Μια βόλτα στο κέντρο θα έπειθε ακόμα και τον πιο δύσπιστο κάτοικο της πόλης ότι η γιορτινή περίοδος είχε έρθει για τα καλά.
Δεν θα αποτελούσε και ο ίδιος εξαίρεση.
Κάτι η θερμοκρασία που είχε πέσει για τα καλά, κάτι τα χέρια μέσα στα γάντια και τα ζεστά κασκόλ που είχαν αρχίσει να γίνονται απαραίτητα, κάτι τα γιορτινά στολίδια που είχαν γεμίσει τους μεγάλους δρόμους.
Σίγουρα οι γιορτές κόντευαν και δεν χρειαζόταν να κοιτάξει το ημερολόγιό του γι’ αυτό.
Ο κόσμος, πάλι, εξακολουθούσε να περπατάει με γρήγορα βήματα στον δρόμο, να σηκώνει το κεφάλι του από το πεζοδρόμιο μόνο για να κοιτάξει τους φωτεινούς σηματοδότες και σπάνια στεκόταν μπροστά από κάποιο κατάστημα για να χαζέψει, όπως συνηθίζεται να λέγεται, μπροστά σε κάποια βιτρίνα.
Καθισμένος όπως ήταν στο παγκάκι της μεγάλης πλατείας, με ένα αχνιστό ποτήρι τσάι ανάμεσα στα χέρια, παρατηρούσε τους ανθρώπους να προσπερνούν το μεγάλο χριστουγεννιάτικο δέντρο και λίγους μόνο να σηκώνουν το βλέμμα τους μέχρι την κορυφή του - προϋπέθετε στάση αυτό.
Οι περισσότεροι με μια μάσκα ασορτί στο πρόσωπο που προφύλασσε από τον ιό και τον κρύο αέρα.
Αυτές τις ημέρες ήταν δύσκολο να δεις κάποιον στον δρόμο που να μην είναι ντυμένος με όμορφα ρούχα, εκτός ίσως από τους μικροπωλητές και τους ανθρώπους με τα κόκκινα γιλέκα που κερδίζουν το ψωμί τους πουλώντας περιοδικά στον δρόμο. Ένα ψωμί που συχνά δεν διαθέτουν τραπέζι για να το ακουμπήσουν.
Εκεί οι άνθρωποι περνούν πιο γρήγορα και πιο σκυφτοί, όπως και από το δέντρο.
Παρατήρησε τις βιτρίνες των εμπορικών καταστημάτων στολισμένες με κόκκινους σκούφους, χάρτινες μπότες και γκι με τους μικρούς κόκκινους καρπούς τους και τα αιχμηρά πράσινα φύλλα τους. Πάνω από όλα αυτά, νιφάδες χιονιού ζωγραφισμένες με σπρέι ή κάποιες φορές από φελιζόλ που είχε τριφτεί για να ολοκληρωθεί η ψεύτικη εικόνα· και μουσική με γιορτινά τραγούδια. Στα γιορτινά ντυμένοι και οι εργαζόμενοι να περιμένουν, χωρίς αποτέλεσμα.
Ίσως να έφταιγε η ακρίβεια, σκέφτηκε. Ίσως να είναι η εποχή τέτοια που επιβάλλει διαφορετική συμπεριφορά. Ίσως και οι ανεκπλήρωτες υποσχέσεις για κανονικότητα, ευημερία, πρόοδο, ανάπτυξη, ασφάλεια. Ίσως και οι ενοχές για μια κοινωνία που δεν στηρίζει τους αδύναμους.
Ίσως πάλι να ήταν απλώς θέμα ταχύτητας και συντονισμού. Άλλωστε, το έβλεπε καθαρά: όσα γιορτινά, έστεκαν σε αναμονή ενώ ολόκληρη η πόλη βρισκόταν σε κίνηση.
Χρειαζόταν μια στάση για να συντονιστεί.
