Η ιστορία δυο ερωτευμένων κύκνων στην Καστοριά έχει συγκινήσει τους πολίτες. Η ιστορία έγινε γνωστή από τον Νίκο Παναγιωτόπουλο που είναι συνεργάτης του Αρκτούρου και μέλος της Εταιρίας Προστασίας Περιβάλλοντος του Δήμου Καστοριάς.
Οι δυο κύκνοι γνωρίστηκαν και αγαπήθηκαν στην Καστοριά. Το θηλυκό είναι μεταφερθεί από την Εύβοια και το αρσενικό από την Κρήτη με λίγους μήνες διαφορά. Από τη στιγμή που συναντήθηκαν δεν αποχωρίστηκε το ένα το άλλο. Ήταν Δευτέρα 14 Φεβρουαρίου όταν περιπατητές εντόπισαν τον ένα κύκνο τραυματισμένο.
Όπως διαπίστωσε ο Νίκος Παναγιωτόπουλος είχε τραυματιστεί το θηλυκό από κάποια αδέσποτα σκυλιά και όταν την πήρε στην αγκαλιά του για να τη μεταφέρει στο χώρο περίθαλψης διαπίστωσε ότι το αρσενικό τον ακολουθούσε από πίσω, μπήκε στο χώρο περίθαλψης και έμεινε δίπλα της και στο αναρρωτήριο.
Αναλυτικά η ανάρτηση του Νίκου Παναγιωτόπουλου
«Το να αγαπάς και να ερωτεύεσαι πιστεύουμε ότι είναι προνόμιο των ανθρώπων … είναι μαγικό και απερίγραπτο συναίσθημα να βάζεις την ευτυχία σου μέσα στην ευτυχία του άλλου ,,το εγώ και το εσύ εξαφανίζετε και γίνετε εμείς ….
Κάθε μεγάλη αγάπη αρχίζει με μια μεγάλη ιστορία!
Αυτός από την Κρήτη , αυτή κάπου από την Εύβοια, πέρασαν λίγο απ΄την Αθήνα και ταξίδεψαν οδικός με λίγους μήνες διαφορά για την Καστοριά και πολιτογραφήθηκαν Καστοριανοί .
Η ανάγκη αποξένωσης έφερε και την γνωριμία τους ,παρόλο που πίστεψαν ότι βρήκαν το ιδανικό μέρος αντιμετώπισαν δυσκολίες με τον ντόπιο πληθυσμό και απομονώθηκαν αρκετά μακριά τους, δημιουργώντας δικό τους χώρο . Κάθε ώρα ήταν μαζί κάθε στιγμή την μοιραζόταν , άλλωστε έχουν δώσει ισόβιους όρκους να είναι μαζί .
Έτσι είναι οι κύκνοι !!!
Σήμερα το θηλυκό δέχθηκε επίθεση από κάποια ομάδα με αδεσποτάκια και δυστυχώς τραυματίστηκε, οι πρωινοί περιπατητές που βρεθήκαν μετά από λίγη ώρα στο σημείο και έσωσαν την κατάσταση . Η εικόνα απερίγραπτη … ο ένας κύκνος να κάθετε κάτω ανήμπορος και ο άλλος να μάχεται κάνοντας κύκλους γύρο της με ανοιχτές τις φτερούγες του διώχνοντας τα σκυλιά . Όταν έφτασα αντίκρισα τις πληγές από μακριά πάνω στο κατάλευκο πτέρωμα της , με ήρεμες κινήσεις την πλησίασα κάτω από το επιθετικό βλέμμα του αρσενικού ψηλαφίζοντας τις πληγές της . Ανήμπορη όπως ήταν την πήρα στην αγκαλιά μου προσεχτικά και περπάτησα προς τι σταθμό μιας και ήταν κοντά , περίπου 300 με 400 μέτρα . Όταν έφτασα κοντά γυρνώντας το κεφάλι μου συνειδητοποίησα ότι ο σύντροφος της με είχε πάρει στο κατόπι και ήρθε μαζί μου στο σταθμό , άνοιξα την πόρτα πήγα προς το χώρο περίθαλψης …αυτός πάντα δίπλα μας υπομονετικός να βγάζει μικρές κραυγές μέχρι να περιποιηθούμε τα τραύματα της . Αφότου τελειώσαμε και την περάσαμε στο αναρρωτήριο , ήρθε μαζί της και κάθισε δίπλα της ……θα είναι εκεί».
