Δεν υπάρχει η παραμικρή αμφιβολία ότι αν ο προσανατολισμός των διωκτικών αρχών είναι σωστός και η Ρούλα Πισπιρίγκου αποδειχθεί ένοχη για τη δολοφονία ενός ή ακόμα και περισσότερων από τα παιδιά της (η έρευνα αφορά ανοιχτά πλέον όλες τις νεκρές κόρες της), θα μιλάμε για ένα έγκλημα ανεπανάληπτης νοσηρότητας όχι μόνο σε ελληνικό επίπεδο αλλά και παγκόσμια. Το σενάριο μιας γυναίκας που δολοφονεί ένα-ένα τα παιδιά της, και μάλιστα αργά και βασανιστικά -πάντα στον βαθμό που επιβεβαιωθεί χωρίς καμία αμφιβολία-, ξεπερνά κάθε φαντασία, ακόμα και των πιο σκληρών θρίλερ του Χόλυγουντ, ακόμα και των πιο σκοτεινών βιβλίων τρόμου. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε ότι η αδιανόητη για τον ανθρώπινο νου ιστορία της Πάτρας έχει ήδη δημιουργήσει αίσθηση διεθνώς, απασχολεί τον ξένο Τύπο και πιθανότατα θα αποτελέσει στο μέλλον αντικείμενο πολλαπλής έρευνας.
Μέχρι τότε, φυσικά, η ελληνική Πολιτεία καλείται να διασφαλίσει τις συνθήκες δίκαιης δίκης, συμπεριλαμβανόμενης και της προστασίας των δικαιωμάτων της ίδιας της Πισπιρίγκου και της προστασίας της από όσους ακόμα κι αυτή τη στιγμή εκμεταλλεύονται την ακατάσχετη επιθυμία της να μιλάει στα μέσα για να της δίνουν δημόσιο βήμα με κάθε ευκαιρία, σε προφανή αντίθεση με ό,τι θα αποτελούσε μια ορθολογική υπερασπιστική τακτική. Ήδη από το απόγευμα της Παρασκευής, το κενό που υπήρξε μετά την άρνηση του δικηγόρου Απ. Λύτρα να συνεχίσει να εκπροσωπεί την Πισπιρίγκου έπειτα από την άσκηση ποινικής δίωξης και του ποινικολόγου Ν. Ιωάννου να εμπλακεί στην υπόθεση καλύφθηκε με τον διορισμό συνηγόρου από το Δημόσιο, που θα φροντίσει γι’ αυτό.
Πίσω και πλάι σ’ αυτή τη συμπιεστικά οδυνηρή ιστορίας, ωστόσο, ορθώθηκε ένα παράλληλο αλγεινό σκηνικό. Ένα σκηνικό που περιλάμβανε αρχικά την παρέλαση «ψυχολόγων», ιατροδικαστών, απόστρατων και εν ενεργεία αστυνομικών που κλήθηκαν να καλύψουν την αχόρταγη πείνα των τηλεοπτικών καναλιών για «δημοσιογραφία» που στοχεύει στα ένστικτα του ηδονοβλεψία. Φτάσαμε στο σημείο ο -εδώ και δεκαετίες εκπρόσωπος αυτού του τύπου της «ενημέρωσης»- Ευαγγελάτος να παρουσιάζει μέσα από τους δέκτες του Mega το ολόγραμμα του νεκρού παιδιού προκειμένου να μην μείνει κανένας τηλεθεατής που δεν θα εθιστεί στον τρόμο.
Τη σκυτάλη ανέλαβαν οι συνήθεις σ’ αυτές τις περιπτώσεις όψιμοι αγανακτισμένοι πολίτες, οι οποίοι έσπευσαν να περικυκλώσουν το σπίτι της Πισπιρίγκου το ίδιο βράδυ της σύλληψής της σε ένα σκηνικό που θύμιζε μεσαιωνική διαπόμπευση. Μόνο που η λάμψη των καιόμενων σταυρών είχε αντικατασταθεί από εκείνη των υψωμένων κινητών, με τα οποία το έξαλλο πλήθος κινηματογραφούσε τον εαυτό του να σκορπά στον άρρωστο άνεμο της ατμόσφαιρας την παράλογη κραυγή «Θάνατος!». Το ίδιο δύσθυμο σύνθημα γράφτηκε με μεγάλα γράμματα στην πόρτα του οικογενειακού σπιτιού της κατηγορούμενης.
Είναι λοιπόν το ενδεχόμενο έγκλημα της εμφανώς ασταθούς αυτής γυναίκας ένας καθρέφτης της κοινωνίας ή κάτι που ξεπερνά ακόμα και τα πιο ποταπά της φαινόμενα; Είναι δύσκολο να συγκρίνεις οτιδήποτε με τη δολοφονία παιδιών. Ωστόσο, έχει ίσως μια σημασία να εξετάσουμε το περιβάλλον μέσα στο οποίο «φύτρωσε» μια τέτοια στάση. «Δεν πρέπει να δούμε αυτό το γεγονός απλώς ως μια εξαίρεση» τονίζει στην ΑΥΓΗ η καθηγήτρια Εγκληματολογίας και Αντεγκληματικής Πολιτικής στο Πάντειο Πανεπιστήμιο και μέλος του think tank του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ. Σοφία Βιδάλη. «Η ελληνική κοινωνία βιώνει μια κρίση εδώ και περισσότερα από δέκα χρόνια πλέον, η οποία έχει οξύνει τη βία σε διαπροσωπικό επίπεδο. Η ανεργία, η φτώχεια, η ανασφάλεια, η διάλυση του κοινωνικού κράτους και των δομών προστασίας είναι απολύτως συνδεδεμένες με την αύξηση της οικογενειακής βίας, η οποία δεν στρέφεται μόνο εναντίον των γυναικών αλλά και εναντίον των παιδιών επίσης. Η κυβέρνηση κήρυξε με στόμφο τον πόλεμο ενάντια στο έγκλημα στα… Εξάρχεια, την ώρα που αυτό έχει μεταφερθεί μέσα στα σπίτια ανθρώπων διαλυμένων από δέκα χρόνια οικονομικής κρίσης και άλλα δύο χρόνια πανδημίας, τα οποία αδυνατούν να διαχειριστούν. Καλούμαστε να αναμετρηθούμε με την απανθρωποποίηση των κοινωνικών σχέσεων».
Η Ρούλα Πισπιρίγκου καλείται να απολογηθεί αύριο Δευτέρα. Με τον νέο της συνήγορο να έχει στη διάθεσή του όχι περισσότερες από δυόμιση ημέρες για να μελετήσει τη δικογραφία, είναι άγνωστο τι μπορεί να βγει από αυτή την απολογία. Στο μεταξύ, βέβαια, τα πιο εμπορικά κομμάτια της δικογραφίας απαγγέλλονται ήδη με στεντόρια φωνή στα κανάλια, θυμίζοντας ότι όσο βρόμικο κι αν είναι το αίμα που κυλάει στον δρόμο, πάντα θα υπάρχουν στην τηλεοπτική πανίδα όρνεα πρόθυμα να το ρουφήξουν με το καλαμάκι.
