Στάθηκε τελευταία στη σειρά. Υπομονετικά περίμενε να έρθει η σειρά της. Η διαδικασία τής ήταν γνωστή. Θα περίμενε τις οδηγίες για να προχωρήσει μπροστά, να μετακινηθεί από κάθισμα σε κάθισμα και μετά·μπροστά στον γκισέ να συμπληρώσει τη φόρμα με τα στοιχεία της κι έπειτα στην καρέκλα του εμβολιασμού.
Δεν ήταν η πρώτη φορά που βρισκόταν στο εμβολιαστικό κέντρο. Οι προηγούμενες, ανεπιτυχείς, όπως τα άλματα που κάνουν οι άλτες στο επί κοντώ.
Προσπάθεια πρώτη, άκυρη. Προσπάθεια δεύτερη, άκυρη. Για την τρίτη προσπάθεια θα γνώριζε σε λίγο.
Έδειχνε πάντως ψύχραιμη και αποφασισμένη.
Πίστευε ότι ήταν αναγκαίο να εμβολιαστεί. Με δυο παιδιά στο σχολείο και με τα μέτρα ελλιπή, οι πιθανότητες ήταν αυξημένες να νοσήσει. Δεν χρειαζόταν και ειδικές γνώσεις για να το καταλάβει, κοινή λογική χρειαζόταν μόνο.
Ο νεαρός με τα καρτελάκι κρεμασμένο στον λαιμό τής ζήτησε να κοιτάξει στο κινητό της το μήνυμα για το ραντεβού και έπειτα την έσπρωξε στον επόμενο σταθμό τής διαδρομής. Σε μια νεαρή κοπέλα που τεντωνόταν από απόσταση για να στοχεύσει στο μέτωπο με το θερμόμετρο και να την σπρώξει με τη σειρά της προς τη σκάλα.
Μολονότι νέα σε ηλικία, ανήκε σε εκείνους που ονομάζονται ευάλωτες ομάδες. Εκείνα τα αυτοάνοσα που βασανίζουν όλο και περισσότερους νέους ανθρώπους, οι ασθένειες του σύγχρονου τρόπου ζωής και των σύγχρονων σχέσεων, της πίεσης στη δουλειά, νωρίτερα της ανεργίας, της είχαν αφήσει ως υπόμνηση μια αόρατη ασθένεια που τη θυμόταν κατά καιρούς με κάποια ακατανόητα συμπτώματα.
Κάθισε στην καρέκλα αναμονής. Όσο πλησίαζε η ώρα είχε περισσότερη αγωνία και ήταν περισσότερο διχασμένη. Μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα.
Μια άλλη κοπέλα, με καρτελάκι κρεμασμένο στον λαιμό και αυτή, την έσπρωξε στον γκισέ να συμπληρώσει τη σχετική υπεύθυνη δήλωση. Η αγωνία της πλέον κορυφωνόταν. Έπρεπε να πάρει τη μεγάλη απόφαση.
Άρχισε να συμπληρώνει στο χαρτί: όνομα, επώνυμο, στοιχεία επικοινωνίας για να σταθεί ξανά στα κουτάκια του ναι και του όχι.
Δεν είχε νοσήσει, δεν είχε πυρετό, δεν είχε έρθει σε επαφή με γνωστό κρούσμα.
Το τελευταίο ερώτημα όμως δεν ήταν ιατρικό.
Έπρεπε να αποφασίσει αν θα πλήρωνε κάθε μήνα από τον φτωχό της μισθό τα εργαστηριακά τεστ για να μπορεί να εργάζεται ή θα δήλωνε τελικά ότι είχε περάσει αλλεργικό για να τη διώξουν ξανά ανεμβολίαστη από το κέντρο. Το υπουργείο με τον οριζόντιο νόμο του δεν είχε προβλέψει γι’ αυτό το ενδεχόμενο.
