% της Λεπέν είναι το υψηλότερο ποσοστό που έχει λάβει, καθώς το 2017 έχασε συγκεντρώνοντας το 33,9% έναντι 66,1% του Μακρόν, που εμφανίστηκε ως ο νέος άφθαρτος ηγέτης της χώρας και της ευρωπαϊκής ενότητας, αλλά τίποτα από τα ωραία λόγια που ακούσαμε να λέει δεν εννοούσε.
Η Γαλλία είναι τριχασμένη. Δεξιά, και μάλιστα ακραία, Κέντρο με νεοφιλελεύθερες «εφαρμογές» και Αριστερά χωρίς συγκεκριμένη ταυτότητα ακόμα. Τα παλιά κλασικά κόμματα των γκολικών του Ντ’ Εστέν καθώς και το ΚΚΓ έχουν διαλυθεί, ενώ οι Σοσιαλιστές του Μιτεράν εξαερώθηκαν.
Οι ελίτ έστησαν το σχήμα για τον Μακρόν λανσάροντας κάτι καινούργιο, αλλά πρόταξαν τα συμφέροντά τους υποτιμώντας τις εθνικές και κοινωνικές ανάγκες. Η δοκιμή δεν πέτυχε και οι εναλλακτικές λύσεις δεν είναι ακόμα ώριμες. Ο Μακρόν τελικά επικράτησε ως το μικρότερο κακό. Το αν αυτός και οι χορηγοί του έλαβαν το μήνυμα θα φανεί σύντομα. Μέσα Ιουνίου έχουμε τις βουλευτικές εκλογές, με τις ταξικές διαφορές να έχουν φτάσει στα άκρα.
Επιπλέον, ο Μακρόν δεν κατάφερε να ηγηθεί πολιτικά της Ευρώπης, που παραμένει Βαβέλ. Της Ευρώπης που σύρθηκε στις απαιτήσεις των Αμερικανών ανταγωνιστών της στο πεδίο της οικονομίας, αναλαμβάνοντας μάλιστα το μεγαλύτερο μέρος του κόστους των κυρώσεων σε βάρος της Ρωσίας!
Η δυτική προπαγάνδα είναι πράγματι πανίσχυρη και καθυστερεί τις αντιδράσεις των φοβισμένων Ευρωπαίων πολιτών. Αυτό όμως δεν θα μπορέσει να κρατήσει πολύ, καθώς ο πόλεμος στην Ουκρανία έχει αρχίσει να ξεφεύγει και γίνεται ουσιαστικά παγκόσμια αναμέτρηση με ανυπολόγιστες συνέπειες. Διότι η αναμέτρηση αυτή δεν αφορά τόσο τον περιορισμό της Μόσχας όσο αυτόν του Πεκίνου, που δεν ανακόπτεται με ειρηνικά μέσα.
